Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Rakamælir
,
votmælir
eða
þurkkmælir
er tæki sem er notað til að mæla
rakastig
loftsins. Rakamælar reiða sig yfirleitt a mælingum a einhverju oðru magni svo sem hitastigi, loftþrystingi, massa eða efnislegri eða efnafræðilegri breytingu. Ut fra þessum mælingum ma reikna ut rakastigið.
Fyrsti rakamælirinn var fundinn upp arið
1755
af svissneska fjolfræðingnum
Johann Heinrich Lambert
.