Sibirien

Desen Artikel beschaftegt sech mat Sibirien als Ganzt. Fir de Federatiounskrees, kuckt wgl. Sibirien (Federatiounskrees) .

Federatiounskrees Sibirien Geographescht russescht Sibirien Historescht Sibirien

Sibirien (ru. Сибирь - Sibir ) bezeechent am waitste Senn de ganzen asiateschen Deel vu Russland , dee sech vum Ural am Weste bis bei de Pazifik am Oste streckt, a vum Arkteschen Ozean am Norde bis un d'Hiwwele vu Kasachstan an d'Grenze vu China an der Mongolei am Sude geet.

Obwuel et 77 % vum russeschen Territoire ausmecht (13,1 Millioune Quadratkilometer) liewen do just 28 % vun der russescher Populatioun (ronn 40 Millioune Leit).

Geographie [ anneren | Quelltext anneren ]

D'West-Ost Achs vu Sibirien huet eng 7.000 km opweises an d'Nord-Sud Achs emmerhin nach 3.500 km. Et mecht domat bal 10 % vun der Uewerflach vun der Aerd aus.

Sibirien leisst sech graff a 7 Grousslandschaften andeelen: d' Westsibirescht Deifland tescht dem Ural an dem Floss Jenissei , dann no Osten hin als eischt d' Mettel- an duerno d' Ostsibirescht Biergland mat dertescht op der Heicht vum Floss Lena d' Metteljakutesch Dellt , da mei kleng Landstreecher mat am Norden d' Nord- an d' Ostsibirescht Deifland an am Suden dei Sudsibiresch Bierger .

Dei greisst Fless vu Sibirien lafen all an d' Polarmier . Dat sinn den 3.650 km laangen Ob dee vun den Altai-Bierger aus duerch Westsibirien leeft, de 4.092 km laange Jenissei , dee vun de Sudsibiresche Bierger kennt, laanscht Krasnojarsk fleisst an als bekanntsten Niewefloss d'Angara huet, den eenzegen Offloss vum 31.500 km² groussen an 1.637 m deiwe Baikalsei , an zu gudder Lescht dei 4.400 km laang Lena , dei nemmen eng 5 km vum Baikalsei ewech hir Quell huet awer e grousse Bou no Oste schleit fir bei Jakutsk laanschtzekommen.

Dei meescht Regioune vu Sibirie si vun engem Kontinentalklima mat relativ gliddege Summeren (bis +40 °C) an extreem kale Wanteren (bis ?72 °C) markeiert. Dacks bleift d'Land bis zu 9 Meint enner enger Schneidecke verstoppt an et fennt een a waiten Deeler Permafraschtbiedem , deen och an der waarmer Joreszait nemmen uewendriwwer entdeet a sou kee Schmelz- a Reewaasser ophuele kann, wat nieft enger Supp (Fiichtgebitt)Suppelandschaft virun allem och zu immense Meckeploe feiert.

Bis op d'Bierger am Suden ass Sibirien relativ flaach. An den arktesche Regiounen am Norden herrscht d' Tundra mat hire Moser , Grieser an Traisch. E bessen drenner fankt dei ganz grouss Straif vun der Taiga un (russesch Bezeechnung fir Beschlandschaft), haaptsachlech mat Nolbescher, Suppen a Moueren. Am Westen domineire Fiichten a Kiferen , am Osten eischter Melassen . Am Sude geet d'Taiga an d' Stepp iwwer. An der tempereierter Beschstepp gesait ee meeschtens Bierken , dei awer och am Rescht vu Russland gutt wuessen, an der drechener Stepp kommen da just nach Grieser a Kraider vir.

Geschicht [ anneren | Quelltext anneren ]

Tuerm vum Jakutsker Fort aus dem 17. Joerhonnert

Am 16. a 17. Joerhonnert hu sech virun allem Kosaken op de Wee gemaach, fir dat "Land wat schleift" am Optrag vum Zar z'erueweren.

Zanter den 1920er Joren huet dunn d'Sowjetunioun massiv op Relokalisatioun vu Leit an den Oste gesat, fir d'Industrie vu Sibirien ze forceieren.

Demographie [ anneren | Quelltext anneren ]

Nieft villen inigenen asiatesche Velker sinn dei ronn 40 Millioune Leit a Sibirien awer an der Majoriteit Russen a russifizeiert Ukrainer.

Eng 70 % vun der Bevelkerung lieft a Stied. Nowosibirsk ass mat 1,5 Millioune Menschen dei greisst Stad. Wichteg Zentre sinn awer och Omsk , Krasnojarsk , Tjumen , Tomsk , Irkutsk , Chabarowsk , Tschita , Ulan-Ude an dei farnestlech Pazifik-Metropol Wladiwostok . Si leie praktesch all op engem relativ schmuele Band am Suden a Sudwesten, wou dei Transsibiresch Eisebunn duerchfiert an Akerbau meiglech ass.

An der Moyenne lait doweinst d'Bevelkerungsdicht just bei 2,9 Mensche pro km².

Ekonomie [ anneren | Quelltext anneren ]

Sibirien ass weinst senge ville Reistoffer vun ekonomesch onschatzbarem Waert. An eischter Rei sinn do natierlech Aerdgas a Petrol z'ernimmen. Ganz wichteg sinn awer och Holznotzung, Kuelferderung, Uranofbau, Diamant- a Goldminen.

Well dei grouss Flossleef vu Sibirien Ob , Jenissei a Lena vu Suden an d'Polarmier lafen an dann och nach wei vill Meint am Joer komplett zougefruer sinn, ass et ereischt nom Bau vun der Transsibirescher Eisebunn meiglech gi fir Gidder a greisserem Emfang ze transporteieren.

Literatur zum Theema [ anneren | Quelltext anneren ]

Bednarz, Klaus: Ostlich der Sonne . Rowohlt, Reinbek 2002, ISBN 3-498-00629-0
Dahlmann, Dittmar: Sibirien. Vom 16. Jahrhundert bis zur Gegenwart , Paderborn 2009, ISBN 978-3-506-71361-2
Gauthier a Garcia, L'Exploration de la Siberie . Actes Sud, Parais 1996, ISBN 2-7427-0884-7
Ruge, Gerd : Sibirisches Tagebuch . Berlin Verlag, Berlin 1998/1999, ISBN 3-426-61162-7

Um Spaweck [ anneren | Quelltext anneren ]