Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Hestarnir við Markusarkirkjuna i Feneyjum eru ransfengur fra Konstantinopel 1204
Lyðveldið Feneyjar
var riki a
Norðaustur-Italiu
með
Feneyjar
sem hofuðborg. Lyðveldið var um tima storveldi við
Adriahaf
sem hagnaðist mjog a verslun við
Mið-Austurlond
. Verndardyrlingur borgarinnar er
Markus guðspjallamaður
og merki borgarinnar þvi vængjað ljon, takn Markusar. Borginni styrði hertogi (
dux,
sem siðar varð
doge
). Borgarrað, sem i satu fulltruar valdamestu fjolskylda borgarinnar, kaus hertogann hverju sinni. Stjorn borgarinnar var i raun blanda af einræði, famennisræði og (mjog takmorkuðu) ?lyðræði“ þott hun væri skilgreind sem
lyðveldi
.
Samkvæmt arfsogn kusu ibuar borgarinnar
Anafestus Paulicius
sem
hertoga
(
dux
) arið 697 og er stofnar lyðveldisins miðað við það. Fyrsti hertoginn sem sogulegar heimildir eru til um var
Orso Ipato
sem var kjorinn 726 og fekk titlana
hypatos
og
dux
fra keisaranum i
Konstantinopel
sem lyðveldið heyrði undir að nafninu til. I friðarsamningum milli
Karlamagnusar
og
Nikoforosar 1. keisara
803
var sjalfstæði borgarinnar formlega viðurkennt. Nokkrum arum siðar stalu feneyskir kaupmenn likamsleifum
Markusar guðspjallamanns
fra
Alexandriu
i
Egyptalandi
og færðu borginni sem gerði hann að verndardyrlingi sinum.
A
hamiðoldum
auðgaðist borgin griðarlega a verslun milli
Evropu
og
Mið-Austurlanda
. Borgin tok þatt i
krossferðunum
og fekk þa hlut i rikulegum ransfeng. A þessum tima eignaðist lyðveldið nylendur i
Eyjahafi
og a
15. old
lagði það undir sig strandheruð a Italiu og strond
Dalmatiu
. Það lenti þo bratt upp a kant við
Tyrkjaveldi
og missti heruð sin i austanverðu
Miðjarðarhafi
og i
Grikklandi
. Vegna arasa Tyrkja og ataka við
pafa
tok lyðveldinu að hnigna. Þegar
Napoleon Bonaparte
reðst með her sinn yfir
Alpafjoll
misstu Feneyingar flest heruð sin a Italiu, asamt þvi sem eftir var af londum þeirra handan hafsins, til Frakka en borgin fell i hendur
Austurrikismanna
arið 1797.