Epicuro

Epicuro
	;
Nome orixinal	(grc) ?π?κουρο?
Biografia
Nacemento	342 a. C. ; Samos, Grecia
Morte	270 a. C. (71/72 anos) ; Atenas, Grecia
Causa da morte	calculo renal (pt)
Lugar de sepultura	Atenas
Scholarch of the Epicurean school (en)
	311 a. C. ? 270 a. C. ? Hermarchus (en) →
Datos persoais
Pais de nacionalidade	Antiga Atenas
Relixion	Relixion da Grecia antiga
Actividade
Campo de traballo	Filosofia
Ocupacion	filosofo , escritor
Periodo de tempo	Periodo helenistico
Movemento	Epicureismo
Profesores	Nausifanes de Teos (pt)
Alumnos	Hermarchus (en) , Polieno de Lampsaco (pt) , Leonteus of Lampsacus (en) , Temista de Lampsaco (pt) , Colotes (pt) , Leontina (pt) , Mys (en) , Menoeceus (en) , Pythocles (en) , Nicanor (en) , Ctesippus (en) , Apelles (en) , Mammarion (en) , Hedeia (en) , Erotion (en) , Nicidion (en) , Boison (en) , Demetria (en) , Athenaios (en) e Mentorides (en)
Influencias	Aristipo de Cirene , Democrito de Abdera e Pirron de Elis
Lingua	Grego antigo
Familia
Pais	Neocles (en) e Chaerestrate (en)
Irmans	Chaeredemus (en) e Aristobulus

Epicuro de Samos , nado no -341 e finado no -270 , foi un filosofo grego do periodo helenistico . O seu pensamento chegou a ser moi difundido e desenvolveronse numerosos centros epicuristas en Xonia , Exipto e, a partir do seculo I , en Roma , onde Lucrecio foi o seu maior divulgador.

Vida [ editar | editar a fonte ]

Epicuro naceu en Atenas , en -341 , mais marchou coa familia moi novo para Samos . En -323 retornou a terra natal.

Xa en Atenas, consta que Epicuro ouviu o filosofo academico Panfilo . Con Nausifanes de Teo , discipulo de Democrito de Abdera , entraria en contacto coa teoria atomista, da cal reformulou alguns puntos. Ensinou filosofia en Lampsaco , Mitilene e Colofon ata que en -306 fundou a sua propia escola filosofica, O Xardin . Ensinou nela ata a sua morte, en -270 , rodeado de amigos e discipulos.

Filosofia e obra [ editar | editar a fonte ]

Das numerosas obras escritas polo filosofo so restan tres cartas sobre a natureza, os meteoros e a moral, e unha coleccion de pensamentos. Estes textos foron recompilados por Hermann Usener baixo o titulo de Epicurea en 1887 .

A certeza [ editar | editar a fonte ]

Segundo Epicuro, para atinxir a certeza e necesario confiar naquilo que foi recibido pasivamente na sensacion pura. Por consecuencia, compre confiar nas premocions ou ideas xerais que se forman no espirito como resultado dos datos sensibeis recibidos pola facultade sensitiva.

O atomismo [ editar | editar a fonte ]

Epicuro defendia ardorosamente a liberdade humana e a tranquilidade do espirito. Cria que o atomismo poderia garantir ambas cousas desde que foi modificado. A representacion vulgar do mundo, cos seus deuses e o medo a estes, fixo que se cometesen os peores actos, o que e un obstaculo a serenidade. Todas as doutrinas filosoficas, salvo o atomismo, participan desas supersticions.

No sistema epicurista, os atomos atopanse fortuitamente, ao contrario ca no atomismo de Democrito , en que o encontro dos atomos e necesario. Este encontro fortuito garante a liberdade, de non ser asi, todo estaria baixo o xugo da Natureza. Asi mesmo, garante a explicacion dos fenomenos e a sua elucidacion, o que fai que poidan ser explicados racionalmente. Asi, ao comprender como opera a Natureza, o ser humano pode liberarse do medo e das supersticions que aflixen o espirito.

O pracer [ editar | editar a fonte ]

A doutrina de Epicuro entende que o sumo ben reside no pracer , por iso, foi moitas veces confundida co hedonismo . O pracer do que fala Epicuro e o do sabio, entendido coma a quietude da mente e o dominio sobre as emocions e, polo tanto, sobre si mesmo. E a propia Natureza a que nos informa que o pracer e un ben.

Este pracer, poren, apenas satisfai unha necesidade ou aquieta a dor. A Natureza conduce a unha vida simple. O unico pracer e o do corpo, mentres que o que se chama "pracer do espirito" e apenas unha lembranza dos praceres do corpo. O mais alto pracer reside no que chamamos saude . A funcion principal da filosofia e liberar o ser humano.