Unam legis e paginis de
disserentibus
Renascentia litterarum
[1]
(
Francogallice
renaissance
;
Italiane
rinascimento
), seu
Aevum litterarum (artiumque) renatarum
,
aevum saepe medium appellatum
secuta est.
Aevum
renascentiae plerumque e
saeculis quarto decimo
,
quinto decimo
, et
sexto decimo
constare dicitur.
Georgius Vasari
,
artifex
Italicus
, primum (quoad adhuc scimus) anno
1550
vocabulo
Italico
rinascita
vel
rinascimento
usus est, quia aevum nomine medium, quod ruinam
Imperii Romani
in
occidente
secutum est, et flocci aestimandum esse Georgio videbatur, aevo superatum novo melioreque esse putabat.
Postea, circa
decennium saeculi undevicensimi tertium
, vocabulum Italicum in
sermonem
Francogallicum
convertebatur, quod vocabulum multas in
linguas
traductum aevum significat inter medium et
barocum
positum.
Emanaverunt circum annum
1400
ex
Italia
forma nova
picturarum
,
sculpturarum
,
artium decorativarum
, una cum incrementum
philosophiae
et
litterarum
et
musicae
et
scientiae
et
technologiae
, quae mox totum in
orbem terrarum
diffusa est.
Textibus
classicis denuo lectis,
mathematica
magistrorum
Islamicorum
intellecta,
argentaria
gentis Medicaeae
instituta?ita modi artium per
Cosimum Medicedem
, humanismo
universum
a
Deo
separatum, pictura
pigmentorum
oleariorum
emendata (e.g. ab
Ioanne de Eyck
),
Florentia
quaesita, cum denique duo libelli,
De pictura
et
De re aedificatoria
,
divulgati essent, iter
artium
in renascentia litterarum procrescebat.
Modi novi pingendi adhibebantur:
- McLaughlin, Michael.
1988
. "Humanist concepts of renaissance and middle ages in the tre- and quattrocento."
Renaissance Studies
2: 131?42.
Nexus interni