Family Plot
(op plattduutsch so veel as ?Plaan/Graff vun de Familie“; dt. Titel:
Familiengrab
) ist de Titel vun en US-amerikaanschen Speelfilm ut dat Johr 1976. De
Thrillerkummedie
weer de letzte Film vun
Alfred Hitchcock
. Dat Dreihbook baseert op den Roman
The Rainbird Pattern
(dt.:
Auf der Spur
) vun
Victor Canning
Blanche Tyler is en junge For, de sik as
Medium
utgifft. Ehr Frund is de arbeitslose Schauspeler George, de as Taxifohrer arbeit un ehr de nodigen Informatschonen for ehr Arbeit tokamen lett. Een Dag warrt Blanche 10.000 US-Dollar vun de ollen Weetfro Julia Rainbird versproken, wenn se ehrn Neffen finnt, den se vor lange Tiet al for de
Adopschoon
freegeven hett, nu aver as rechtmatig Arv insett warrn schall.
Togliek roovt de Juwelier Arthur Adamson tosamen mit sien Frundin Fran op raffineerte Oort un Wies en Reeg vun Luud un foddert
Loosgeld
in Form vun hoochkaratige Brillanten, de Adamson in’n
Kroonluuchter
vun sien Huus versteken deit.
George finnt intwuschen rut, dat de sochte Jung vun dat Ehpoor Shoebridge adopteert worrn is, dat dormols mit den Fohrer vun de Rainbirds bekannt weer. De Familie is aver bi en Fuer umkamen. An’t Familien
graff
fallt George op, dat de Graffsteen vun den Jungen veel weniger verwedert is as de annern un finnt rut, dat de Liek vun den Jungen nie funnen worrn is un de Graffsteen eerst later vun den
Tankwart
Maloney bestellt worrn is. George gifft sik also as en Afkaat ut un fraagt Maloney na den Jungen. Dat stellt sik rut, dat Adamson de sochte Jung is, de Maloney dormols den Opdrag geven harr, dat Huus vun de Shoebridge-Familie antosteken.
Just as George den Bischop utfragen will, de dormols as Dorpspaster den Jungen doopt harr, warrt de vun Arthur un Fran roovt. De Juwelier is ’n beten dorhen, vunwegen dat George un Blanche togegen sund. He seggt Maloney Bescheed, jem beid umtobringen. De Tankwart maakt en Drapen mit jem an en Bargstraat af, kummt aver nich. Eerst fummelt he an jemehr Auto rum, as dat keen Spood hett versocht he, dat Poor mit sien Auto to overfohren, stort dorbi he sulvst in en Slucht.
Vun Maloney sien Weetfro warrt George bi’t Graffnis wies, dat de Jung siek huut Arthur Adamson noomt. Blanche maakt sik glieks doran, em in’t Telefonbook to soken un socht em tohuus op. As se dor ankummt, hebbt Arthur un Fran just den roovten Bischop in jemehr Auto packt. Woll kann Blanche sik wat utdenken, worum se Adamson socht, man Fran sutt en Stuck vun den Bischop sien
Soutane
ut de Autodoor hangen un will dat richten. Dorbi fallt de Bischop ut dat Auto.
As Tuugsche warrt se bedoovt un in en Achterkamer versteken. To’n Gluck harr Blanche de Address bi de Taxizentrale dorgeven, so dat George bald na dat Huus kummt, woneem he Blanche ehr Auto sutt. He stiggt in dat Huus in. As de Rovers toruchkamt, sliekt he Arthur na un finnt dat Versteek.
As Arthur Blanche ehrn vorgeevlichen Sulvstmoord dor Autoafgas vorbereiden deit, warrt he vun Blanche un George unnerkrgen. Se sparrt de beiden in dat Versteek in. In de Slussszeen wannelt Blanche as schienbore
Spokenkiekersche
na den Kroonluuchter hen, woneem de Diamanten versteken sund. Se plinkert na de Tokiekers, vunwegen dat Arthur vorher al veraat harr, woneem de Eddelstenen versteken sund.
- Adolf Heinzlmeier
un
Berndt Schulz
schreven in’t
Lexikon ?Filme im Fernsehen“
vun en ironischen Krimipersiflaasch, de dat egene virtuose Wark ziteert. Se geven dree Steerns (bannig goot)
- Meinolf Zurhorst
meen in’t
Lexikon des Kriminalfilms
dat Hitchcock noch eenmol meesterlich wiest hett, wo kunstfardig he Filmen Inszeneren kunn, un dat de Film en dubbelboddig un humorvull Speel mit sien Figuren un mit de Vermoden vun de Tokiekers bargen de. He wies dorop hen, dat de Hoochduutsche Titel de Dubbeldudigkeit nich recht weddergeven de, vunwegen dat
plot
nich blots Graff oder Landstuck beduut, man ok Intrige/Versworen.
- De
tz Munchen
schreev vun en raffineerte Krimi-Persiflaasch mit en albern Geschicht, de blots en Gerustweer, op de Hitchcock den speelereische Irtonie leggt.
De Film weer for tosamen fief Priesen vorslahn, dorunner ok for den
Golden Globe
. Uttekent weer de Film mit twee Priesen:
- 1976: mit den
NBR Award
in de Kategorie
Top Ten Film
- 1977: mit den
Edgar
in de Kategorie
Best Speelfilm
for
Ernest Lehman
Hitchcock hett in sien Filmen jummer veel Weert dorop leggt, dat sik de Schauspelers nipp un nau an dat Dreihbook hollen deen. In dissen Film weer dat anners; he geev jem ditmol de Freeheit to improviseeren un egene Dialogen to bruken.
Ofschoonst Hitchcock ok as teemlich putscherig gelln de, wat den umgang mit Kamera un Dreihbook angeiht, geev dat in den Film eenige Fehlers. So grippt George to’n Bispeel in een Szeen en Buddel Ketchup un maakt se apen. In de nafolgen Szeen steiht de Buddel wedder to op’n Disch un warrt vun George nochmal nahmen un apenmaakt.
Sien
Cameo
-Optritt besteiht in dissen Film ut sien Schatten achter de Door vun den Standesbeamten.