Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Jarðvegur
er
jarðlag
eða
setlag
ur
steindum
og lifrænum efnum. Þykkt jarðvegs getur verið fra sentimetrum upp i meira en metra a yfirborði lands. Uppistoðuefni jarðvegs eru
bergbrot
og
steindir
, lifræn efni,
vatn
og
loft
. Jarðvegsgerðir eru mismunandi eftir hlutfollum þessara uppistoðuefna. Loft sem er fast i holrymum a milli agna, utan a ognum og i vatni i jarðveginum, getur verið allt að helmingur af
rummali
hans. Innihald bergbrota og steinda i jarðveginum er flokkað eftir
kornastærð
t.a.m. i
sand
(grofast),
silt
og
leir
(finast). Hlutfall þessara agna ræður að mestu leyti flokkun og einkennum jarðvegsins.
Islenskur jarðvegur er rikur af
eldfjallaosku
og kallast hann
eldfjallajorð
eða
Andosol
, en slikur jarðvegur finnst eingongu a
eldvirkum svæðum
jarðar
og er þvi illa samanburðarhæfur við jarðveg
meginlandanna
. Islenskur jarðvegur hefur serstaka eiginleika sem hafa t.a.m. ahrif a hvernig hann
rofnar
. Hann hefur litla
samloðun
, en getur gleypt i sig mikið magn af vatni. Þessi eiginleiki magnar upp
frostverkun
, sem veldur
jarðskriði
, og
skriðufollum
auk myndunar
isnala
og
þufnalandslags
. Litil samloðun jarðvegsins gerir hann viðkvæman gagnvart
regndropum
sem skella a honum og rennandi vatni, serstaklega þegar jarðvegurinn er þegar mettaður af vatni. Jarðvegurinn er yfirmettaður a veturna og a vorin þegar
frosið
lag kemur i veg fyrir brottrennsli vatnsins. Vindrof eykst einnig vegna litillar samloðunnar, uppsofnunar agna af siltstærð, og litillar
eðlisþyngdar
jarðvegsagnanna. Serstaklega grofra gjoskukorna (1 g/cm3).