Siracusa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaSiracusa
Fotomontaxe
Imaxe

Localizacion
Editar o valor em Wikidata Mapa
  37°04′09″N 15°17′15″L  /  37.0692, 15.2875 Coordenadas : 37°04′09″N 15°17′15″L  /  37.0692, 15.2875
Estado Italia
Rexion con estatuto especial Sicilia
Free municipal consortium (en) TraducirFree Municipal Consortium of Syracuse (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Capital de
Capital Siracusa (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Poboacion
Poboacion 116.244 (2023) Editar o valor em Wikidata (559,46 hab./km² )
Lingua oficial lingua italiana Editar o valor em Wikidata
Xeografia
Parte de
Superficie 207,78 km² Editar o valor em Wikidata
Altitude 17 m Editar o valor em Wikidata
Comparte fronteira con
Datos historicos
Precedido por
Creacion 733 a. C. Editar o valor em Wikidata
Evento clave
Santo padron Lucia de Siracusa Editar o valor em Wikidata
Organizacion politica
• Xefe do goberno Francesco Italia (en) Traducir (2018?) Editar o valor em Wikidata
Identificador descritivo
Codigo postal 96100 Editar o valor em Wikidata
Fuso horario
Prefixo telefonico 0931 Editar o valor em Wikidata
Identificador ISTAT 089017 Editar o valor em Wikidata
Codigo catastral italiano I754 Editar o valor em Wikidata
Outro
Irmandado con

Paxina web comune.siracusa.it Editar o valor em Wikidata

Siracusa ( / ? s ? r ? ? k juː s , - ? k juː z / ; italiano : Siracusa , siciliano : Sarausa/Seragusa ; latin : Syr?c?sae, grego antigo : Συρ?κουσαι , Syrakousai , grego medieval : Συρακο?σαι) e unha cidade historica na illa de Sicilia , e a capital da provincia italiana de Siracusa . A cidade e notable pola sua rica cultura grega , o anfiteatro, a arquitectura e como lugar de nacemento e morte do preeminente matematico, fisico e enxeneiro Arquimedes . [ 1 ] Esta cidade de 2.700 anos de antiguidade desempenou un papel fundamental nos tempos antigos, cando foi unha das grandes potencias do mundo Mediterraneo . Siracusa esta situada no canto sueste da illa de Sicilia, ao lado do Golfo de Siracusa xunto ao Mar Xonico .

A cidade foi fundada polos antigos corintios [ 2 ] gregos e teneos e converteuse nunha cidade estado moi poderosa. Siracusa aliouse con Esparta e Corinto e exerceu influencia sobre a totalidade de Magna Grecia , da que foi a cidade mais importante. Descrita por Cicero como "a maior cidade grega e a mais fermosa de todas", igualou a Atenas en tamano durante o seculo V a. C. Mais tarde converteuse en parte da Republica Romana e do Imperio Bizantino . Co emperador Constante II foi a capital do Imperio Romano (663-669). Logo Palermo superouna en importancia, como capital do Reino de Sicilia . Eventualmente o reino uniriase co Reino de Napoles para formar as Duas Sicilias ata a unificacion italiana de 1860.

O centro historico da cidade esta desde o ano 2005 na lista da UNESCO de Patrimonio da Humanidade xunto coa Necropole de Pantalica . Na zona central, a propia cidade ten unha poboacion de 121.318 habitantes (31-08-2018), sendo a cuarta cidade en numero de habitantes de Sicilia. As festas locais celebranse o 13 de decembro en honor a Santa Lucia .

Periodo grego [ editar | editar a fonte ]

O cerco de Siracusa nun gravado do seculo XVII

Siracusa e arredores habitouse desde tempos antigos, como mostran os achadegos nas aldeas de Stentinello, Ognina, Plemmirio, Matrensa, Cozzo Pantano e Thapsos que xa tinan unha relacion coa Grecia micenica .

Siracusa fundouse no 734 ou 733 a.C. por colonos gregos de Corinto e Tenea , liderados polo oecist (colonizador) Archias . Existen moitas variantes documentadas do nome da cidade, incluindo Συρ?κουσαι Syrakousai , Συρ?κοσαι Syrakosai e Συρακ? Syrak? . [ 3 ] Unha posible orixe do nome da cidade foi dado por Vibius Sequester citando [ 4 ] primeiro Stephanus Byzantius [ 3 ] [ 5 ] houbo un pantano en Siracusa pantano ( λ?μνη ) chamado 'Syrako' e en segundo lugar Marciano de Periegesis onde Archias deu a cidade o nome dun pantano proximo, polo tanto, se obten Syrako (e polo tanto Syrakousai e outras variantes) para o nome de Siracusa, un nome tamen testemunado por Epicharmus . [ 3 ] [ 6 ] O asentamento de Siracusa foi un evento planificado, como un punto forte central, o aristocrata Arkhias, expuxo como se dividirian os bens para os colonos, asi como os planos de como debian organizarse as ruas do asentamento e como debian ser de amplas. [ 7 ] O nucleo da antiga cidade era a pequena illa de Ortigia. Os colonos atoparon terra fertil e as tribos nativas estaban razoablemente ben dispostas a sua presenza. A cidade creceu e prosperou, e durante algun tempo mantivose como a cidade grega mais poderosa de todo o Mediterraneo . Fundaronse colonias en Akrai (664 a.C), Kasmenai (643 a.C.), Akrillai (seculo 7º a.C.), Helorus (seculo 7º a.C.) e Kamarina (598 a.C.).

Os descendentes dos primeiros colonos, chamados Gamoroi , mantiveron o poder ata que foron expulsados ??polos Killichiroi , a clase baixa da cidade. Os primeiros, con todo, volveu ao poder no 485 a.C., grazas a axuda de Gelon , gobernante de Gela . O propio Gelon converteuse no despota da cidade e trasladou a moitos habitantes de Gela, Kamarina e Megara a Siracusa, construindo os novos barrios de Tiche e Neapolis fora das murallas. O seu programa de novas construcions incluiu un novo teatro, desenado por Damocopos , que deu a cidade unha vida cultural florecente: Este, a sua vez, atraeu personalidades como Esquilo , Ario de Metimna e Eumelos de Corinto. O amplo poder de Siracusa fixo inevitable o enfrontamento contra os cartaxineses , que gobernaban o oeste de Sicilia . Na Batalla de Himera , Gelon, que aliarase con Theron de Agrigento , derrotou a forza africana liderada por Hamilcar . Un templo dedicado a Atenea (no lugar da actual catedral) erixiuse na cidade para conmemorar o evento.

Siracusa creceu considerablemente durante este tempo. As suas murallas protexian 120 hectareas no seculo V, pero xa no ano 470 a.C os habitantes comezaron a construir fora das murallas. A poboacion completa do seu territorio era aproximadamente de 250.000 habitantes no ano 415 a.C., e o tamano da poboacion da cidade era probablemente similar a Atenas .

Gelon foi sucedido polo seu irman Hieron I de Siracusa, Hieron, quen loitou contra os Etruscos na batalla de Cumas no 474 a.C. O seu goberno foi eloxiado por poetas como Simonides de Ceos , Baquilides e Pindaro , que visitaron a sua corte. Trasibulo de Siracusa (467 a.C.) introduciu un rexime democratico. [ 8 ] A cidade continuou a expandirse en Sicilia, loitando contra os siculos rebeldes e no mar Tirreno , facendo expedicions ata Corsega e Elba . A finais do seculo V a.C., Siracusa atopouse en guerra con Atenas , que buscou mais recursos para loitar na Guerra do Peloponeso . Os siracusanos obriveron axuda dun xeneral de Esparta , o inimigo de Atenas na guerra, para derrotar aos atenienses, destruir os seus barcos e deixalos morrer de fame na illa (vexase a Expedicion a Sicilia ). No 401 a.C., Siracusa contribuiu cunha forza de 300 hoplitas e un xeneral para a Expedicion dos Dez Mil de Ciro o Novo . [ 9 ]

Enton, a comezos do seculo IV a.C., o tirano Dionisio o Vello estaba de novo en guerra contraa antiga Cartago e, ainda que perdeu Gela e Camarina, mantivo o poder no resto de Sicilia. Despois do final do conflito, Dionisio construiu unha gran fortaleza en Ortigia e murallas de 22 km. de longo ao redor de toda Siracusa. Outro periodo de expansion viu a destrucion de Naxos , Catania e Lentini , enton Siracusa entrou de novo en guerra contra Cartago (397 a.C.). Despois de varios cambios de fortuna, os cartaxineses lograron asediar a propia Siracusa, pero foron finalmente vencidos pola peste. Un tratado no 392 a.C. permitiu a Siracusa ampliar ainda mais as suas posesions, fundando as cidades de Adrano , Tindari , Taormina , conquistando Reggio de Calabria no continente. No Adriatico , para facilitar o comercio, Dionisio o Vello fundou Ancona , Adria e a illa de Vis . Ademais dos seus actos de batalla, Dionisio era famoso como mecenas da arte, Platon visitou Siracusa varias veces.

O seu sucesor foi Dionisio o novo , que foi expulsado por Dion no 356 a.C. Pero despotico goberno deste ultimo levou a sua vez a sua expulsion, Dionisio recuperou o seu trono no 347 a.C. Dionisio foi asediado en Siracusa polo xeneral siracusano Hicetas no 344 a.C. O ano seguinte o corintio Timoleon instalou un rexime democratico na cidade despois de desterrar a Dionisio e derrotar a Hicetas. A longa serie de loitas internas debilitou o poder de Siracusa na illa, e Timoleon intentou remediar isto, derrotando aos cartaxineses na Batalla do Crimiso (339 a. C.).

Logo da morte de Timoleon, a loita entre os partidos da cidade reiniciouse e terminou co ascenso doutro tirano, Agatocles , que tomou o poder cun golpe no 317 a.C. Retomou a guerra contra Cartago, con fortuna alterna. Foi sitiado en Siracusa polos cartaxineses no 311 a.C., pero escapou da cidade cunha pequena frota. Logrou un exito moral, levando a guerra ao territorio africano dos cartaxineses, causando grandes perdas ao inimigo. Os defensores de Siracusa destruiron o exercito cartaxines que os asediaba. Con todo, Agatocles tamen foi derrotado en Africa. A guerra terminou con outro tratado de paz que non impediu aos cartaxineses interferir na politica de Siracusa logo da morte de Agatocles (289 a.C.). Eles asediaron Siracusa por cuarta e ultima vez no 278 a.C. Retiraronse a chegada do rei Pirro de Epiro , a quen Siracusa pedira axuda. Despois dun breve periodo baixo o dominio de Epiro, Hieron II tomou o poder no 275 a.C.

Hieron inaugurou un periodo de 50 anos de paz e prosperidade, no que Siracusa converteuse nunha das capitais mais famosas da antiguidade. Emitiu a chamada Lex Hieronica , que mais tarde adoptaron os romanos para a sua administracion de Sicilia, tamen ampliou o teatro e construiu un novo inmenso altar, a Ara de Hieron . Baixo o seu goberno viviu o mais famoso siracusano, o matematico e filosofo Arquimedes . Entre os seus moitos inventos atoparonse varios atiluxios militares, incluindo a garra de Arquimedes , usada mais tarde para resistir o asedio romano de 214 a.C.?212 a.C. Entre as figuras literarias figuraban Teocrito e outros.

O sucesor de Hieron, o Xeronimo o novo (gobernou desde 215 a.C.), rompeu a alianza cos romanos logo da sua derrota na Batalla de Cannas e aceptou o apoio de Cartago. Os romanos, liderados polo consul Marco Claudius Marcellus , sitiaron a cidade no 214 a.C. A cidade aguantou tres anos, pero caeu no 212 a.C. Os logros dos siracusanos repelendo o cerco romano fixoos demasiado confiados. No 212 a.C., os romanos recibiron informacion de que os habitantes da cidade debian participar no festival anual a sua deusa Artemisa. Un pequeno grupo de soldados romanos achegouse a cidade ao abeiro da noite e conseguiu escalar as murallas para entrar na cidade exterior e con reforzos pronto tomou o control, matando a Arquimedes no proceso, pero a fortaleza principal mantivose firme. Despois dun cerco de oito meses e con conversas en curso, crese que un capitan ibero chamado Moeriscus deixou que os romanos se acercaran as Fontes de Arethusa. Logo dun sinal acordado, durante un ataque de distracion, abriu a porta. Tras poner gardas nas casas dos pro-romanos, Marcelo entregou Siracusa ao saqueo.

Principais lugares de interese [ editar | editar a fonte ]

Patrimonio Mundial [ editar | editar a fonte ]

Siracusa e a necropole rochosa de Pantalica
A cupula do Santuario da nosa Senora das Bagoas podese ver lonxe
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
Pais Italia Italia
Tipo Cultural
Criterios II, III, IV, VI
Inscricion 2005 (XXIX sesion)
Rexion da UNESCO Europa e America do Norte
Identificador 1200
Teatro grego en Neapolis.

≪Siracusa e a necropole rochosa de Pantalica ≫ foron declaradas Patrimonio da Humanidade pola Unesco no ano 2005. Destes dous sitios, a parte correspondente a Siracusa esta dividida en dous activos. Por unha banda, co codigo Unesco 1200-003, a illa de Ortigia , berce da antiga cidade fundada polos Corintios . Pola sua banda, o codigo 1200-002 agrupa aos outros catro distritos da cidade vella ( Epipolas , Acradina , Tiche e Neapolis ) e outros bens, esencialmente relacionados coas antigas fortificacions, como muros, portas e o castelo de Eurialo , construido a 9 km da cidade por Diosinio I e que foi unha das principais fortalezas da antiguidade.

Codigo Nome Coordenadas
1200-002 Epipolas , Acradina , Tiche e Neapolis , castelo de Eurialo , fortificacions dionisias e a zona de Scala Greca . 37°05′45″N 15°13′30″L  /  37.09583, -15.22500
1200-003 Ortigia 37°03′34″N 15°17′35″L  /  37.05944, -15.29306

O codigo UNESCO 1200-001 corresponde a necropole de Pantalica , que esta ao noroeste destas outras duas zonas.

Construcions da Antiguidade [ editar | editar a fonte ]

A Neapolis esta definida historicamente como un "barrio novo" da antiga polis grega. Neste barrio atopase o Parque Arqueoloxico de Neapolis , que inclue os seguintes monumentos:

  • O teatro grego, cuxa cavea e unha das mais grandes construidas polos antigos gregos: ten 67 filas divididas en 9 seccions con 8 corredores. So quedan vestixios da escena e da orchestra . O edificio (ainda usado hoxe) foi modificado polos romanos, que o adaptaron ao seu estilo de espectaculos, incluindo tamen xogos de circo.
  • Cerca do teatro estan as latomias , canteiras de pedra usadas como prision nos tempos antigos. Entre as mais notables, a gruta conecida como Orecchio di Dionisio , a orella de Dioniso, na "Latomia do Paradiso".
  • O anfiteatro romano, da epoca imperial. Esta parcialmente escavado na rocha. No centro da zona hai un espazo rectangular que serviu para a maquinaria escenica.
  • Ara di Ierone (altar de Hieron)
  • Arco Augusteo (Arco de Augusto)
  • Na necropole , Groticelli atopase a chamada "Tumba de Arquimedes", decorada con duas columnas doricas , e en realidade unha tumba romana.

Na illa de Ortigia hai outros restos da antiguidade clasica en Siracusa, como por exemplo:

Galeria de imaxes [ editar | editar a fonte ]

Notas [ editar | editar a fonte ]

  1. "BBC - History - Archimedes" .  
  2. Mangas, Julio (2010). Historia Universal. Edad Antigua (en castelan ) . Barcelona: Vicens Vives. p. 3. ISBN   978-84-316-4877-0 .  
  3. 3,0 3,1 3,2 Liddell, Henry George; Scott, Robert. "A Greek-English Lexicon" . perseus.tufts.edu (en ingles ) . Consultado o 4-6-2019 .  
  4. Vibius Sequester. "Tyraca" . De Fluminibus Fontibus Lacubus Nemoribus Paludibus Montibus Gentibus quorum apud poeta mentio fit . apud Amandum Konig. p. 287.  
  5. Ethnika 592.18?21,593.1?8, i.e. Stephanus Byzantinus ' Ethnika (kat'epitomen), lemma Συρ?κουσαι Meineke, Augustus , ed. (1849). Stephani Byzantii Ethnicorvm quae svpersvnt . Prior. Impensis G. Reimeri. pp. 592?593.  
  6. Epicharmi Fragmenta . apud Vincentium Loosjes. p. 111.  
  7. Neer, Richard (2012). Greek Art and Archaeology . New York, New York: Thames and Hudson. p.  96 . ISBN   978-0-500-28877-1 .  
  8. Aristotle 's Politics 5.1312b
  9. Xenophon . Anabasis , book 1, chapter 2, IX

Vexase tamen [ editar | editar a fonte ]

Outros artigos [ editar | editar a fonte ]

Ligazons externas [ editar | editar a fonte ]


Este artigo tan só é un bosquexo
  Este artigo sobre xeografia e, polo de agora, so un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuir a que a Galipedia mellore e medre .
  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamen podes contribuir.