Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Beninveldið
var
konungsriki
edomælandi
ibua þar sem nu er syðsti hluti
Nigeriu
. Ekki skyldi rugla þvi saman við nutimarikið
Benin
sem aður het
Dahomey
.
Sagnir herma að rikið hafi verið stofnað a
13. old
af
jorubaprinsi
fra
Oyo
.
Beninborg
varð oflugt
borgriki
a
15. old
og jok veldi sitt i valdatið konungsins
Ewuare
(1440-1473). Þessu riki tok að hnigna eftir aldamotin 1700 vegna þrystings fra
Evropuveldunum
og
þrælaverslunarinnar
.
Bretar
sottust eftir verslun við Beninveldið, einkum með
gummi
, eftir miðja
19. old
. Þeir reyndu að fa konunginn til að samþykkja framsal
fullveldis
til Bretlands. Vararæðismaður Breta, H.L. Gallwey, helt þvi fram að konungurinn hefði samþykkt skilmalana en Beninveldið hafnaði þvi. Deilan varð til þess að atta breskir fulltruar voru drepnir i Beninborg. Bretland sendi þa refsileiðangur til Benin
1897
undir stjorn sir
Harry Rawson
sem lagði Beninborg i rust og rændi fjarsjoðum hennar, þar a meðal hinum frægu
Beninbronsum
sem nu eru til synis a sofnum viða um heim. Arið
1900
var Beninveldið gert að hluta bresku nylendunnar
Verndarrikisins Suður-Nigeriu
.