Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Lucio II
Lucio II
, nado co nome de
Gerardo Caccianemici dall Orso
en
Bologna
e finado en
Roma
o
15 de febreiro
de
1145
, foi Papa da Igrexa catolica de
1144
a
1145
.
Gerardo Caccianemici foi consagrado papa o
12 de marzo
de
1144
. Antes da sua eleccion foi coengo en
Bolona
, ata ser nomeado cardeal da Santa Cruz de Xerusalen por
Honorio II
, para quen ocupou nun primeiro momento o cargo de tesoureiro e despois o de legado papal en
Alemana
, cargo que tamen desempenou baixo o pontificado de
Inocencio II
logrando que o rei
Lotario III
de
Saxonia
enviase duas expedicions a
Italia
en apoio ao papa no seu enfrontamento co antipapa
Anacleto II
.
O feito mais relevante do seu curto pontificado foi o enfrontamento co movemento comunal encabezado por Arnaldo de Brescia que pretendia que o poder civil de
Roma
pasase do papa ao pobo romano e que tina entre as suas medidas a recuperacion do antigo lema
Senatus Populusque Romanus
(SPQR) tanto nos edificios coma nas moedas.
Temeroso deste recorte dos seus poderes, Lucio II decide disolver o Senado, o que provoca unha revolta popular encabezada por Giordano Pierleone, irman do antipapa Anacleto II, que nomeandose patricio constitue un novo Senado no Capitolio.
Lucio II solicita, en van, axuda ao emperador
Conrado III
polo que decide enfrontarse so, cun pequeno exercito, contra o poder do Senado. No asalto ao Capitolio foi alcanzado por unha pedra que lle provocara a morte o
15 de febreiro
de
1145
.
