Katarar ( grisku : καθαρο? hinir hreinu) voru sertruarflokkur upprunninn a 11. og 12. old a Italiu og i Suður-Frakklandi (Languedoc) sem naði mestri utbreiðslu meðal laglendisbænda þar. Kaþolska kirkjan leit ekki a viðhorf þeirra sem kristin, dæmdi þa villutruarmenn og let utryma þeim a 13. og 14. old. Af nafni þeirra er dregið uppnefni villutruarmanna i morgum tungumalum, eins og t.d. Ketzer a þysku og kætter a donsku.

Þekktastir Katara voru Albigensar og er sa angi þeirra stundum notaður sem samheiti yfir Katara. Þeir eru kenndir við borgina Albi i Suður-Frakklandi . Albigensar voru, likt og Katarar, a ondverðum meiði við romversk-kaþolsku kirkjuna og sakramenti hennar. Þeir kenndu rottæka tvihyggju anda og efnis, en hið siðarnefnda alitu þeir af hinu illa, og fordæmdu styrjaldir, dauðarefsingar og hjonaband . Innosentius 3. pafi reyndi að vinna bug a katarismanum með truboði, en þegar það skilaði litlu predikaði hann krossferð gegn Albigensum. Hun leiddi til grimmilegrar styrjaldar sem hofst arið 1209 og lauk ekki með ollu fyrr en tuttugu arum siðar. Þa hafði Katorum nanast verið utrymt og hefur þessi styrjold verið nefnd Krossferðin gegn Albigensum .