Pablo Jose Merced de los Dolores Arosemena de Alba
, nado na
Cidade de Panama
,
Republica de Nova Granada
, o
24 de setembro
de
1836
e finado no mesmo lugar o
29 de agosto
de
1920
, foi un
avogado
, xornalista e politico, presidente de
Panama
entre
1910
e
1912
, concretamente presidente interino da
Republica de Panama
en calidade de
"Primeiro Designado, Encargado do Poder Executivo"
. Anteriormente foi presidente do
Estado Federal de Panama
en 1875 e en 1885.
Nado como Pablo Jose Merced de los Dolores Arosemena de Alba, fillo de Pablo Arosemena de la Barrera (primeiro gobernador da
provincia de Chiriqui
) e de Ramona de Alba Braximo.
[
1
]
Ao rematar os seus estudos en
Colombia
, regresou a
Panama
en 1853 cando os estadounidenses construian o
ferrocarril transistmico
. En 1856 fundou o periodico "El Centinela" xunto con
Gil Colunje
. Tamen escribiu en "El Observador" e "El Combate". Desde os 19 anos participou no
goberno colombiano
con diversos cargos, entre eles secretario do Tribunal Superior de Panama e deputado. Foi representante da
Asemblea Lexislativa
do Estado Soberano de Panama en
1858
,
1859
,
1869
,
1870
,
1873
e
1885
. Tamen foi fiscal da
Camara de Representantes
e presidente do Estado Federal por duas veces. Foi acusador ante o senado colombiano de
Tomas Cipriano de Mosquera
.
Casou o 27 de novembro de 1858, na Igrexa da Merce, con Matilde Esperanza Picon Herrera, nada en Panama o 17 de decembro de 1837, filla do coronel Francisco Picon Gonzalez de Venezuela e de Josefa Herrera Perez Davila de Panama. Deste matrimonio nacerian cinco fillos, o ultimo en 1870 e pouco tempo despois morreu a sua muller con 33 anos, e quedou asi viuvo cos seus fillos, o maior de once anos e a ultima de un ano e dous meses.
En 1872 foi nomeado Secretario da Legacion Colombiana ante
Inglaterra
e
Francia
. Dous anos despois foi elixido senador da Republica. Tamen ocupou a Secretaria de Facenda e Tesouro, a de Interior e a de Relacions Exteriores, e foi ministro en
Ecuador
,
Bolivia
,
Peru
e
Chile
. En 1880 foi elixido terceiro designado do poder executivo dos
Estados Unidos de Colombia
e senador.
En 1885 casou con Ramona Forte Zapata, nada en Panama en 1871, coa que tivo seis fillos. Ramona faleceu en 1908.
Arosemena non foi parte dos separatistas do 3 de novembro de 1903 e estaba oposto a separacion, ainda que aceptou a nova situacion. Tras a
separacion de Panama de Colombia
foi enviado con
Manuel Amador Guerrero
e
Federico Boyd
aos
Estados Unidos
a negociar o novo Tratado do Canal, encontrandose co Tratado xa asinado por
Phillipe Bunau-Varilla
. Ao regresar, presidiu a Asemblea Constituinte que elixiu a Amador Guerrero como primeiro presidente, e exerceu diversos cargos publicos antes de servir como presidente.
Eleccion como presidente interino
[
editar
|
editar a fonte
]
Durante os breves meses do mandato de
Carlos A. Mendoza
axitaronse aspiracions na
Asemblea Nacional
. O
Partido Liberal
que a controlaba pensaba en escoller a Mendoza novamente como Primeiro Designado para o bieno 1910-1912, mais o
Partido Conservador
acudiu aos Estados Unidos na procura de apoios.
As presions estadounidenses fanse grandes contra Mendoza e por recomendacion do ministro de Panama en Washington, Carlos Constantino Arosemena, suxirese a eleccion de Pablo Arosemena, quen se encontraba en
Chile
como Ministro, como Primeiro Designado para substituir a Mendoza.
Asumiu a presidencia como
"Primeiro Designado, Encargado do Poder Executivo"
coa promesa de que non intentaria reelixirse, pois tina un
pacto de cabaleiros
con
Belisario Porras
para apoialo nas
eleccions de 1912
. Case de inmediato empezaron as acusacions de
nepotismo
, uso desordenado do tesouro e mala utilizacion dos fondos publicos, ate o punto que a
Asemblea Nacional
prohibiulle ao Executivo contratar emprestitos nos Estados Unidos. A mediados de 1911, fixose evidente que Arosemena aspiraba a reeleccion en 1912.
Entre os logros do seu goberno destacou a conclusion dos edificios do
Instituto Nacional
, obra iniciada por
Jose Domingo de Obaldia
e continuada por
Carlos Antonio Mendoza
, do cal ditou regramentos de estudo. Outro dos maiores logros do seu goberno foi a iniciativa en 1910 de outorgarlle ao
Banco Nacional
a potestade de emitir papel moeda conecido como o
balboa
.
Retirouse da vida publica traballando como avogado da compania do
Ferrocarril de Panama
.