Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Prudencio Canitrot Marino
, nado en
Pontevedra
en xaneiro de
1883
e finado en
Madrid
o
24 de xaneiro
de
1913
, foi un pintor, ilustrador e xornalista
galego
.
Sobrino de
Jose Millan
. Tina interese pola pintura e empezou a pintar e cando tina 16 anos fixo os seus primeiros oleos en
Pontevedra
, logo tivo un estudio e co tempo decidiu marchar para converterse en artista. Destacou como paisaxista e ilustrou varios libros da sua epoca. Estivo dous anos percorrendo
Portugal
e
Francia
ata chegar a
Madrid
a finais de 1903. Abandonou a pintura para dedicarse a literatura e ao xornalismo. Colaborou en
La Correspondencia Gallega
. Foi corrector da obra de
Rosalia de Castro
. Entre as suas obras destacan
San Benito de Lerez
,
Unha romeria en Galicia
e
Paisaje de las cercanias de Pontevedra
. Por afinidade artistica pode incluirse na
Xeracion Doente
. Foi premiado polos seus relatos polas revistas
Galicia
e
El Liberal
. Organizou a primeira Exposicion de Pintura Gallega (Madrid, 1912). Dirixiu, xunto a
Luis Anton del Olmet
, a "
Biblioteca de Escritores Gallegos
" e colaborou nas principais revistas espanolas e americanas como
Suevia
. Tamen participou no
Rexionalismo galego
en 1910 cando coneceu a
Basilio Alvarez
e implicouse con
Accion Gallega
facendo campana pola redencion foral.
El camino de Santiago
(1909)
- Cuentos de abades y aldeas
, 1909.
- El Camino de Santiago
, 1909.
[
1
]
- Rias de ensueno. Impresiones de Galicia
, 1910.
- Ruinas
, 1910.
- Suevia
, 1911.
- "Epilogo sentimental" no v. IV das
Obras completas
de Rosalia de Castro, 1912.
- La ultima pirueta
, 1913.
- La luz apagada
, 1914.
- El senorito rural
.
- Tragedias ridiculas y otras narraciones
.
