Ramon Cabrera y Grino
, nado en
Tortosa
o
27 de decembro
de
1806
e finado en
Wentworth
o
24 de maio
de
1877
, foi un xeneral carlista
espanol
.
Fillo de Jose Cabrera, marino da marina que morreu aos poucos anos pero que deixou a familia en boa posicion social. A sua nai casou tras a morte do seu home e Ramon pasou a estudar no seminario de Tortosa, onde se amosou como un alumno dificil, sempre envolto en pelexas e con pouco interese no estudo, ainda asi tomou as ordes menores en
1825
, seguiu estudando pero o bispo de Tortosa, Victor Saez, rexeitou ordenalo como sacerdote. Tras a morte de Fernando VII, Cabrera foi un dos
Voluntarios Realistas
que se negaron a obedecer a orde de desarmamento e as autoridades de Tortosa decidiron envialo a
Barcelona
, Cabrera conseguiu fuxir e refuxiouse en Morella, onde se uniu as forzas do pretendente
Carlos
.
Baixo as ordes de Manuel Carnicer, Carlos ascendeuno a coronel en 1834 e tras a captura e execucion de Carnicer polos liberais, quedou ao mando das tropas carlistas do
Maeztrazgo
e o Baixo Aragon, e logrou derrotar unha e outra vez aos xenerais isabelinos e aumentar o territorio baixo o seu control, pero tamen destacou pola crueldade dos seus metodos. A fins de 1835 tina baixo o seu mando a 4.000 homes e ainda que unha derrota en
Molina de Aragon
freou temporalmente o seu avance, ainda que dende
Cantavieja
conseguiu xuntar de novo as suas partidas, creou unha xunta auxiliar gobernativa e editou o
Boletin del Ejercito Real de Aragon, Valencia y Murcia
. Tras o fusilamento dos alcaldes de Torrecillas e Valdealgorfa por orde de Cabrera a comezos de 1836, o xeneral
Agustin Nogueras
ordenou o fusilamento da sua nai, o que tan so conseguiu que a loita se volvera mais sanguinenta e comezou a ser conecido como
O Tigre do Maeztrazgo
Entre xuno e novembro de 1836, colaborou co xeneral
Miguel Gomez Damas
na expedicion que percorreu
Andalucia
e
Estremadura
. De maio a outubro de
1837
participou na Expedicion Real, que encabezaba o pretendente Carlos Maria Isidro e que chegou as portas de
Madrid
.
En xaneiro de
1838
conquistou
Morella
e converteuna na capital do territorio baixo o seu control, e o pretendente nomeouno conde de Morella. Non aceptou o convenio de Vergara que asinaron os xenerais
Baldomero Espartero
e
Rafael Maroto
e que puxo fin a guerra carlista no norte. Cabrera quedou como unico xeneral da causa carlista. En maio de 1840 Espartero conquistou Morella e Cabrera fuxiu ao norte de Cataluna, onde permaneceu ata que en xullo cruzou a fronteira francesa. O goberno frances mantivoo confinado durante alguns meses ata que lle permitiu marchar a
Inglaterra
. Cabrera opuxose a abdicacion do pretendente no seu fillo Carlos Luis que se produciu en 1845. En 1848 durante a
Segunda Guerra Carlista
entrou en Espana e puxose a fronte das partidas carlistas en Cataluna, Aragon e Valencia, pero en abril de 1849, derrotado, cruzou a fronteira francesa, onde as autoridades francesas detiveronno ata que a fins de ano pode volver a Inglaterra, onde en 1850 casou cunha rica propietaria, Marianne Catherine Richards, e en 1854 fixou a sua residencia en
Wentworth
, preto de Londres e arredouse dos seus antigos camaradas, ainda que seguiu a formar parte da Comision Rexia de Paris e en outubro de 1869 asumiu a xefatura militar e politica do carlismo, creou unha Xunta Central Militar e organizou as bases dun novo partido, a Asociacion Catolica-Monarquica, malia iso as discrepancias co pretendente e con notables figuras do carlismo levaron a sua dimision en marzo de 1870. En 1875 reconeceu a
Afonso XIII
como lexitimo rei de Espana e o goberno espanol confirmou o seu titulo de Conde de Morella e o rango de capitan xeneral do exercito.