Fernando II de Aragon e V de Castela

Fernando II de Aragon e V de Castela
	;
Nome orixinal	(an) Ferrando II d'Aragon
Biografia
Nacemento	10 de marzo de 1452 ; Palacio de los Sada (Reino de Aragon)
Morte	23 de xaneiro de 1516 (63 anos) ; Casa de Santa Maria (Coroa de Castela)
Lugar de sepultura	Capela Real de Granada ; Sepulcher of Isabella I of Castile and Ferdinand II of Aragon (en)
Rexente Coroa de Castela
	1504 ? 23 de xaneiro de 1516
Monarca da Coroa de Aragon Coroa de Aragon
	20 de xaneiro de 1479 ? 23 de xaneiro de 1516 ; ← Xoan II de Aragon ? Carlos V, Sacro Emperador Romano-Xermanico →
Rei de Sardena
	20 de xaneiro de 1479 ? 23 de xaneiro de 1516
Rei de Castela e de Leon (Iure uxoris) Coroa de Castela
	1476 ? 1504 ; Xunto con: Isabel I de Castela
47º Gran Mestre da Orde de Santiago Orde de Santiago
	1476 ? 1477
Conde de Ribagorza
	1458 ? 1469
Duque de Gandia (pt) Duque de Gandia (pt)
Datos persoais
Pais de nacionalidade	Coroa de Aragon
Relixion	Catolicismo
Actividade
Ocupacion	gobernante
Membro de	Orde de Santiago
Lingua	Lingua castela e Navarroaragones
Outro
Titulo	Rei de Navarra (1512?1516) ; Conde de Ribagorza (1458 (Gregoriano) ?1469 (Gregoriano) ) ; Rei de Sevilla ; Rei de Aragon ; Rei de Galicia ; Rei de Toledo ; Rei de Granada ; Rei de Murcia ; Rei de Xibraltar ; Rei de Cordoba ; Rei de Xaen ; Senor de Molina ; Senor de Biscaia ; Rei de Leon ; Rei de Castela ; Rei das Espanas ; Rei de Napoles ; Rei de Mallorca ; Rei de Valencia ; Rei de Xerusalen ; Rei de Sicilia ; Ducado de Montblanc ; Conde de Barcelona ; Rei de Sardena ; Conde de Rosellon ; Duque de Gandia (pt)
Familia	Casa de Trastamara
Conxuxe	Xermana de Foix (1505?1516) ; Isabel I de Castela (1469 (Gregoriano) , 1469 (Gregoriano) ?1504 (Gregoriano) )
Parella	Aldonza Ruiz de Ivorra ; Isabel de Granada
Fillos	Xoana I de Castela ; ( ) Isabel I de Castela ; Afonso de Aragon ; ( ) Aldonza Ruiz de Ivorra ; John of Aragon, Prince of Girona (en) ; ( ) Xermana de Foix ; Alonso de Estrada (en) ; ( ) ; Catarina de Aragon ; ( ) Isabel I de Castela ; Joao, principe das Asturias (pt) ; ( ) Isabel I de Castela ; Maria de Aragon ; ( ) Isabel I de Castela ; Isabel de Aragao e Castela, Rainha de Portugal (pt) ; ( ) Isabel I de Castela ; Miguel Fernandez Caballero de Granada ; ( ) Isabel de Granada
Pais	Xoan II de Aragon e Xoana Enriquez
Irmans	Branca II de Navarra , Joana de Aragao, Rainha de Napoles (pt) , Leonor I de Navarra , Carlos de Viana , Afonso de Aragon e Escobar e Xoan de Aragon
Parentes	Filipe I de Castela ( xenro ) ; Henrique VIII de Inglaterra ( xenro ) ; Juana de Aragon y Gurrea (en) ( neta (pt) ) ; Francisco de Borja (pt) ( bisneto ) ; Isabel de Borja y Enriquez (en) ( curman entregue ) ; Fernando I de Aragon ( avo paterno ) ; Manuel I de Portugal ( xenro ) ; Afonso, Principe de Portugal (pt) ( xenro ) ; Maria I de Inglaterra ( neto ) ; Carlos V, Sacro Emperador Romano-Xermanico ( neto ) ; Filipe II de Espana ( bisneto ) ; Fernando I, Sacro Emperador Romano-Xermanico ( neto ) ; Henrique I de Portugal ( neto ) ; Xoan III de Portugal ( neto ) ; Sabela de Portugal, emperatriz do Sacro Imperio Romano-Xermanico ( neto ) ; Leonor de Austria ( neto ) ; Sabela de Austria ( neto )
Cronoloxia
1506 (Gregoriano)	coroacion ( Napoles )
7 de decembro de 1492	1492 assassination attempt of Ferdinand II of Aragon (en)
1476	union dinastica de Aragon e Castela
19 de outubro de 1469	Royal Wedding of Isabella of Castile and Ferdinand of Aragon (en)
11 de novembro de 1204	coronation of the Kings of Aragon (en)
	Premios Cabaleiro da Orde do Velaro de Ouro ; Gran Mestre da Orde de Santiago ; Ordem de Calatrava (pt) ; Orde de Santiago ;
	Sinatura

Para outras paxinas con titulos homonimos vexase: Fernando II .

Fernando "o Catolico", V de Castela, II de Aragon, Valencia e Barcelona, III de Sicilia e I de Navarra , nado en Sos del Rey Catolico ( Zaragoza ) o 10 de maio de 1452 e finado en Madrigalejo ( Caceres ) o 22 de xaneiro de 1516 , foi rei de Aragon , Valencia , Mallorca , Sicilia ( 1468 - 1516 ), Castela ( 1474 - 1504 ), Sardena ( 1479 - 1516 ), de Napoles ( 1503 - 1516 ) e Navarra ( 1512 - 1515 ); rexente de Castela ( 1507 - 1516 ); Principe de Xirona e Duque de Montblanc ( 1472 - 1478 ); Conde de Barcelona e de Ribagorza ( 1458 - 1469 ).

Orixes familiares [ editar | editar a fonte ]

Era fillo do rei Xoan II de Aragon e da sua segunda esposa, Xoana Enriquez , e polo tanto medio irman do infante Carlos de Viana . Foi reconecido como herdeiro no ano seguinte a morte de Carlos, no 1461 , sendo nomeado lugartenente de Cataluna , chegando a gobernador xeneral en 1466 .

Durante a Guerra civil catala (1462-1472), na que participou de forma activa, familiarizouse coa administracion estatal a instancias de Xoan II de Aragon.

Seu pai, cando ascende ao trono de Aragon , en 1458 , concedeulle o condado de Ribagorza , que permaneceu no seu poder ate 1469 , ano no que Xoan II llo concedeu ao seu fillo natural, Afonso de Aragon , duque de Vilafermosa .

Guerra civil castela [ editar | editar a fonte ]

En 1468 foi nomeado rei de Sicilia por seu pai, ao morrer o seu curman, o infante Afonso de Castela ( 1468 ). Ao ser reconecida, como herdeira de Castela, a infanta Isabel de Castela , prima sua e media irma de Henrique IV de Castela , Xoan II de Aragon pora en xogo toda a sua habilidade para lograr o matrimonio de Fernando coa princesa castela. A union tera lugar o 19 de outubro de 1469 en Valladolid .

A morte de Henrique IV, en 1474 , provocara unha Guerra civil nos reinos castelans, entre os partidarios de Isabel, media irma do falecido rei, e os de Xoana a Beltranexa , a sua filla. Fernando atinxiu os favores de parte da nobreza castela, sendo proclamado correxente de Castela, cos mesmos dereitos que Isabel, grazas a Concordia de Segovia ( 1475 ). Fernando participaria asi de xeito definitivo na direccion militar das tropas enfrontadas as de Xoana a Beltranexa , que contaba co apoio do seu prometido, o rei Afonso V de Portugal e unha parte da nobreza.

En 1479 , polo Tratado de Alcacovas , Xoana renunciou ao trono en favor de Isabel, recluindose nun convento en Coimbra . Nese mesmo ano, Fernando sucedeu ao seu pai como conde de Barcelona e rei de Aragon . Este e pois o ano no que se pode fixar a union dinastica de ambas as duas coroas , que non administrativa.

Conquista do Reino de Granada [ editar | editar a fonte ]

En 1481 os Reis Catolicos iniciaron a Conquista do Reino de Granada ( 1481 - 1492 ). Nas dificultades da guerra Fernando V deixou ver claramente os seus dotes diplomaticos e militares. A guerra finalizou coa capitulacion de Granada o 2 de xaneiro de 1492 .

A Conquista de Granada, o ultimo reduto musulman en Espana, outorgou aos Reis un prestixio que os axudou a consolidar a sua autoridade. Nos reinos da Coroa de Aragon , Fernando II non modificou o sistema politico tradicional (que dificultaba a concentracion de poder nas mans do rei, obrigandoo a pactar a miudo coas Cortes). Con todo acabaria cos problemas das remensas (cat., remences), merce a abolicion dos malos usos , a un tempo que consolida os contratos de enfiteuse , grazas a Sentenza Arbitral de Guadalupe ( 1486 ).

Goberno dos reinos hispanos [ editar | editar a fonte ]

Fernando colaborou activamente con Isabel no goberno dos reinos de Castela, encargandose persoalmente da politica exterior, ao mesmo tempo en que reservou para si mesmo os asuntos relativos aos reinos da Coroa de Aragon . De forma que ditou as primeiras medidas de ordenamento interno do reino, grazas a afirmar a figura do corrixidor ( 1480 ); a creacion da Inquisicion en 1481 e a reorganizacion da Facenda real.

Fernando introduciu en Castela institucions aragonesas, como o Consulado de Mar , e os gremios , favorecendo asi o desenvolvemento economico de Castela, sobre todo no comercio da la.

No aspecto relixioso, adoptou o programa da sua dona, que asentou as bases ideoloxicas do espirito de cruzada e a uniformidade relixiosa. Promulgaronse asi os Decretos de expulsion dos xudeus en 1492 e de conversion forzosa dos mouriscos granadinos en 1503 , malia que estes tinan garantidos os seus dereitos de liberdade de culto nos acordos fixados na Capitulacion de Granada .

Politica mediterranea [ editar | editar a fonte ]

A partir de 1492 Fernando concentrou a sua actividade sobre da tradicional expansion aragonesa cara Oriente, principalmente en Italia e o Norte de Africa. Merce o Tratado de Barcelona de 1493 recuperou o Rosellon e a Cerdana , en mans francesas desde 1463 .

En Italia, para oporse ao intento de Carlos VIII de Francia de se anexionar o Reino de Napoles , organizou a Liga Santa en 1495 . Asi, as campanas militares dirixidas militarmente por Gonzalo Fernandez de Cordoba , o Gran Capitan , sumadas a astucia do propio monarca, permitirian expulsar os anxevinos do Reino de Napoles en 1504 e incorporalo novamente a coroa de Aragon.

No Norte da Africa, mostrouse contrario as ocupacions en grande escala, restrinxindo as accions a ocupacion dalgunhas prazas litorais, como Oran e Alxer .

Politica europea [ editar | editar a fonte ]

Na sua loita en contra das pretensions de dominio europeo por parte de Francia, Fernando mostrou un gran saber diplomatico, pois a traves de ligazons matrimoniais, atinxiria a integrar Castela en Europa . Casara os seus fillos con reis de Portugal , Austria , Borgona e mais Inglaterra , illando Francia, fracasando esta en todos os intentos de intervencion en Italia.

Descubrimento de America [ editar | editar a fonte ]

Mentres Cristovo Colon iniciaria, en 1492 , a expedicion que o conduciria a descubrir o Novo Mundo, o continente americano, ainda que Colon e os seus coetaneos coidaban que era o camino cara as Indias . Polo Tratado de Tordesillas de 1494 , o mundo extraeuropeo era repartido entre as coroas de Portugal e Castela , a traves dunha lina meridiana, que de norte a sur dividia o oceano Atlantico .

Consecuencias do falecemento de Isabel de Castela [ editar | editar a fonte ]

En 1504 , logo da morte de Isabel, Fernando foi nomeado rexente de Castela, mais pola oposicion de parte da nobreza castela, que era partidaria de Filipe o Fermoso , esposo da sua filla Xoana I de Castela , provocou que o Catolico renunciase ao poder en Castela (non a sua Coroa de Aragon) para evitar un enfrontamento armado.

Pola concordia de Villafafila , en 1506 , Fernando II retirouse para os reinos aragoneses, sendo Xoana e Filipe proclamados reis de Castela e resto dos reinos occidentais.

Novo matrimonio [ editar | editar a fonte ]

Fernando casou de novo en 1505 con Xermana de Foix , coa esperanza de que lle dese un herdeiro ao trono aragones. A morte Filipe, e ante a incapacidade da sua filla para reinar, aceptou outra vez a rexencia castela. Poren, centrariase nas cuestions aragonesas de Italia, formando parte da Liga de Cambrai contra Venecia en 1511 , deixando o goberno de Castela nas mans do Cardeal Cisneros .

No seu testamento deixara todas as suas posesions ao seu neto, fillo de Filipe e Xoana, Carlos de Gante, o futuro Carlos I e, ate a vinda deste a peninsula, nomeara o seu fillo natural, Afonso de Aragon, rexente dos reinos da Coroa de Aragon, e o Cardeal Cisneros, rexente de Castela.

Morte [ editar | editar a fonte ]

Fernado morreu o 25 de xaneiro de 1516 en Madrigalejo , na actual provincia de Caceres . Esta sepultado na Catedral de Granada , ao lado da sua esposa, da sua filla Xoana e o marido desta, asi como dun dos seus netos, Miguel.