Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Plebeiar
(
latina
et.
:
plebeius
) voru stett almennra borgara i
Romaveldi
sem var a milli aðalsstettarinnar,
patrisia
, og rettlausra
þræla
. Plebeiar hofðu full borgaraleg rettindi og gatu orðið rikir og valdamiklir. A siðustu timum
lyðveldisins
og
keisaradæmisins
gatu plebeiar orðið meðlimir i
oldungaraðinu
. Samkvæmt romverskum sognum voru plebeiarnir afkomendur þeirra þjoða sem Romverjar hofðu lagt undir sig og innlimað i Romaveldi en su soguskoðun er ekki rett.
Orðið er uppruni orðsins ?plebbi“ i islensku, sem þyðir lagkurulegur maður.