Луфтвафе
Luftwaffe
Амблем на Луфтвафе (вари?анта)
Активна	1933?1946 [2]
Зем?а	Трет Ра?х
Припадност	Адолф Хитлер
Вид	Воено воздухопловство
Улога	Воздухопловно во?ува?е
Големина	Воздухоплови 119,871 [3] (вкупно производство) Персонал 3,400,000 (вкупно во служба во периодот: 1939?45) [4]
Дел од	Вермахт
Битки	Шпанска гра?анска во?на Втора светска во?на
Команданти
Врховен командант на Луфтвафе	Види список
Инспектор на ловци	Види список
Инспектор на бомбардери	Види список
Истакнати команданти	Херман Геринг Алберт Каселринг Ритер фон Гра?м
Обележ?а
Балкенкро?ц (за на трупот на авионот и под крилата) [5]
Балкенкро?ц (згора врз крилата) [6]
Хакенкро?ц (на опашката 1939?1945, белата бордура била тргната подоцна во во?ната) [7]

Луфтвафе ( германски : Luftwaffe) било името на военото воздухопловство на германскиот Вермахт пред и за време на Втората светска во?на . Военото воздухопловство на Германското Царство (Луфтштра?ткрефте) било распуштено во ма? 1920 година според одредбите од Верса?скиот договор од 1919 година, според кои на Германи?а ? се забранува да поседува воздушни сили.

Со доа?а?ето на нацистичката парти?а на власт (во 1933 година) и отфрла?ето на Верса?скиот договор, на 26 февруари 1935 било об?авено постое?ето на Луфтвафе , две недели пред отворено да се отфрли Верса?скиот договор со об?авува?ето повторно вооружува?е на Германи?а и регрутира?е на во?ска (16 март 1935). ^[8] Леги?ата Кондор , одред на Луфтвафе, ко? бил испратен да им помогне на националистичките сили во Шпанската гра?анска во?на , им обезбедил на силите полигон за тестира?е за нови тактики и авиони. Делумно како резултат на ова борбено искуство, Луфтвафе станал еден од на?софистицираните, технолошки на?напредните и на?искусни во борбени воздухопловни сили во светот кога избувнала Втората светска во?на во 1939 година. ^[9]

По поразот на Германи?а, Луфтвафе бил распуштен во 1946 година. Луфтвафе имал само два?ца врховни команданти во текот на сво?ата истори?а: Херман Геринг и подоцна генералфелдмаршал Роберт Ритер фон Гре?м во последните две недели од во?ната.

Луфтвафе бил вклучен во нацистичките воени злосторства . До кра?от на во?ната, голем процент од произведените авиони потекнувале од концентрационите логори , индустри?а ко?а вработувала десетици ил?ади затвореници..Побарувачката на труд за потребите на Луфтвафе била една од причините за протерува?е и убиство на стотици ил?ади унгарски Евреи во 1944 година. Оберкомандо дер Луфтвафе (врховниот командант) вршел нацистички експерименти со лу?е , а копнените трупи на Луфтвафе извршиле масакри во Итали?а , Грци?а и Полска .

Истори?а [ уреди | уреди извор ]

Воздухопловната служба на Царската германска арми?а е основана во 1910 година под името Воздухопловни сили на германското Царство ( Die Fliegertruppen des deutschen Kaiserreiches) , на?често викани само ? Воздухопловни сили “ ( Fliegertruppe) . Во 1916 биле преименувани во Луфтштра?ткрефте ( Luftstreitkrafte) . ^[10] По поразот на Германи?а во Првата светска во?на, според условите на Верса?скиот договор службата била распуштена на 8 ма? 1920 година, а исто така се наложувало уништува?е на сите германски воени авиони.

Биде??и Верса?скиот договор ? забранил на Германи?а да има воздухопловство, германските пилоти се обучувале во та?ност. Првично се користеле училишта за цивилно воздухопловство во Германи?а, а подоцна за да ги обучи своите пилоти со на?новите борбени авиони, Германи?а побарала помош од Советскиот Со?уз , ко? исто така бил изолиран во Европа. Во 1924 година, била основана та?на воздухопловна база во Липецк ко?а работела приближно девет години, при што биле користени претежно холандски и советски авиони за обука. Воздухопловната база се затворила во 1933 година. Оваа база била офици?ално позната како 4-та ескадрила на 40-тото крило на Црвената арми?а. Стотици пилоти и технички персонал на Луфтвафе ги посетувале, студирале и биле обучени во училиштата на советските воздухопловни сили на неколку места во Централна Руси?а. ^[11] Ресинг, Блуме, Фосе, Тетсеман, Ха?ни, Макрацки, Блумендат и многу други идни асови на Луфтвафе биле обучени во Руси?а во заеднички руско-германски училишта кои биле формирани под покровителство на Ернст Август Кестринг .

Првите чекори за формира?е на Луфтвафе биле преземени само неколку месеци откако Адолф Хитлер дошол на власт. Херман Геринг , ас од Првата светска во?на , станал Национален комесар за ави?аци?а, а поранешниот директор на Луфт Ханза, Ерхард Милх, бил негов заменик. Во април 1933 година било формирано Министерство за воздухопловство на Ра?хот ( Reichsluftfahrtministerium или RLM). Министерството било задолжено за разво? и производство на авиони. Геринг имал апсолутна контрола над сите аспекти од ави?аци?ата. На 15 ма? 1933 година, сите воени воздухопловни организации во Министерството биле споени, со што се создавал Луфтвафе . ^[12] Националсоци?алистичкиот авиокорпус ( Nationalsozialistisches Fliegerkorps или NSFK) бил формиран во 1937 година за да им обезбеди предвоена воздухопловна обука на младинците и за да ангажира возрасни спортски ави?атичари во нацистичкото движе?е. Геринг одиграл водечка улога во формира?ето на Луфтвафе од 1933 до 1936 година, но по 1936 година не учествувал во разво?от на силите, а Милч станал министер во 1937 година. ^[12]

Хелмут Вилберг исто така одиграл важна улога во разво?от на германската воздушна доктрина. То? бил на чело на воздухопловниот персонал на Ра?хсвер осум години во 1920-тите. Поради своето искуство бил идеален за висока позици?а во штабот. ^[13] Геринг размислувал да го постави Вилберг за началник на Генералштабот (CS). Но се испоставило дека Вилберг по ма?ка е Евреин, и на можел да биде началник. Сепак, Геринг се погрижил расните закони на Третиот Ра?х да не важат за него. Вилберг останал во воздухопловството, а под команда на Валтер Вефер помогнал нацртот на доктрината на Луфтвафе , ?Однесува?е во воздухопловна во?на" и "Регулатива 16". ^{[13] [14]}

Подготовка за во?на: 1933?1939 [ уреди | уреди извор ]

Веферовите години, 1933-1936 [ уреди | уреди извор ]

Германскиот офицерски корпус сакал да развие способности за стратешко бомбардира?е против непри?ателите. Германските воздухопловни теоретичари продолжиле да развиваат стратешки теории, но акцентот се ставал на поддршката на арми?ата, биде??и Германи?а била континентална сила и се очекувало да се соочи со копнена офанзива по об?авува?ето на во?на од непри?ателите. ^[15]

Во декември 1934 година, началникот на Генералштабот на Луфтвафе, Валтер Вефер барал од доктрината на Луфтвафе да се создава стратешки план. Во 1935 година била изготвена ?Регулатива 16 на Луфтвафе : Воде?е на во?на од воздух“. Во предлогот, се заклучува дека: ?Миси?а на Луфтвафе е да им служи на овие цели“. ^{[12] [14]}

Сепак, Вефер ?а препознал важноста на стратешкото бомбардира?е . Во новововедената доктрина, Воде?е на воздухопловна во?на во 1935 година, Вефер ?а отфрлил теори?ата на Духе ^[13] и навел пет клучни точки за авио стратеги?ата: ^[13]

1. Да се уништи непри?ателската ави?аци?а со бомбардира?е на не?зините бази и фабрики за авиони и поразува?е на непри?ателските воздушни сили кои напа?аат германски цели.
2. Да се спречи движе?е на големите непри?ателски копнени сили до знача?ни области преку уништува?е на железници и патишта, особено мостови и тунели, кои се неопходни за движе?е и логистика на силите
3. Да ги поддржува операциите на армиските формации, кои не зависат од железничките пруги, т.е. оклопните сили и моторизираните сили, преку попречува?е на непри?ателското напредува?е и директно учество во копнени операции.
4. Да се поддржат поморските операции со напа?а?е поморски бази, заштита на поморските бази на Германи?а и директно учество во поморски битки
5. Да се парализираат непри?ателските вооружени сили со запира?е на производството во фабриките за вооружува?е.

По прераната смрт на Волтер Вефер во ?уни 1936 година во авионска несре?а до кра?от на 1930-тите Луфтвафе немал ?асна цел.

Промена на насоката, 1936?37 [ уреди | уреди извор ]

По смртта на Вевер, Геринг за сво? наследник го назначил Алберт Кеселринг , а Ернст Удет го поставил на чело на Техничката канцелари?а на Министерството за воздухопловство на Ра?хот ( Technisches Amt ), иако то? не бил технички експерт. И покра? тоа Удет помогнал да се промени тактичката насока на Луфтвафе преку создава?е на брзи бомбардери кои би ги уништиле воздухопловните сили на непри?ателот во борбена зона, наместо практиката на бомбардира?е на индустрии кои се занимаваат со производство поврзано со воздухопловство. ^[12]

Германската програма за вооружува?е се соочувала со тешкотии при набавка на суровини. Германи?а увезувала на?голем дел од своите основни матери?али за обнова на Луфтвафе , на?многу гума и алуминиум. Врховната команда на Вермахтот (OKW), во 1938 наредила намалува?е на суровините и челикот што се користат за производство на оруж?е. Имало значителни намалува?а: 30% челик, 20% бакар, 47% алуминиум и 14% гума. ^[15] Во вакви околности, Милх, Удет или Кеселринг и да сакале не можеле да произведат солидна опрема за стратешко бомбардира?е. ^[15]

Мобилизаци?а, 1938?1941 година [ уреди | уреди извор ]

Летото 1939 година, Луфтвафе располагал со 373.000 во?ници (208.000 воздухопловци, 107.000 во против воздушната одбрана и 58.000 во?ници за врска). Поседувал 4.201 оперативен авион: 1.191 бомбардери, 361 пикирачки бомбардери, 788 ловци, 431 тешки ловци и 488 транспортери. И покра? недостатоците, тоа била мо?на сила. ^[13]

Луфтвафе, во следниот период ги проширил програмите за обука на ави?атичари за 42%, и биле создадени 63 школи за лета?е. Об?ектите биле преместени во источна Германи?а, за да се подалеку од можните напади на со?узниците. Екипажот се зголемил за 31%, и достигнал бро?ка од 4.727. Брза?ето за што поскоро проширува?е имало сво?а цена, во обуката погинале 997 лу?е, а други 700 биле ранети. Во несре?ите биле уништени 946 авиони. Обуката ?а завршиле 3941 воздухопловци, а вкупниот персонал на Луфтвафе достигнал 2,2 милиони. ^[12]

Во април и ма? 1941 година, Удет ?а предводел делегаци?ата на Луфтвафе ко?а требало да провери дали советската авиоиндустри?а е во согласност со пактот Молотов-Рибентроп . Удет го информирал Геринг ?дека советските воздухопловни сили се многу силни и технички напредни“. Геринг одлучил да не му го пренесе тоа на Хитлер, со надеж дека ненаде?ниот напад брзо ?е ?а уништи СССР. ^[16] Удет сфатил дека во?на против Руси?а може да биде кобна за Германи?а. Удет, растргнат поме?у вистината и ло?алноста, доживеал психолошки слом, а се обидел да му ?а каже вистината на Хитлер, но Геринг на Хитлер му рекол дека Удет лаже. ^[17]

Персонал [ уреди | уреди извор ]

Пролетта 1939 година во Луфтвафе служеле 370.000 лу?е. По мобилизаци?ата во 1939 година, ово? бро? се зголемил на 900.000 лу?е, а непосредно пред операци?ата Барбароса во 1941 година, персоналот достигнал 1,5 милиони лу?е. ^[18] Луфтвафе сво?от врв во кадровска сила го достигнал во периодот од ноември 1943 до ?уни 1944 година, кога броеле скоро три милиони униформирани во?ници. ^[19] Во октомври 1944 година, противвоздушните единици имале 600.000 во?ници и 530.000 помошници.

Шпанската гра?анска во?на [ уреди | уреди извор ]

Леги?ата Кондор составена од во?ници на Луфтвафе ?а тестирал новата доктрина и авионите за време на Шпанската гра?анска во?на . Таа ? помогнала на Фалангата под водство на Франциско Франко да ги порази републиканските сили. Пове?е од 20.000 германски воздухопловци стекнале борбено искуство што ?е биде важна предност на Луфтвафе во Втората светска во?на. Луфтвафе го извршил бомбардира?ето на Герника во Баски?а . Бомбардира?ето на Герника и Мадрид било пропратено со многу цивилни жртви и бран протести во демократските држави. Дури во 1942 година, Германците почнале да развиваат политика на бомбардира?е каде што цивилите биле примарни цели, иако при бомбардира?ето на Лондон и многу други британски градови имало неселективно бомбардира?е на цивилни подрач?а. ^[13]

Втора светска во?на [ уреди | уреди извор ]

Кога започнала Втората светска во?на во 1939 година, Луфтвафе бил една од технолошки на?напредните воздухопловни сили во светот. За време на инвази?ата на Полска , тие брзо воспоставиле воздушна надмо?, а потоа и воздухопловна надмо?. Тие служеле како поддршка на операциите за германската арми?а кои кампа?ата ?а завршиле за пет недели. Луфтвафе ? дал огромна поддршка на арми?ата. ^[20] Геринг бил воодушевен. ^[20] Луфтвафе имал делотворен систем за комуникаци?а зем?а-воздух, ко? одиграл витална улога во успехот на Планот Гелб во 1940 година. ^[21]

Пролетта 1940 година, Луфтвафе ? помогнал на Кригсмарин и Хеер во инвази?ата на Норвешка . ^[13]

Во ма? и ?уни 1940 година, Луфтвафе придонел за неочекуваниот германски успех во битката за Франци?а . Уништил три со?узнички воздухопловни сили и помогнал во победата над Франци?а за нешто пове?е од шест недели. ^[13] Сепак, не можел да ги уништи британските експедициски сили во Данкерк и покра? интензивните бомбардира?а. БЕС побегнале и ?а продолжиле во?ната. ^[9]

За време на Битката за Британи?а во летото 1940 година, Луфтвафе му нанел сериозни штети на британското кралско воздухопловство , но ?а немал воздушната надмо? ко?а ?а барал Хитлер за нападот на Британи?а , ко? бил одложена, а во декември 1940 година и откажан. ^[9] Луфтвафе ги опустошил британските градови за време на Блиц во 1940 и 1941 година, но не успеал да го скрши британскиот морал. Хитлер ве?е наредил подготовки за операци?ата Барбароса и инвази?а на Советскиот Со?уз .

Пролетта 1941 година, Луфтвафе ? помогнал на Итали?а да изво?ува победа во кампа?ата за Балканот и продолжил да ?а поддржува Итали?а или Итали?анската соци?ална република во Медитеранот, Блискиот Исток и африканските театри до ма? 1945 година.

Во ?уни 1941 година, Германи?а го нападнала Советскиот Со?уз. Луфтвафе уништил ил?адници советски авиони, ^[22] но сепак не успеал целосно да ги уништи Црвените воздухопловни сили . Тие немале стратешки бомбардери (истите ?Уралови бомбардери“ кои генералот Вефер ги побарал шест години претходно), и затоа не можеле посто?ано или со потребната сила да ги напа?а советските производствени центри. ^[9] За време на операци?ата Барбароса двете воздухопливни сили загубиле огромен бро? лу?е и авиони. Како што одминувала во?ната, силата на Луфтвафе слабеела . По поразот на Германците во битката ка? Сталинград во 1942 година и во битката ка? Курск во 1943 година постепено се намалувала силата на Вермахтот на Источниот фронт .

Германските пилоти на борбени авиони забележале преку 70.000 воздушни победи за време на Втората светска во?на. ^[23] Од нив, се проценува дека 745 победи им се припишуваат на млазните ловци . ^[24] Против воздушната одбрана соборила од 25.000 до 30.000 авиони на со?узниците. Тие уништиле околу 25.000 американски авиони, ^[25] околу 20.000 британски, 46.100 советски, ^[26] 1.274 француски, ^[27] 375 полски, ^[28] 81 холандски, како и авиони од други со?узнички држави.

Ерих Хартман со 352 потврдени убиства (сите на источниот фронт против Советите) бил пилот со на?високи резултати. На западниот фронт се истакнале Ханс-?оаким Марсе? со 158 убиства против авиони од Британската импери?а и Георг-Петер Едер со 56 убиства на авиони од УСААФ (од вкупно 78). Релативно е сигурно дека 2.500 германски борбени пилоти постигнале статус на ас, со тоа што изво?увале барем пет воздухопловни победи. ^{[29] [30]}

Но, загубите на Луфтвафе исто така биле високи. Се проценува дека во текот на во?ната изгубиле вкупно 76.875 авиони. Од нив, околу 43.000 биле изгубени во борба, а останатите во оперативни несре?и и за време на обука. ^[31] Според типот, биле загубени вкупно: 21.452 ловци, 12.037 бомбардери, 15.428 тренери, 10.221 двомоторен ловец, 5.548 летала за копнен напад, 6.733 извидувачки авиони и 6.141 транспортери. ^[32]

Според Генералштабот на Вермахтот , загубите во лу?е до февруари 1945 година изнесувале: ^[33]

• КИА: 6.527 офицери и 43.517 во?ници
• WIA: 4.194 офицери и 27.811 во?ници
• МИА: 4.361 офицер и 27.240 во?ници

вкупно: 15.082 офицери и 98.568 во?ници

Според офици?алната статистика, вкупните жртви на Луфтвафе , вклучува??и го и копнениот персонал, изнесуваат 138.596 убиени и 156.132 исчезнати до 31 ?ануари 1945 година. ^[34]

Поврзано [ уреди | уреди извор ]

• Вермахт
• Кригсмарине

Наводи [ уреди | уреди извор ]

Библиографи?а [ уреди | уреди извор ]

• Bartrop, Paul R.; Dickerman, Michael (2017). The Holocaust: An Encyclopedia and Document Collection [4 volumes]. ABC-CLIO. ISBN 9781440840845 .
• Bauer, Yehuda (1994). Jews for Sale?: Nazi-Jewish Negotiations, 1933?1945. Yale University Press. ISBN 9780300059137 .
• Bekkerm Cajus. Angriffshohe 4000 (in German). Munich, Germany: Heyne, 1964.
• Bergstrom, Christer (2007), Barbarossa: The Air Battle: July?December 1941, London: Chevron/Ian Allan, ISBN 978-1-85780-270-2
• Bergstrom, Christer. Stalingrad: The Air Battle: November 1942 ? February 1943. London: Chevron/Ian Allan, 2008. ISBN 978-1-85780-276-4 .
• Bergstrom, Christer, Kursk: The Air Battle: July 1943. London: Chevron/Ian Allan, 2008. ISBN 978-1-903223-88-8 .
• Bergstrom, Christer and Andrey Mikhailov. Black Cross/Red Star-Vol. 1, Operation Barbarossa 1941. London: Classic Colours, 2003. ISBN 978-0-935553-48-2 .
• Bergstrom, Christer and Martin Pegg. Jagdwaffe: The War in Russia: January?October 1942. London: Classic Colours, 2003. ISBN 1-903223-23-7 .
• Blood, Philip W. (2001). Holmes, E. R. (ed.). Bandenbekampfung: Nazi occupation security in Eastern Europe and Soviet Russia 1942?45 (PhD thesis). Cranfield University.
• Blood, Philip W. (3 August 2010). "Securing Hitler's Lebensraum: The Luftwaffe and Bialowieza Forest, 1942?1944". Holocaust and Genocide Studies. 24 (2): 247?272. doi:10.1093/hgs/dcq024. S2CID 144825154.
• Bowmen, Martin and Theo Boiten. Battles with the Luftwaffe: The Air War Over Germany 1942?1945. London: Collins, 2001. ISBN 978-0-00-711363-7 .
• Blumberg, Arnold (November 2014). "The First Ground-Pounders". Aviation History. 25 (Aviation History).
• Boog, Horst; Krebs, Gerhard; Vogel, Detlef (2006). Germany and the Second World War: Volume VII: The Strategic Air War in Europe and the War in the West and East Asia, 1943-1944/5. Clarendon Press. ISBN 978-0-19-822889-9 .
• Buckley, John (1998), Air Power in the Age of Total War, West Midlands, UK: UCL Press, ISBN 978-1-85728-589-5
• Buggeln, Marc (2014). Slave Labor in Nazi Concentration Camps. Oxford University Press. ISBN 9780191017643 .
• Bungay, Stephen. The Most Dangerous Enemy: A History of the Battle of Britain . London: Aurum Press, 2000. ISBN   1-85410-721-6 .
• Caldwell, Donald; Muller, Richard (2007). The Luftwaffe over Germany: Defense of the Reich . London: Greenhill Books . ISBN   978-1-85367-712-0 . .
• Cockburn, Alexander; St. Clair, Jeffrey (1999). Whiteout: The CIA, Drugs, and the Press . Brooklyn, New York: Verso. ISBN   978-1-85984-139-6 .
• Cooper, Matthew. The German Air Force 1933?1945: An Anatomy of Failure . New York: Jane's Publishing Incorporated, 1981. ISBN   0-531-03733-9

Надворешни врски [ уреди | уреди извор ]

• Митови за Луфтвафе  : предава?е на YouTube, преку Музе?от на воздухопловството
• Нацистички германски воздухопловни сили 1935-1945 (Луфтвафе)