Honore de Balzac

Biografia
Nacemento	20 de maio de 1799 Tours (Primeira Republica Francesa)
Morte	18 de agosto de 1850 (51 anos) Paris (Segunda Republica Francesa)
Causa da morte	Gangrena
Lugar de sepultura	Cemiterio do Pere-Lachaise , 48 48°51′46″N 2°23′35″L  /  48.862772, 2.39312 Grave of Balzac and Ewelina Ha?ska (en)
2º President of the Societe des gens de lettres (en)
1839 ? 1840 ←  Abel-Francois Villemain (pt) ? Victor Hugo  →
Datos persoais
Pais de nacionalidade	Francia
Relixion	Catolicismo
Educacion	Facultade de Dereito de Paris (1816?1819) Universidade de Paris (1816?) Lycee Charlemagne (en) (1814?1816)
Actividade
Campo de traballo	Literatura francesa (pt) , xornalismo e critica literaria
Ocupacion	novelista , critico de arte , ensaista , dramaturgo , xornalista , escritor , prosista , critico literario , editor
Periodo de actividade	1829 -
Movemento	Realismo literario
Profesores	Francois Guizot , Abel-Francois Villemain (pt) e Victor Cousin (pt)
Influencias	Walter Scott e Georges-Louis Leclerc, conde de Buffon
Pseudonimo literario	Horace de Saint-Aubin Viellergle Lord R’Hoone Saint Aubin
Lingua	Lingua francesa
Obra
Obras destacables (1829) Les Chouans (pt) (1830) La Comedie humaine (1830) La Peau de chagrin (pt) (1834) Eugenie Grandet (1835) O tio Goriot (1837) Illusions perdues (pt) (1838) Splendeurs et miseres des courtisanes (pt)
Familia
Conxuxe	Ewelina Ha?ska (1850?)
Parella	Caroline Marbouty (pt) (1833?1839) Maria du Fresnay (en) (1833?) Laure de Berny (en) (1823?1833) Olympe Pelissier Claire de Maille de La Tour-Landry (en)
Fillos	Marie-Caroline du Fresnay (pt)   ( ) Maria du Fresnay (en)
Pais	Bernard-Francois Balzac (pt)   e  Anne-Charlotte-Laure Sallambier (en)
Irmans	Laure Surville (pt)
Premios (1845)   Cabaleiro da Lexion de Honra
Sinatura

Honore de Balzac , nado Honore Balzac ^{[ 1 ] [ 2 ] [ 3 ]} , en Tours o 20 de maio de 1799 e finado en Paris o 18 de agosto de 1850 , foi un escritor , critico literario , ensaista , dramaturgo , xornalista e impresor frances . Destaca a sua inmensa producion novelistica, conformada por 137 novelas e novelas curtas publicadas entre 1829 a 1852 .

Traballador furioso, debilitando a sua saude xa precaria por excesos (morreu prematuramente aos 51 anos), endebedado por investimentos arriscados, fuxindo dos seus acredores baixo falsos nomes en diferentes moradas, Balzac mantivo numerosas relacions femininas con aristocratas e casou finalmente coa condesa Hanska en 1850 , despois de cortexala durante preto de vinte anos.

Balzac e un dos mestres incontestados da novela francesa. Produciu en varios xeneros: a novela historica , a novela politica, con Les Chouans , a novela filosofica con A obra mestra desconecida (orix. Le Chef-d'œuvre inconnu , traducida por Marcos Ares Fontela e Maria Xesus Lama Lopez), a novela fantastica con La Peau de chagrin , a novela ≪poetica≫ con Le Lys dans la vallee . Pero as suas novelas realistas e psicoloxicas mais celebres como Le Pere Goriot ou Eugenie Grandet , que constituen unha parte moi importante da sua obra, induciron, a miudo, unha clasificacion redutora de ≪autor realista≫ ^{[ 4 ]} , mentres que se atopan na sua obra numerosos rastros do romanticismo da epoca, sobre todo o posto feito ao sentimento namorado en Les Chouans ou no Le Lys dans la vallee , ao fantastico en La Peau de Chagrin , ou ainda as esgazaduras do xenio en Louis Lambert ^{[ 5 ] [ 6 ]} ..

Balzac organizou as suas obras nun conxunto de grande amplitude chamado a La Comedie humaine ( A Comedia Humana ). O titulo e unha referencia a Divina Comedia de Dante . O seu proxecto e explorar as diferentes clases sociais e os individuos que as componen, para "competir co rexistro civil " segundo a sua formula celebre. Reuniu os seus textos en conxuntos xenericos: Etudes de mœurs ( Estudos de costumes ), Etudes analytiques ( Estudos analiticos ), Etudes philosophiques , ( Estudos filosoficos ). Se os Estudos de costumes son os mais numerosos, Balzac atribuialle non obstante unha enorme importancia aos Estudos filosoficos , que eran segundo os seus propios termos ≪a clave que permite comprender o conxunto da mina obra≫, en particular, a La peau de chagrin ^{[ 7 ]} .

Seguense reimprimindo as obras de Balzac, incluido as suas obras de xuventude. As suas novelas son ainda unha fonte inesgotable para o cine que adaptou dende 1906 La Maratre ( A madrasta ), e que non remata de adaptar as suas novelas para a television , aproximadamente un centenar de peliculas e telefilmes en varios paises.

Traxectoria [ editar | editar a fonte ]

Este artigo precisa de mais fontes ou referencias que aparezan nunha publicacion acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacions especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo . (Desde setembro de 2015.)

Honore Balzac naceu o 20 de maio de 1799 en Tours. Honore de Balzac e o maior dos catro fillos da parella formada por Bernard Francois Balssa e Anne-Charlotte-Laure Sallambier (Laure, Laurence e Henry). A sua irma Laure e a sua preferida: hai entre eles unha complicidade, un afecto reciproco que non se desmente nunca. Achegaralle o seu apoio moitas veces, escribe con el, e en 1858, publica a biografia do seu irman.

De 1807 ata 1813 ^{[ 8 ]} Honore e pensionista no colexio da congregacion dos Oratorianos en Vendome . ?A continuacion foi externo no colexio de Tours ata 1814, antes de ir este mesmo ano a pension Lepitre, situada rua de Turenne en Paris, despois en 1815 a institucion do abade Ganser, na rua de Thorigny. Mais tarde o pai de Balzac, Bernard Francois, nomeado director dos alimentos para a Primeira division militar de Paris, a familia instalase rua du Temple, no barrio du Marais, que e o barrio de orixe da familia (o da avoa Sallambier).

En 1816, Honore de Balzac estuda o dereito co fin de obter o diploma de ' bachelier' tres anos mais tarde, en 1819. Ao mesmo tempo, toma leccions particulares e segue cursos na Sorbona . Non obstante, o seu pai xulga que ten que asociar o dereito practico ao ensino teorico. Honore pasou os seus tres anos de dereito na oficina dun amigo dos Balzac, Jean-Baptiste Guillonnet-Merville, home culto e letrado. O mozo exerce o oficio de axudante de notario nesta oficina. Utilizara esta experiencia para crear o personaxe de Maitre Derville (personaxe principal do Coronel Chabert , pero do cal a vida prosegue nas outras novelas da Comedia Humana ) e o ambiente alborotador da oficina notarial no Coronel Chabert .

As obras de xuventude [ editar | editar a fonte ]

O mozo Balzac frecuenta a Sorbona , collelle interese a filosofia e afirma unha vocacion literaria. Os seus pais deixanlle dous anos para escribir. Balzac redacta unha traxedia en versos , Cromwell ( 1820 ), cun resultado decepcionante. O academico Francois Andrieux desanimao de proseguir nesta via. Enton orientase cara a novela . E despois de dous intentos torpes pero proximos da sua vision futura ( Falthurne e Stenie ), conformase co gusto da epoca e publica novelas de aventura, que redacta as veces en colaboracion e baixo pseudonimos . Admirador de Walter Scott , o mozo Balzac esforzase imitalo con novelas historicas esencialmente para ganarse a vida. Mais tarde, nunha carta a Laure Surville, cualificara estas obras de xuventude de "porcalladas literarias" ( "cochonneries litteraires" ), incluido Les Chouans , do cal fai unha autocritica severa en 1834 nunha carta ao baron Gerard. Asinadas ≪Lord R'hoone≫ ou ≪ Horace de Saint-Aubin ≫, as obras de xuventude de Balzac, de 1822 ata 1827 , que considera el mesmo como indignas, contenen, segundo Andre Maurois , os xermes do seu futuro romance ≪el sera un xenio a pesar dil≫. Os especialistas de Balzac seguen divididos sobre a importancia destes textos.

Primeira creba e primeiros exitos [ editar | editar a fonte ]

No desconcerto do mozo Balzac, o seu unico apoio e Laure de Berny, a Dilecta; volvense amantes en 1822 . Esta muller, vinte anos mais vella, fai as veces de amante e de nai. Apoiao, aconsellao, prodigalle a sua tenrura e ensinalle a apreciar o gusto e os costumes do Antigo Rexime. Achegalle tamen a sua axuda cando o 19 de abril de 1825, Balzac se asocia a Urbain Canel e Delongchamps para editar Moliere e Jean de La Fontaine . Abandonado polos seus socios o 1º de maio de 1826, Balzac encontrase cunha debeda de dezaseis mil francos, o que non lle impide, o 15 de agosto de 1827, crear unha fundicion de caracteres co tipografo Andre Barbier. O negocio resulta ser un inmenso fracaso financeiro: derrubase baixo unha debeda de cen mil francos.

Despois desta creba, Balzac volve a escritura, para acadar finalmente o exito en 1829 coa Physiologie du mariage ( Fisioloxia do matrimonio ), que forma parte dos ≪estudos analiticos≫, e coa novela politico-militar les Chouans , a miudo cualificada inxustamente de novela historica. Estes exitos son os primeiros dunha longa serie: Balzac e un dos escritores mais prolificos da literatura francesa . Frecuenta tamen os salons, sobre todo o da duquesa de Abrantes, coa cal empezou unha tempestuosa relacion en 1825 e a quen lle serve tamen de aconsellar e de corrector literario. A dedicatoria da Femme abandonnee ( A muller abandonada ) dirixeselle.

Balzac volvese bastante rapidamente un home a moda.

En 1832, interesase por unha carreira politica, e baixo a influencia da duquesa de Castries, da a conecer as suas opinions monarquicas e catolicas no xornal lexitimista le Renovateur . Apoia a sua doutrina social sobre a autoridade politica e relixiosa en contradicion total coas suas opinions de orixe, forxadas coa sua amiga Zulma Carraud, unha republicana moi convencida.

En xaneiro de 1833 comeza unha correspondencia coa condesa Ha?ska, unha admiradora polonesa que encontra en Suiza , en Saxonia , en Rusia e que vai cortexar durante dezasete anos. As suas cartas a condesa, despois da sua morte xuntaronse para publicacion co titulo Lettres a l’etrangere ( Cartas a estranxeira )

Entre 1830 e 1835 Balzac publica bastante textos que trazan xa as grandes linas da Comedia humana. Os ≪estudos filosoficos≫ que Balzac define como a clave que permite comprender o conxunto da sua obra, tenen por base La Peau de chagrin ( 1831 ), Louis Lambert ( 1832 ), Seraphita ( 1835 ), La Recherche de l'absolu ( 1834 ). Les scenes de la vie privee que inauguran a categoria ≪estudos de costumes≫ comezan con Gobseck (1830), La Femme de trente ans (1831), e a construcion do ≪edificio≫, cuxo plan dende 1832 Balzac expon a sua familia cun entusiasmo febril, prosegue coas scenes de la vie parisienne das cales forma parte Le Colonel Chabert (1832-35). Aborda ao mesmo tempo as scenes de la vie de province ( escenas da vida provincial ) con Le Cure de Tours (1832) e Eugenie Grandet (1833), asi como as scenes de la vie de campagne ( escenas da vida aldea ) con le Medecin de campagne ( o medico de aldea ) (1833), no cal expon un sistema economico e social de tipo saint-simoniano .

Asi colle forma ≪o gran designio≫ que en ningun caso ha de ser unha simple xustaposicion de obras compiladas a posteriori, pero que se desenvolve instintivamente pouco a pouco nos escritos de Balzac. Os seus retoques maniaticos e as suas inspiracions do momento fano cambiar titulos e o nome dos protagonistas a medida que aparecen nas obras. O autor encontra parentelas espontaneas aos seus personaxes e volve cara a atras segundo a sua tecnica da ≪iluminacion retrospectiva≫. Por exemplo: o Conde de Montcornet aparece por primeira vez en 1809 en La Paix du menage publicado en 1830. Pero un ano antes, en 1808, estaba xa presente en La Muse du departement (publicado 7 anos mais tarde en 1837), onde participaba na Guerra da Independencia espanola . O conde de Montcornet e un personaxe tamen presente en Un homme d'affaires , publicado por primeira vez en 1844 baixo o titulo Les Roueries d’un creancier , evolucionando o titulo nas seguintes publicacions en Esquisse d’homme d’affaires d’apres nature , logo Un drame dans les prisons ate que Balzac, nunha publicacion posterior, acabou por deixar o titulo que lle quedou definitivamente: Un homme d'affaires .

Balzac e os artistas [ editar | editar a fonte ]

Balzac e os escritores do seu tempo [ editar | editar a fonte ]

Balzac tina poucos inimigos entre as grandes plumas da sua epoca, mesmo se inevitables rifas estalaban as veces.

Os ilustradores de Balzac [ editar | editar a fonte ]

Numerosos pintores , caricaturistas ou ilustradores enriqueceron as obras de Balzac dende a publicacion e despois da sua morte, en edicions multiples.

Obras de Balzac traducidas ao galego [ editar | editar a fonte ]

• A obra mestra desconecida , traducido por Maria Xesus Lama, Lugo, TrisTram, 1997. Incluido na antoloxia Contos de pintura.
• Eugenie Grandet , traducido por Emma Lazare Rodriguez , Cesures (A Coruna), Biblos Clube de Lectores , 2005, 225 paxinas.
• O tio Goriot ( Le pere Goriot ), traducido por Antonio Pichel , Editorial Galaxia , 1994, 244 paxinas, ISBN 978-84-7154-906-8 .
• A curma Bette ( La cousine Bette ), traducido por Ana Maria Galego Gen , Editorial Toxosoutos , 2005, ISBN 978-84-96673-90-8 .
• O curman Pons ( Le cousin Pons ), traducido por Ana Maria Galego Gen , Editorial Toxosoutos, 2012, ISBN 978-84-15-40072-1 . ^{[ 9 ]}
• O coronel Chabert , traducido por Emma Lazare Rodriguez, BIVIR ^{[ 10 ]} .
• A moza dos ollos de ouro , traducido por Agustin Nieto , BIVIR ^{[ 11 ]} .
• O cura de Tours , traducido por Emma Lazare Rodriguez, BIVIR ^{[ 12 ]} .
• A vendeta , traducido por Emma Lazare Rodriguez, BIVIR ^{[ 13 ]} .
• Pel de lixa , traducido por Maria Dolores Ramos Duarte , BIVIR ^{[ 14 ]} .
• Gobseck (2021). Traducido por Isabel Soto. Hugin e Munin. ISBN 978-84-122593-5-3 . ^{[ 15 ]}

Notas [ editar | editar a fonte ]

Vexase tamen [ editar | editar a fonte ]

Wikimedia Commons ten mais contidos multimedia na categoria:   Honore de Balzac

A Galicitas posue citas sobre:   Honore de Balzac

Ligazons externas [ editar | editar a fonte ]

• Paxina sobre Balzac en EPDLP (consultada o 9 de agosto de 2009)