Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Staðgengilsbruðkaup
er
bruðkaup
þar sem annaðhvort bruður eða bruðgumi, hugsanlega bæði, eru fjarstodd en staðgengill svarar fyrir þann fjarstadda. Slik hjonabond eru þo ekki lagalega bindandi nu a timum nema i faeinum londum.
Fyrr a oldum voru staðgengilsbruðkaup algeng hja konungs- og aðalsættum Evropu. Þegar konungsdottir eða hefðarjomfru giftist til fjarlægs lands eða heraðs sendi bruðguminn oft fulltrua sinn sem giftist bruðinni sem staðgengill hans og flutti hana svo til nyrra heimkynna, þar sem onnur giftingarathofn for yfirleitt fram. Stundum leið þo alllangur timi þar til bruðhjonin hittust. Þannig giftist til dæmis
Katrin af Aragoniu
Arthur prinsi
af Wales
19. mai
1499
en þau saust fyrst
4. november
1501
og var giftingarathofn haldin tiu dogum siðar. Eitt þekktasta dæmið a siðari oldum er bruðkaup
Napoleons Bonaparte
og
Mariu Lovisu
, siðari konu hans, en hun giftist staðgengli keisarans
11. mars
1810
og siðan honum sjalfum
1. april
sama ar.
Hjonabandið taldist þo ekki fullkomið fyrr en hjonin hofðu haft kynmok og þott staðgengisbruðkaup væri lagalega bindandi var yfirleitt auðveldara að ogilda slik hjonabond en onnur og stundum var ekki einu sinni hirt um það.
Anna hertogaynja af Bretagne
giftist
Maximilian 1.
af Austurriki
1490
með staðgengli en þau hofðu enn aldrei hist þegar
Karl 8. Frakkakonungur
þvingaði hana til að giftast ser ari siðar og
Innosentius VIII
pafi lysti svo hjonaband þeirra loglegt þar sem hjonaband Onnu og Maximilians hefði aldrei verið fullkomnað.
Staðgengilsbruðkaup tiðkast enn sumstaðar, oftast vegna þess að annað hjonanna getur ekki verið viðstatt vegna herþjonustu, fangelsisvistar, farbanns eða af oðrum gildum astæðum. Lagalegt gildi þeirra er þo misjafnt. I nokkrum rikjum Bandarikjanna geta hermenn i þjonustu erlendis þo notað staðgengil til að giftast maka sinum loglega. Russneski
geimfarinn
Jurij Malechenko giftist Ekaterinu Dmitrievu með staðgengli
10. agust
2003
. Hann var þa i
geimstoð
a sporbaug um jorðu en hun i
Texas
.
