Conecese co nome de
linguas nordicas
[
1
]
as
linguas xermanicas setentrionais
[
2
]
ou
linguas escandinavas
.
[
3
]
Constituen unha das tres polas das
linguas xermanicas
, unha sub-familia das
linguas indoeuropeas
, xunto coas linguas xermanicas occidentais e mailas linguas xermanicas orientais.
Derivan do
protonordico
e do
nordico antigo
, e son faladas en
Dinamarca
,
Noruega
,
Suecia
, as
Illas Feroe
,
Islandia
e
Groenlandia
, asi como por unha significativa minoria sueca en
Finlandia
e por grupos de inmigrantes en
America do Norte
e
Australia
.
Aproximadamente 20 millons de persoas dos paises nordicos tenen unha lingua escandinava como
lingua nai
,
[
4
]
incluindo unha significativa minoria sueca en
Finlandia
.
Ao redor do ano 200, os falantes do xermanico setentrional fixeronse perceptiblemente distinguibles doutros falantes xermanicos. Entre o 750 e o 1100, os falantes do xermanico setentrional falaban
dialectos
que correspondianse cunha lingua conecida como
dinamarquesa
, nome usado para esa lingua ata o
seculo XIII
en
Suecia
.
[
5
]
Unha inscricion en
escritura runica
documenta os primeiros desenvolvementos desta
lingua
.
Os colonos escandinavos levaron a lingua dinamarquesa a
Islandia
e as
Illas Feroe
cara ao 800. Das modernas linguas escandinavas, o
islandes
escrito e o mais proximo a esta lingua antiga.
[
5
]
Esta lingua dinamarquesa estaba moi vencellada co
ingles antigo
, lingua sobre a que os
viquingos
dinamarqueses exerceron unha grande influencia durante a sua
idade viquinga
.
Tralos periodos do
protonordico
e do
nordico antigo
, as linguas xermanicas setentrionais desenvolveronse en duas polas: unha pola escandinava oriental, que se componia do
dinamarques
e
sueco
; e unha pola occidental, composta polo
noruegues
,
feroes
e
islandes
.
[
6
]
Unha lingua mais, conecida como
Norn
, desenvolveuse nas
Orcadas
e nas
Illas Shetland
despois de que os viquingos se establecesen ali cara ao ano 800; no entanto, a lingua extinguiuse cara ao 1700.
[
4
]
Na epoca medieval, os falantes de todas as linguas escandinavas podian entenderse entre eles. Cara ao ano 1600, as polas oriental e occidental reconfiguraronse dende un punto de vista sintactico
[
4
]
nun grupo insular (
islandes
e
feroes
) e un grupo continental (
dinamarques
,
noruegues
e
sueco
). A division entre escandinavo insular (
o-nordisk
/
ø-nordisk
)
[
7
]
e escandinavo continental (
Skandinavisk
)
[
8
]
desenvolveuse, principalmente, debido a distancia xeografica entre as duas rexions e esta baseada no grao de mutua comprensibilidade entre as linguas dos dous grupos.
[
9
]
A
linguistica historica
diferenza entre duas polas principais: linguas escandinavas occidentais (
noruegues
,
feroes
e
islandes
) e linguas escandinavas orientais (
dinamarques
e
sueco
), todas elas cos seus respectivos
dialectos
e
variedades
. As duas polas derivan, respectivamente, dos dialectos occidental e oriental do
Nordico antigo
. Houbo tamen unha pola denominada
Gutnico antigo
falada na illa de
Gotland
. As linguas escandinavas orientais (e o
noruegues
moderno a traves do
dinamarques
) foron moi influidas polo medio-baixo aleman durante o periodo da
expansion Hanseatica
.
Na actualidade, os emprestitos do
ingles
estan influindo nestas linguas. Un informe do ano
2005
sobre palabras usadas por falantes das linguas escandinavas amosou que o numero de emprestitos do ingles empregados nas linguas escandinavas duplicouse nos derradeiros 30 anos e que agora constitue o 1'2% do seu lexico. O
islandes
importou un menor numero de palabras inglesas que outras linguas escandinavas, malia ser o pais no que mais se emprega o ingles.
[
10
]
Existe outro xeito de clasificar as linguas, centrado mais na mutua intelixibilidade ca no modelo arboreo, que situa ao noruegues, dinamarques e sueco como membros do escandinavo continental e ao feroes e islandes como escandinavo insular.
[
9
]
Como resultado, o dinamarques e mailo noruegues resultan mais intelixibles entre si que cada un respecto do sueco. Debido a longa union politica entre
Noruega
e
Dinamarca
, o noruegues estandar
Bokmal
conten moito vocabulario dinamarques. Poren, debido a que o dinamarques desenvolveu unha grande diferenza entre as suas versions oral e escrita, os falantes do sueco e do noruegues adoitan consideran ao dinamarques dificil de entender. O menor grao de intelixibilidade dase entre o dinamarques oral e mailo sueco. Amais, por mor da pronunciacion do dinamarques, aos suecos resultalles mais doado entender o noruegues co dinamarques. Un aserto humoristico sobre o noruegues, que ven sintetizar as semellanzas e diferenzas entre linguas, di que o "noruegues e dinamarques dito en sueco". Na lingua escrita, o dinamarques e relativamente proximo a outras linguas escandinavas continentais, mais o desenvolvemento fonetico do dinamarques falado implica reducion e asimilacion de
consoantes
e
vogais
, asi como os trazos prosodicos chamados
stød
en dinamarques (lit. "push; thrust"), desenvolvementos que non se deron noutras linguas. Os vencellos entre as tres linguas quedan resumidos no diagrama adxunto.
|
- ↑
Esta expresion e a traducion directa de "nordiske sprog/nordiska sprak", que e a mais empregada polos especialistas e xuristas nos
paises nordicos
.
- ↑
Expresion empregada na
xenetica linguistica
(Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005.
Language Family Trees Indo-European, Germanic, North
. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International).
- ↑
Termo que aparece en estudos linguisticos sobre
Escandinavia
(
Traballo sobre a sintaxe do dialecto escandinavo
. Consultado o 18 de setembro de 2009), e que, en ocasions, so atinxe ao eido continental,
i.e.
,
dinamarques
,
sueco
e
noruegues
- ↑
4,0
4,1
4,2
Holmberg, Anders and Christer Platzack (2005). "The Scandinavian languages". En
The Comparative Syntax Handbook,
eds Guglielmo Cinque and Richard S. Kayne. Oxford and New York: Oxford University Press.
Excerpt at Durham University
Arquivado
03 de decembro de 2007 en
Wayback Machine
..
- ↑
5,0
5,1
Lund, Jørn.
Language
. Publicacion online do Real Ministerio Dinamarques de Asuntos Exteriores, version do 1 de novembro de 2003, consultada o 18 de setembro de 2009.
- ↑
Bandle, Oskar (ed.)(2005).
The Nordic Languages: An International Handbook of the History of the North Germanic Languages
. Walter de Gruyter, 2005,
ISBN 3-11-017149-X
.
- ↑
Jonsson, Johannes Gisli and Thorhallur Eythorsson (2004).
"Variation in subject case marking in Insular Scandinavian"
. Nordic Journal of Linguistics (2005), 28: 223-245 Cambridge University Press. Consultado o 18 de setembro de 2009.
- ↑
Heine, Bernd and Tania Kuteva (2006).
The Changing Languages of Europe
. Oxford University Press, 2006,
ISBN 0-19-929734-7
.
- ↑
9,0
9,1
Torp, Arne (2004).
Nordiske sprog i fortid og nutid. Sproglighed og sprogforskelle, sprogfamilier og sprogslægtskab
Arquivado
18 de setembro de 2008 en
Wayback Machine
.. Moderne nordiske sprog. In
Nordens sprog - med rødder og fødder
. Nord 2004:010,
ISBN 92-893-1041-3
, Nordic Council of Ministers' Secretariat, Copenhagen 2004. (In Danish).
- ↑
"Urban misunderstandings". In
Norden this week - Monday 01.17.2005
.The Nordic Council and the Nordic Council of Ministers. Consultado o 18 de setembro de 2009.