O sono da camara vermella
(
chines tradicional
: 紅樓夢,
chines simplificado
: ???,
pinyin
: Hong lou meng,
Wade Giles
: Hung Lou Meng), escrita por
Cao Xueqin
(曹雪芹), e unha das
Catro Grandes Novelas Clasicas
da
China
. Foi escrita a mediados do
seculo XVIII
durante a dinastia
Qing
. E unha
obra-prima
da
literatura chinesa
e e reconecida xeralmente coma o cumio das novelas clasicas chinesas.
[
1
]
Crese que
O sono da camara vermella
e
semiautobiografica
, reflectindo o ascenso e o declive da familia de Cao Xueqin e, por extension, da dinastia Qing.
[
2
]
Como o autor indica no primeiro capitulo, intenta que sexa unha lembranza das damas que coneceu na sua mocidade: amigas, parentes e criadas. A novela destaca non so polo numero das suas personaxes e a sua psicoloxia, mais tamen pola sua precisa e detallada observacion da vida e as estruturas sociais da sociedade chinesa do seculo XVIII.
[
3
]
O titulo da novela podese traducir alternativamente coma
O sono da camara vermella
ou
Un sono de mansions vermellas
, e as veces denominase con outro nome,
A historia da pedra
(
chines tradicional
: 石頭記,
chines simplificado
: 石??,
pinyin
: Shitou ji, literalmente "
A gravacion da pedra
"). So os oitenta primeiros capitulos foron escritos por Cao Xueqin. Outros autores crearon mais de cen finais alternativos, adoito engadindo corenta capitulos adicionais para completar a novela.
Crese que a novela e semi
autobiografica
, reflectindo os designios da familia do autor. Como o autor detalla no primeiro capitulo, pretende ser unha homenaxe as mulleres que coneceu na sua xuventude: amigas, parentes e serventes. A novela destaca non so polo enorme elenco de personaxes (a maioria femininos) e o ambito psicoloxico, senon tamen pola sua precisa e detalla observacion da vida e das estruturas sociais tipicas da aristocracia chinesa do seculo XVIII.
[
4
]
Por causa da censura literaria imperante na China das dinastias
Ming
e Qing, o libro publicouse primeiro anonimamente e so despois se lle atribuiu a Cao Xueqin a sua autoria.
A complexa historia textual d novela continua a ser obxecto de critica, debate e conxectura.
Cao Xueqin
, membro dunha eminente familia que servira a dinastia Qing pero cunha fortuna que comezara a declinar, escribiuna durante a decada de 1740.
[
5
]
No tempo da sua morte en 1763 ou 1764, Cao completara os primeiros oitenta capitulos da novela e posiblemente bosquexara os principais capitulos.
[
6
]
Estes primeiros oitenta capitulos circularon durante a vida de Cao en manuscritos.
[
7
]
A primeira version impresa, publicada por Cheng Weiyuan e Gao E en 1791, conten edicions e revisions non autorizadas polo autor.
[
8
]
E posible que Cao destruise os ultimos capitulos
[
9
]
ou que polo menos algunhas partes do final orixinal de Cao se incorporase nas versions de 120 capitulos de Cheng-Gao,
[
10
]
co "emendas" de Gao E do bosquexo de Cao.
[
11
]
A novela e unha relacion detallada en episodios da vida de duas ramas do aristocratico clan Jia (賈), a casa Rongguo (榮國府) e a casa Ningguo (寧國府), que residen en dous recintos familiares adxacentes na capital. Os seus antergos foron feitos duques e recibiron titulos imperiais; o comezo da novela as duas casas estan entre as mais ilustres familias da cidade. Un membro da prole do clan e convertida en consorte real, e construese un xardin exuberante para recibir a sua visita. A novela describe a riqueza e a influencia de Jia con gran
naturalismo
e conta a caida de Jia dende o mais alto prestixio, seguindo trinta personaxes principais e mais de catrocentos secundarios. O clan Jia perde o favor do
emperador
e as suas mansions son atacadas e confiscadas.
Na historia enmarcada da novela, unha pedra consciente, abandonada pola deusa
Nuwa
cando arranxou os ceos, roga a un sacerdote
taoista
e un monxe
budista
que a leven con eles para ver o mundo. A pedra ten a ocasion de aprender sobre a existencia humana e entra no reino mortal.
A principal personaxe da novela e un despreocupante adolescente herdeiro da sua familia,
Jia Baoyu
, que naceu cunha peza de xade na sua boca. Na sua vida ten un importante vinculo que seu enfermizo primo,
Lin Daiyu
, que comparte o seu amor pola musica e a poesia. Non obstante, Baoyu esta predestinado a casar con outra prima,
Xue Baochai
, posuidora de graza e intelixencia e exemplo da muller ideal, pero sen conexion emocional con el. A rivalidade romantica e a
amizade
entre as tres personaxes contra o fondo da fortuna en declive da familia forma o argumento principal da novela.
[
12
]
A novela esta escrita en
chines
vernaculo mais do que en chines clasico e axudou a establecer a lexitimidade do idioma vernaculo. O seu autor, Cao Xueqin, tamen estaba versado en poesia chinesa e chines clasico, e escribiu tratados no estilo erudito semi-
wenyan
. As conversacions da novela estan escritas no dialecto de
Beijing
do
mandarin
, que se converteu na base do chines falado moderno, con influencias do mandarin da zona de
Nanjing
(onde vivia a sua familia a principios do seculo XVIII). A partir do seculo XX, os lexicografos empregaron o texto para establecer o vocabulario da nova
lingua estandar
e os reformadores usaron a novela para promover a escritura vernacula.
[
13
]
Realizaronse polo menos catorce adaptacions cinematograficas da novela, incluindo o
filme de 1944
dirixido por
Bu Wancang
, a adaptacion polo
Shaw Brothers Studio
en Hong Kong, protagonizada por
Sylvia Chang
e
Brigitte Lin
, e o
filme de 1988
dirixido por
Xie Tieli
(???) e Zhao Yuan (?元). Este ultimo tivo unha preparacion de dous anos e unha rodaxe de tres. Con 765 minutos, e o filme chines mais longo.
A novela adaptouse polo menos dez veces a television (a parte das adaptacions da
opera chinesa
), incluindo a celebre
serie de 1987
, que e considerada na China a case definitiva adaptacion da novela. Outras version televisivas foron unha
serie taiwanesa de 1996
e unha
version de 2010
dirixida por
Li Shaohong
.
O compositor chines-americano
Bright Sheng
compuxo unha
opera en dous actos
en lingua inglesa baseada na novela, con libreto del xunto con
David Henry Hwang
. A opera, de tres horas de duracion estreouse o 10 de setembro de 2016 na
San Francisco Opera
.
- ↑
"From West to East: Conservation of the Chinese novel ‘Dream of the Red Chamber’"
.
British Library
.
- ↑
Jonathan D. Spence,
Ts'ao Yin [Cao Yin] and the K'ang-Hsi Emperor: Bondservant and Master
(New Haven,: Yale University Press, 1966) is a study of Cao's grandfather.
- ↑
"CliffsNotes, About the Novel: Introduction"
. Cliffsnotes.com
. Consultado o 2-11-2017
.
- ↑
"CliffsNotes, About the Novel: Introduction"
. Arquivado dende
o orixinal
o 12 de febreiro de 2012
. Consultado o 05 de xaneiro de 2011
.
- ↑
Shang 2010
, p. 282-283
- ↑
Shang 2010
, p. 282
- ↑
Shang 2010
, p. 283
- ↑
David Hawkes, "Introduction,"
The Story of the Stone
Volume I (Penguin Books, 1973), pp. 15?19; Shih-Ch'ang Wu,
On the Red Chamber Dream : A Critical Study of Two Annotated Manuscripts of the 18th Century
(Oxford: The Clarendon Press, 1961).
- ↑
"曹雪芹自己?毁了110回《???》的后30回 (Cao Xueqin himself destroyed the 110 chapter Dream of the Red Chambers' last 30 chapters)"
.
ifeng
.com of
Phoenix Television
. 4-2-2008. Arquivado dende
o orixinal
o 30-03-2012
. Consultado o 07-12-2017
.
- ↑
Maram Epstein, "Reflections of Desire: The Poetics of Gender in Dream of the Red Chamber,"
Nan Nu
1.1 (1999): 64.
- ↑
Edwards 1994
, p. 11, 64
- ↑
"The Story of the Stone (The Dream of the Red Chamber)"
.
Complete review
.
- ↑
"Vale: David Hawkes, Liu Ts'un-yan, Alaistair Morrison"
. China Heritage Quarterly of the Australian National University.