Propaganda do Partido Social-Revolucionario.
O
Partido Social-Revolucionario
(cuxos membros eran denominados
SR
ou
eseres
; en
ruso
:
Партия социалистов-революционеров
(ПСР),
эсеры
) foi un partido politico activo a primeiros do
seculo XX
.
O partido fundouse en
1901
baixo o liderado de
Viktor Chernov
. O seu programa estaba baseado nunha ideoloxia
socialdemocrata
e conseguiu moitos apoios entre o
campesinado
que particularmente abrazou a sua proposta de "
socializacion
da terra", oposta o programa
bolxevique
de "
nacionalizacion
da terra"
[
Compre referencia
]
.
A formacion politica foi afastandose gradualmente da sua orixinal tendencia
populista
. O producirse a engalaxe economica rusa nos
anos 90
do
seculo XIX
, intentaron xeneralizar as suas reivindicacions sociais desde as suas orixes rurais para atraeren unha agromante clase obreira urbana en rapido crecemento. A intencion era a de ampliar o concepto de
pobo
para abranguer deste xeito todos os elementos da sociedade que tinan razons para desexar a destrucion do sistema tsarista.
A
Revolucion Rusa de Febreiro
, en
1917
, elevou os SR a un papel politico relevante, cun dos seus membros,
Aleksandr Fedorovich Kerenskii
, formando parte do goberno
liberal
, chegando co tempo a ser o seu presidente.
Tamen constituia unha fraccion do partido a ≪Organizacion de Combate SR≫ (OCSR), un grupo terrorista dirixido por
Gregori Gershuni
que actuaba independentemente do partido para non desacreditalo. A OCSR foi imprescindible para a obra do partido, sendo responsable do asasinato do ministro de Interior, D. S. Spyagin, e mais tarde de N. M. Bodganovich, gobernador de
Ufa
. Gershuni foi traizoado polo seu lugartenente
Yevno Azef
, que resultou ser un axente da
Okhranka
, e detido e xulgado por terrorismo. Azef converteuse no novo lider da OCSR, ainda continuando como
axente dobre
de total confianza para a Okhranka
[
Compre referencia
]
.
O SR continuaria desenvolvendo un papel central en politica boicoteando eleccions, infiltrandose na policia secreta e perpetrando atentados co seu brazo armado.
En 1917, os SR dividironse entre os que apoiaban o
goberno provisional
, establecido tras a Revolucion de Febreiro, e os que apoiaban os
bolxeviques
, proclives a unha revolucion
comunista
. Estes ultimos eran denominados
Social-Revolucionarios de esquerda
(SR de esquerda) e constituian unha escision
de facto
da a principal do partido, conecida desde enton como ≪SR de dereita≫.
Os eseres caeron despois de que a
Revolucion de Outubro
levara os bolxeviques o poder, ainda que nas
eleccions
a
Asemblea Constituinte
resultaran ser o partido mais apoiado en todo o pais, obtendo un 40 % do voto fronte o 2 5% dos bolxeviques. Poren, estes disolveron a camara e a partir de enton os social-revolucionarios perderon significancia politica. O partido SR de esquerda formou unha coalicion cos bolxeviques no goberno sovietico, ainda que abandonaron esta posicion tras a sinatura do
Tratado de Brest Litovsk
. Con todo, uns poucos SR de esquerda, como
Mikhail Kalinin
, acabaron unindose o
Partido Comunista
.
O SR e outros grupos antibolxeviques foron prohibidos en
1918
e a maioria de membros do partido derivaron o terrorismo. Unha antiga SR,
Fanya Kaplan
, tratou de asasinar a
Lenin
como represalia pola ilegalizacion o
30 de agosto
de 1918.
Moitos SR combateron os comunistas unindose o
Exercito Branco
e o
Exercito Verde
durante a
guerra civil rusa
xunto os
menxeviques
e outras formacions socialistas moderadas. A maior revolta contra os bolxeviques, a
Rebelion de Tambov
, foi dirixida por un SR,
Alexander Stepanovich Antonov
.
|
|---|
| Eventos
| |
|---|
| Principais grupos
| |
|---|
| Partidos politicos
| |
|---|
| Principais figuras
| |
|---|
| Impacto internacional
| |
|---|
Periodo interrevolucionario
|
|---|
|
|