Sigillum Ottonis anno 968 impressus
Otto I,
cognomine
Magnus,
natus est die
23 Novembris
912
, mortuus die
7 Maii
973
. Memlebensis erat imperator (a
962
) rexque (a
936
) Sancti Romani imperii nationis Theodisci.
E gente Liudolfico vel Ottone erat,
Henrici I
regis filius. Soror eius
Gerberga
erat, uxor
Ludovici IV
regis Franciae.
Sacrum Romanum Imperium
anno
mortis
Ottonis
Constituit Otto in imperio novum ecclesiae ordinem: investituit episcopos imperator, non
papa
; post uniuscuiusque episcopi mortem, omnia sua ad imperatorem reducta sunt. Die
10 Augusti
955
,
Hungaris
paravit pugnando clades
Lechfeldense
; ob eam victoriam splendidam accepit honores plurimos Otto. Die
2 Februarii
anno
962
, Papa
Ioanne XII
Ottonem Romam vocavit: Otto donum Pippini renovavit, ut coronam Caesaris per
Translatio imperii
acciperet. Cum ita
Imperium Sacrum Romanum
conderet, Otto bene meritus est de natione Germanorum. Anno insequenti Ioannem XII e pontificatu deicere curavit. In matrimonium duxit
Edgytham
,
Edwardi
regis Anglorum filiam.
- Gerd Althoff, "Otto der Große in der ottonischen Geschichtsschreibung" in Matthias Puhle, ed.,
Otto der Große, Magdeburg und Europa
(Moguntiaci, 2001) pp. 16?27
- Matthias Becher,
Otto der Große: Kaiser und Reich. Eine Biographie
. Monaci: C. H. Beck, 2012 (
Paginae selectae
apud
Google Books
)
- R. Kopke, E. Dummler,
Kaiser Otto der Grosse
. Lipsiae, 1876
Textus apud archive.org
- Matthias Puhle, ed.,
Otto der Große. Magdeburg und Europa. Eine Ausstellung im Kulturhistorischen Museum Magdeburg vom 27. August - 2. Dezember 2001. Katalog der 27. Ausstellung des Europarates und Landesausstellung Sachsen-Anhalt. 2 voll. Moguntiaci, 2001
- Percy Ernst Schramm, "
Ottone I il Grande, imperatore e re di Germania
" in
Enciclopedia Italiana
(Romae: Treccani, 1935)
- W. von den Steinen,
Otto der Grosse
. Breslaviae, 1928
- Eduard Vehse,
Kaiser Otto der Grosse aus dem alten Hause Sachsen und sein Zeitalter
Zeitz: Webel, 1867
Textus apud archive.org