Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Jon Skulason
(
11. november
1736
?
10. mars
1789
) var
varalandfogeti
a Islandi fra
1763
til dauðadags, eða i 23 ar.
Jon var sonur
Skula Magnussonar
landfogeta og Steinunnar Bjornsdottur konu hans. Hann var elstur barna þeirra og fæddur fyrir hjonaband. Hann utskrifaðist ur
Holaskola
1753
og for siðan til nams við
Kaupmannahafnarhaskola
og utskrifaðist þaðan með
logfræðiprof
1755. Hann varð siðan aðstoðarmaður foður sins og þann 22. juni 1763 var hann skipaður varalandfogeti og var heitið landfogetaembættinu þegar það losnaði. Hann fekk það hins vegar aldrei þvi hann do a undan foður sinum, sem gegndi embættinu allt til
1793
.
Jon bjo alla tið hja Skula i
Viðey
og andaðist þar. Hann var nokkuð drykkfelldur og var samband þeirra feðga oft stormasamt. Kona Jons var Ragnheiður Þorarinsdottir (d. 29. desember 1819), dottir Þorarins Jonssonar syslumanns a
Grund
. Þau attu aðeins einn son, Jon Jonsson Vidoe. Hann var um tvitugt og hafði lokið studentsprofi þegar faðir hans lest. Afi hans sendi hann til
Reykjavikur
asamt tveimur fongum sem hann hafði hja ser i gæslu til að sækja veislufong i erfidrykkjuna en a leiðinni til baka drukknuðu þeir allir a
Viðeyjarsundi
og er talið að fangarnir hafi verið olvaðir og orðið osattir og þvi hafi batnum hvolft. Sagt er að þegar Skula gamla var sagt fra lati sonarsonarins hafi hann sagt: ?Goldið hef eg nu landskuldina af Viðey.“
