Rauða linan synir svæði með 10°C meðalhita i juli en algengt er að styðjast við það sem skilgreiningu a norðursloðum.
Norðursloðir
(einnig kallaðar
Norðurhof
eða
Norðurheimskautssvæðið
) er heimshlutinn i kringum
Norðurheimskautið
. Innan norðursloða eru hlutar af
Russlandi
,
Alaska
(sem tilheyrir
Bandarikjunum
),
Kanada
,
Grænland
(sem tilheyrir
Danmorku
),
Island
, norðurheruð
Noregs
,
Sviþjoðar
og
Finnlands
, en stærsti hluti svæðisins er hið isi lagða haf
Norður-Ishafið
. Ekki er til nein algild skilgreining a norðursloðum, en gjarnan er miðað við
Norðurheimskautsbaug
(66° 33’N),
skogarmork
i norðri (
trjalinu
), 10
°C
meðalhita i
juli
eða skilin milli kalda Ishafssjavarins og hlyrri sjavarstrauma i
Norður-Atlantshafi
.
Vistfræðilega
er Island a morkum þess svæðis sem talið er til norðursloða. Þau riki sem eiga lond innan norðursloða vinna saman innan
Norðurskautsraðsins
.
Norðursloðir einkennast af miklu
viðerni
, koldu og þurru loftslagi, miklum arstiðaskiptum með
skammdegi
a veturna og bjortum nottum a sumrin,
hafis
i norðurhofum og
sifrera
i jorðu a storum svæðum.
Inuitafjolskylda a ljosmynd fra 1916
Norðursloðir einkennast af afar strjalli og dreifðri byggð. Ibuar norðursloða eru a bilinu 3 til 4 milljonir eftir þvi hvernig svæðið er skilgreint. Um 10% þeirra eru
frumbyggjar
sem skiptast i a.m.k. þrjatiu
þjoðarbrot
og eru flest þeirra i Russlandi. Við lok siðustu
isaldar
, eða fyrir 10 til 15 þusund arum, tok folk að setjast að a norðursloðum. Buseta a Grænlandi hofst fyrir um fjogur þusund arum. Byggðin hvarf þusund arum siðar vegna breyttra veðurskilyrða og onnur þusund ar liðu þar til Grænland byggðist að nyju. A Grænlandi var um fimm alda skeið a
siðmiðoldum
norrænt
samfelag sem talið er hafa liðið undir lok a
15. old
.
Inuitar
bua i norðurheruðum
Norður-Ameriku
og a strondum Grænlands og skyldir þjoðflokkar, s.s.
Aljutar
og
Yup'ik
, i Alaska og
Siberiu
.
Indjanaþjoðir
eins og
Atabaskar
bua i Vestur-Kanada og i Alaska.
A Grænlandi eru 55.000 ibuar sem flestir eru
Kalallitar
(Inuitar). Landið varð
donsk
nylenda
a
atjandu old
og fekk
heimastjorn
arið
1979
. I november
2008
kusu Grænlendingar aukna sjalfstjorn i
þjoðaratkvæðagreiðslu
með 75,54% atkvæða og nuverandi rikisstjorn stefnir að algjoru sjalfstæði arið
2021
.
[1]
Samar
eru frumbyggjar norðurheraða Noregs, Sviþjoðar og Finnlands.
Samar i Noregi um 1900.
I norðurheruðum Russlands eru þjoðarbrotin
Tjuktar
,
Komi
,
Kirjalar
og
Jakutar
sem hvert um sig telur nokkur hundruð þusund manns. Þau hafa oll serstok sjalfstjornarsvæði. Einnig eru 26 minni þjoðarbrot dreifð um Siberiu og er aætlað að þessum þjoðarbrotum tilheyri u.þ.b. 186.000 manns. Meðal þeirra eru
Kantar
sem bua meðfram
Ob-fljotinu
i vesturhluta Siberiu og
Evenar
sem halda
hreindyr
og bua i Austur-Siberiu nalægt Kyrrahafi.
Hefðbundið viðurværi ibua norðursloða eru
veiðar
og
kvikfjarrækt
(t.d.
fiskveiðar
,
selveiði
,
hvalveiðar
,
sauðfjarrækt
og
hreindyrarækt
). Vegna kulda eru fa svæði a norðursloðum sem henta til
akuryrkju
en aftur a moti er a vissum arstimum mikil veiði, bæði a landi, i votnum og i hafi. Vegna þessa var hlutfall dyraafurða hærra i fæðu ibua norðursloða en folks i oðrum heimshlutum og þess ser enn merki i fæðuvali.
Rjupa i vetrarbuningi
Lifriki norðursloða spannar morg
lifbelti
og
busvæði
;
barrskogar
eru i suðri,
freðmyrar
og fjalllendi um miðbik svæðisins og isjaðar i norðri. Tiltolulega faar
dyrategundir
lifa a norðursloðum en oft eru tegundirnar margbreytilegar. Eitt einkenni norðursloða er griðarleg stofnstærð sumra tegunda svo sem
fiska
(t.d.
loðnu
og
sildar
),
sjofugla
(
haftyrðils
og
lunda
) og
spendyra
eins og
læmingja
og
hreindyra
.
Frumframleiðsla
a norðursloðum er mikil þo að
vaxtartiminn
se stuttur. Miklar sveiflur eru i fæðu dyra eftir arstima og
stofnstærð
sumra dyrategunda sveiflast mikið milli ara. Þannig er stofnstærð
rjupu
afar breytileg og stofnstærð dyra sem eta rjupu, s.s.
falka
, sveiflast i takt við það. Einnig sveiflast stofnstærð
snæuglu
eftir þvi hve mikið er af
læmingjum
sem eru aðalfæða hennar. Hreindyr,
hvitabirnir
,
sauðnaut
,
selir
,
heimskautarefir
og
snæuglur
eru einkennisdyr norðursloða.
Um 360
fuglategundir
halda til a norðursloðum þar af 75 a Islandi. 40 fuglategundir eru
staðfuglar
, 35 tegundir færa sig milli svæða a norðursloðum, en langstærsti hlutinn, eða 280 tegundir, eru
farfuglar
sem aðeins dvelja þar að sumri til.
Fiskiþorpið
Reine
i
Lofoten
i Norður-Noregi, norðan við heimskautsbaug.
Sums staðar a norðursloðum eru miklar
natturuauðlindir
;
oliu-
og
gaslindir
eru a norðurstrond Alaska, i
Nunavut
i Kanada og a vatnasviði
Petsjorafljotsins
i
Russlandi
vestan
Uralfjalla
. Miklar
nikkel-
og
koparnamur
eru a
Kola-
og
Taimirskaga
i Russlandi,
demantanamur
i
Jakutiu
i Russlandi og vesturheruðum Kanada og
kolanamur
a
Svalbarða
.
A norðursloðum eru einhver mestu
fiskimið
heims. Mikið af
ferskvatnsbirgðum
heimsins er a norðursloðum. Storar ar falla til sjavar a norðursloðum og i þeim eru stundaðar
fiskveiðar
.
Fallorka
þeirra er auk þess nytt til
raforkuframleiðslu
. Einnig eru arnar nyttar til að fleyta til sjavar trjam ur nyrstu hlutum
barrskogabeltisins
. Stundum rekur
trjaboli
yfir Ishafið og enda þeir sem
rekaviður
a oðrum nalægum svæðum, t.d. a Islandi.
Vetraris a
Beauforthafi
.
A norðursloðum sjast loftslagsbreytingar a jorðinni skyrar og hraðar en viðast annars staðar og gefa rannsoknir a norðursloðum visbendingu um hvers megi vænta annars staðar a jorðinni. Rannsoknir a
borkjornum
ur
Grænlandsjokli
hafa synt tengsl milli
hlynandi veðurfars
og hækkandi
koltvisyrings
. Spað er
hlynun
i heiminum a næstu aratugum og gæti hlynun a norðursloðum orðið meiri, sem lysti ser m.a. i meiri
rigningu
og hækkun
sjavarmals
. Rannsoknir virðast benda til að hraði loftslagsbreytinga se mestur a
heimskautasvæðum
jarðarinnar. Þvi er spað að
barrskogabeltið
stækki til norðurs og
freðmyrar
minnki um allt að helming a einni old en mogulegt verði að stunda
skogrækt
og
kornrækt
viðar en nu er.
Isbrjotur ryður leið gegnum isi lagt haf.
Siglingar um Norður-Ishafið eru griðarlega erfiðar sokum rekiss og vegna aukinnar utbreiðslu heimskautsissins a veturna. Þetta gerir að verkum að ekki er oruggt að sigla um hafið nema a vissum arstimum a serutbunum skipum og i fylgd
isbrjota
. Aður foru Inuitar um a
kajokum
, norrænir menn a
knorrum
og
Pomorar
a tvimastra skipum með
raseglum
(
kotsj
) en siglingar þeirra voru bundnar við styttri leiðir sem hægt var að komast yfir a einu sumri. Fyrsta hrina konnunar Norður-Ishafsins, fra
16. old
til
19. aldar
, var drifin afram af ahuga a að finna nothæfa leið fra Evropu og austurstrond Ameriku norður fyrir Norður-Ameriku annars vegar (
Norðvesturleiðin
) og Russland hins vegar (
Norðausturleiðin
).
Eftir margar misheppnaðar tilraunir til að finna Norðvesturleiðina varð
Roald Amundsen
fyrstur til að na að sigla hana i einni atrennu arið
1906
. Frekari tilraunir hafa siðan leitt i ljos að fyrir voruflutninga er þessi leið ekki ahættunnar virði. Vestari hluti Norðausturleiðarinnar var mikið notaður af Evropubuum (Russum, Donum, Svium og Hollendingum) fra þvi a
miðoldum
og Pomorar við
Hvitahaf
naðu allt austur til osa
Jenisejfljots
. Fyrstur til að komast austur fyrir
Tjuktaskaga
var
Semjen Desnjev
a
17. old
en ekki tokst að sigla alla leiðina i einni ferð fyrr en
1878
þegar finnsk-sænski landkonnuðurinn
Adolf Erik Nordenskiold
sigldi austur eftir henni allri. Hann þurfti þo að biða fastur i isnum yfir veturinn. Vandamalið við Norðausturleiðina er hvað hun er long og að við hana eru einungis sjo hafnir sem eru lausar við is allt arið um kring. Það gæti þo att eftir að breytast.
Samfara
hnattrænni hlynun
og þar með braðnun heimskautaissins opnast moguleikar a
siglingaleið
allt arið um Norður-Ishaf. Sjoleiðin milli austurstrandar Norður-Ameriku og Asiu (Kina) er þrettan þusund
sjomilur
að lengd ef siglt er um
Miðjarðarhaf
og
Suesskurð
en yrði niu þusund sjomilur ef farin væri sjoleið um Island og gegnum Norður-Ishafið. Við opnun Norðausturleiðarinnar milli Asiu og Evropu gæti Island orðið
umskipunarland
a vesturenda siglingarleiðarinnar þar sem Island liggur landfræðilega vel við sem miðstoð dreifingar til Evropu og Ameriku. Siglingar milli rikja innan norðursloða svo sem milli
Vestfjarða
og Grænlands yrðu einnig greiðari.
Tiltolulega litil
mengun
er a svæðinu og mesta mengunin a uppruna sinn utan svæðisins.
Eiturefni
sem safnast saman i fitu
sjavarspendyra
hafa fundist i folki fra norðursloðum. Helsta ahyggjuefni nuna er mengun af voldum
kvikasilfurs
,
blys
og
kadmiums
. Kvikasilfur safnast i fitu dyra og borið hefur a uppsofnun kvikasilfurs hja folki a norðursloðum sem lifir a fituriku sjavarfangi.
Geislavirkni
a norðursloðum stafar af þvi að þar voru gerðar tilraunir með
kjarnorkusprengjur
.