Nadia Boulanger
(1925)
|
Biografia
|
---|
Nacemento
| (fr)
Juliette Nadia Boulanger
16 de setembro de 1887
9.º arrondissement de Paris, Francia
(pt)
|
---|
Morte
| 22 de outubro de 1979
(92 anos)
9.º arrondissement de Paris, Francia
(pt)
|
---|
Lugar de sepultura
| Cemiterio de Montmartre
|
---|
|
|
|
|
|
Datos persoais
|
---|
Pais de nacionalidade
| Francia
|
---|
Educacion
| Conservatorio de Paris
|
---|
Actividade
|
---|
Ocupacion
| pianista
,
pedagoga
,
profesora de musica
,
teorica da musica
,
musicologa
,
directora de orquestra
,
compositora
,
organista
,
profesora universitaria
|
---|
Empregador
| Fontainebleau Schools
(en)
(1921?1979)
Conservatorio de Paris
|
---|
Membro de
| |
---|
Xenero artistico
| Musica clasica
|
---|
Movemento
| Musica clasica
|
---|
Profesores
| Gabriel Faure
,
Louis Vierne
(pt)
,
Andre Gedalge
(pt)
,
Paul Vidal
(pt)
e
Charles-Marie Widor
(pt)
|
---|
Alumnos
| Jean Francaix../... 232+
|
---|
Lingua
| Lingua francesa
|
---|
Instrumento
| Organo
|
---|
Selo discografico
| Decca Records
EMI
|
---|
Obra
|
---|
Arquivos en
| |
---|
Familia
|
---|
Pai
| Ernest Boulanger
(pt)
|
---|
Irmans
| Lili Boulanger
|
---|
Premios
|
|
|
Nadia Boulanger
, nada en
Paris
o
16 de setembro
de
1887-
e finada na mesma cidade o
22 de outubro
de
1979
, foi unha
compositora
,
pianista
, organista,
directora
,
intelectual
e
profesora
francesa
que formou e ensinou a moitos dos grandes compositores do
seculo XX
.
Filla do compositor
Ernest Boulanger
e da sua muller
Raissa Myschetsky
(1856-1935) e neta da cantante
Julie Boulanger
, Nadia naceu en Paris o 16 de setembro de 1887, no seo dunha familia cunha longa tradicion musical: a sua avoa
Marie -Julie Hallinger
estudou
violoncello
no
Conservatorio Real
, onde coneceu a
Frederic Boulanger
, que estudou o mesmo instrumento. Ernest Boulanger, o seu fillo, ingresou no Conservatorio aos dezaseis anos, onde estudou piano e composicion. Sendo moi nova, Nadia ganou o
Gran Premio de Roma
, a maxima distincion que un musico poderia recibir. Tanto Nadia como a sua irma Lili creceron baixo a severa mirada materna. Segundo Leonie Rosenstiel, o personaxe eslavo de Raissa Myschetsky impresionou a educacion das suas fillas. Ingresou no Conservatorio cedo e pronto mostrou talento como pianista e como organista. Ganou varios concursos de
solfexo
, organo, acompanamento ao piano e
fuga
. Estudou con
Gabriel Faure
e con
Charles-Marie Widor
. Ao principio, ensinou acompanamento de piano e piano elementais. Mais tarde de
harmonia
,
contrapunto
, fuga e organo. Non obstante, nunca impartiu o curso de composicion no conservatorio de Paris.
Como directora foi unha das primeiras en recuperar as obras de
Claudio Monteverdi
(nos anos 30) e foi a primeira muller que realizou un concerto para a
Royal Philharmonic Society de Londres
(1937), para a
Orquestra Sinfonica de Boston
(1938) e para a
Orquestra Filharmonica
de
Nova York
(1939).
En
1921
pasou a ser profesora no Conservatorio Americano de Musica de
Fontainebleau
e desde 1950 como directora do conservatorio. Percorreu
Estados Unidos
,
Inglaterra
e Europa. Ensinou na escola Juilliard, na escola Yehudi Menuhin, na Longy School, na Royal Academy of Music e durante sete decadas no seu apartamento, onde estudantes e intelectuais se reunian todos os mercores.
Ata a sua morte, aos 92 anos, chamabase "Mademoiselle", morreu solteira, era unha devota
catolica
e estimase que tivo mais de 1 200 estudantes.
Os seus herdeiros foron a sua ex-alumna
Cecile Armagnac
e a sua axudante persoal, compositora e profesora
Annette Dieudonne
, que doou parte das suas posesions. O seu apartamento parisiense no 36 rue Ballu (hoxe 1 Place
Lili Boulanger
) foi doado a
Academia de Belas Artes
.
En
2001
, apareceu en Francia unha reedicion nun disco compacto, probablemente non oficial, dun disco que contina o
Requiem
de Gabriel Faure e dos
madrigais
de
Claudio Monteverdi
, dirixido por Nadia Boulanger. Non hai identificacion precisa da data, do
coro
ou da
orquestra
, nin do numero de serie. Esta gravacion permite estimar a calidade do traballo de Nadia Boulanger. En Faure, ainda que o solista interpreta o numero catro (Pie Jesu) do Requiem
con moito portamento e un vibrato esaxerado, o coro, pola sua banda, aparece equilibrado e ben preparado, a pesar dunha corda de
tenores
un tanto escasa. A calidade das
voces
e correcta e respectanse con rigor os matices marcados na puntuacion. As cordas do coro son claras e e posible seguir en cada momento sen dificultade. O
son
e natural, ao limite das voces abertas, sen portamento e sen mais vibrato que o vibrato natural de cada voz.
[
Compre referencia
]
- Sadie, Julie Anne e Samuel, Rhian (1995).
The Norton/Grove Dictionary of Women Composers
. W. W. Norton & Company.