Edwin
(tamen conecido como
Eadwine
,
?adwine
ou
Æduini
en
ingles antigo
), nado c.
586
e finado o
12 de outubro
de
633
, foi
rei
de
Deira
e de
Bernicia
, conecidos mais tarde conxuntamente baixo o nome de
Northumbria.
O seu reino durou desde
616
ate a sua morte. Converteuse ao
cristianismo
e foi
bautizado
no ano
627
. Tras a sua morte na
Batalla de Hatfield Chase
foi venerado como
santo
.
Edwin foi fillo de
Aella
, rei de
Deira.
A sua irma
Acha
estivo casada con
Aethelfrith
, rei do vecino reino de
Bernicia
. Foi tio de Hereric (morreu c.
604
), o cal foi pai da abadesa
Hilda de Whitby
e
Hereswith
, esposa do irman do rei
Anna de Anglia Oriental
.
A
Cronica Anglosaxoa
conta que despois da morte de Aella un tal
Aethelric
asumiu o poder. A identidade exacta de Aethelric e incerta. Puido ser un irman de Aella, un irman mais vello de Edwin, un nobre calquera, ou o pai de Aethelfrith. O mesmo Aethelfrith foi tamen probabelmente rei de "
Northumbria
" (Deira e Bernicia xuntos) desde non despois de
604
. Durante o reino de Aethelfrith, Edwin estivo no exilio. A localizacion do seu temperan exilio como neno e desconecida, pero alguns relatos de
Rexinaldo de Durham
e
Godofredo de Monmouth
, situan a Edwin no
Reino de Gwynedd
, acollido polo rei
Cadfan ap Iago
, o que explicaria o posterior conflito entre Edwin e o seu suposto irman adoptivo
Cadwallon.
Sobre os anos 610 atopabase en
Mercia
, baixo a proteccion do rei
Cearl
, con cuxa filla
Cwenburg
casou.
Sobre o ano
616
, Edwin atopabase en
Anglia Oriental
, agora baixo a proteccion do rei
Raedwald
. O monxe historiador
Beda
conta que Aethelfrith queria que Raedwald asasinase a Edwin, o seu indesexado rival, e que Raedwald estivo en disposicion de facelo, de non ser porque a sua esposa o persuadiu xusto a tempo. Pola contra, Raedwald enfrontouse a Aethelfrith nunha batalla preto do
rio Idle
en
616
, na cal Aethelfrith, e o fillo de Raedwald,
Raegenhere
, morreron. Edwin foi coroado rei de Northumbria, nomeando a Raedwald como
Bretwalda
; os fillos de Aethelfrith exiliaronse a
Dalriada
e
Pictavia.
O feito de que Edwin se fixese co poder, non so da sua terra natal,
Deira
, senon tamen de
Bernicia
, puido deberse ao apoio de Raedwald, de quen probabelmente seguiu sendo subdito a principios do seu reinado. O reinado de Edwin marca unha interrupcion no ferreo dominio de
Northumbria
polos
bernicianos
.
Coa morte de Aethelfrith, e do poderoso
Aethelberht de Kent
no mesmo ano, Raedwald e o seu aliado Edwin estaban nunha boa posicion para se faceren co dominio de toda
Inglaterra
, e asi o fixo Raedwald ate a sua morte, unha decada despois. Edwin anexionou o pequeno reino
britano
de
Elmet
despois da morte do seu rei
Ceretic
.
Elmet
fora probabelmente un reino vasalo de
Mercia
e a partir dese momento, de Edwin. O
reino de Lindsey
, moito mais extenso, foi sometido probabelmente despois de c.
625
, tras a morte do rei Raedwald.
Por esas datas Edwin e
Eadbald de Kent
eran aliados, e como a sua primeira esposa Cwenburg xa morrera, Edwin expuxose casar coa irma de Eadbald,
Aethelburg de Kent
. Segundo
Beda
, Eadbald so aceptaria que a sua irma casase con Edwin se este se convertia ao
cristianismo
. O matrimonio da
merovinxia
Berta con
Aethelberht de Kent
, os pais de Eadbald, resultara na conversion ao
cristianismo
de
Kent
, e o de Aethelburg con Edwin faria o mesmo en Northumbria.
A expansion cara a occidente de Edwin puido comezar a principios do seu reinado. A principios dos anos 620 hai evidencias dunha guerra entre Edwin e
Fiachnae mac Baetain
de
Dal nAraidi
, rei de
Ulaid
en
Irlanda
. Sabese que existiu un poema, perdido posteriormente, que facia reconto das campanas de Fiachnae contra os
saxons
, e os
anais Irlandeses
relatan a toma ou
asedio
de Bamburg, en
Bernicia
, nos anos 623-624. A morte de Fiachnae no ano
626
, a mans do seu homonimo,
Fiachnae mac Demmain
dos Dal Fiatach, e a morte deste un ano despois na batalla contra
Dalriada
, probabelmente facilitaron a Edwin as suas conquistas na provincia maritima de
Irlanda
.
En tempos de Edwin, as guerras entre reinos vecinos formaban parte da rutina, producianse regularmente, mesmo anualmente, para asi obter tributos e escravos.
A casa real mudabase regularmente dunha “cidade real” a outra, consumindo a comida ofrecida polos subditos, cobrando tributo das facendas, dispensando xustiza, e asegurandose de que a autoridade real se fixese presente por todo o reino. As cidades reais nos tempos de Edwin foron, entre outras,
Yeavering
en
Bernicia
, onde se descubriron rastros dun
anfiteatro
feito de madeira;
Campodunum
en
Elmet
(quizais
Barwick
),
Sancton
en
Deira
e
Goodmanham
, o lugar onde o sacerdote pagan
Coifi
destruiu os idolos, segundo
Beda
. O reino de Edwin incluia as cidades romanas de
York
e
Carlisle
, e parece ser que ambas foron de importancia no
seculo VII
, ainda que non esta claro se a vida urbana continuou durante este periodo.
A conversion de Edwin ao Cristianismo
[
editar
|
editar a fonte
]
A version de Beda acerca da conversion de Edwin destaca dous acontecementos importantes. O primeiro produciuse durante o exilio de Edwin, e conta como
Paulino de York
lle salvou a vida. O segundo evento ocorreu tras o seu matrimonio con Aethelburg, cando un axente de
Cwichelm de Wessex
o tentou asasinar en
York
, o dia de
pascua
do
626
. Estes sucesos influirian na decision de Edwin de permitir o
bautizo
da sua filla
Eanflæd
e ademais prometeu adoptar o
cristianismo
se a sua campana contra Cwichelm fose exitosa. A parte destes feitos, a representacion xeral que
Beda
fai de Edwin, e a dun rei indeciso, medorento de afrontar riscos, e sen capacidade de decidir se ser cristian ou non.
Ademais, a influencia da raina Aethelburg non pode ser ignorada xa que, sendo da
dinastia merovinxia
, era cristia e evanxelizadora por natureza e, por tanto, tal e como o fixo a sua nai co seu pai, teria a intencion de converter a Edwin. Tamen houbo cartas que o papa
Bonifacio V
mandou a Edwin e a Aethelburg, o que demostra o esforzo do papa en cristianizar a illa. Dado que
Kent
estaba baixo influencia dos
francos
, estes estaban tamen interesados en converter aos seus parentes
xermanicos
, e en estender o seu poder e influencias. Beda fai referencia ao
bautizo
de Edwin e dun dos seus comandantes, o
12 de abril
de
627
. O fervor de Edwin, segundo Beda, levou a que o fillo de Raedwald,
Eorpwald
tamen se convertese ao
cristianismo
.
O primeiro obstaculo para Edwin veu pouco despois do seu matrimonio e alianza con
Kent
, en
Canterbury
no veran de 625. Ao ofrecer a sua proteccion a reis menores, como o rei de
Wight
, Edwin arruinou as ambicions de Cwichelm de Wessex. A resposta de Cwichelm foi mandar un asasino, como xa se comentou. Edwin non reaccionou inmediatamente a esta afronta, o que suxire que, ou ben se sentia incapaz de facelo, ou que a descricion que Beda fai del como lider indeciso era certa. Despois do infrutuoso intento de asasinato, Edwin comprometeuse a se converter ao
cristianismo
se daba derrotado a Cwichelm.
Edwin foi o rei mais poderoso dos gobernantes
anglosaxons
desde
627
ate a sua morte, reinando en
Bernicia
,
Deira
, gran parte de
Mercia
, a
Illa de Man
e
Anglesey
. A sua alianza con
Kent
, a debilidade de
Wessex
e as suas recentes vitorias deronlle poder e autoridade. O
imperium
, como
Beda
o chamou, que Edwin posuia foi logo asimilado ao concepto de
Bretwalda
, inventado posteriormente polos reis
saxons
no
seculo
IX.
Como simbolo da sua autoridade sobre os outros reis, Edwin adoitaba soster unha
tufa
(un feixe de as nunha xavelina ou lanza, unha insignia militar de orixe
romana
) que lle conferia popularidade e respecto. Tamen recibia tributo dos principes de
Gales
. Baixo a sua soberania as leis foron tan respectadas que, tal como testemuna
Beda o Venerable
, se dicia que
unha muller poderia viaxar a traves da illa cun bebe no seu peito sen temor de ser insultada
.
O suposto medio irman de Edwin Cadwallon aparece na historia c.
629
, pero
Cadwallon
foi derrotado e, ou ben se rendeu a autoridade de Edwin ou se exiliou. Coa derrota de Cadwallon, a autoridade de Edwin parece haberse mantido estabel por varios anos, ata que
Penda de Mercia
e Cadwallon se rebelaron contra el en 632-633.
Edwin foi derrotado por Penda e Cadwallon na
batalla de Hatfield Chase
no outono de
633
, perdendo a vida. Dos dous fillos maiores que Edwin tivo con Cwenburg de Mercia, Osfrith morreu tamen en Hatfield Chase, e Eadfrith foi capturado por
Penda de Mercia
e asasinado un tempo despois.
Os seus restos foron levados a Whitby, pero a sua cabeza, posto que foi decapitado, levouse a igrexa de Saint Peter, en
York
, onde ainda se atopa.
Despois da morte de Edwin, a raina Aethelburg e
Paulino de York
, volveron a
Kent
, levando consigo ao seu fillo Uscfrea, a sua filla Eanflæd de Deira, e ao fillo de Osfrith, Yffi, para exiliarse con eles. Uscfrea e Yffi foron enviados a corte de
Dagoberto I
, rei dos
francos
, parente de Aethelburg, pero morreron pouco despois. Eanflæd viviu para casar co seu primo, o rei
Oswiu de Northumbria
, fillo de Acha e Aethelfrith. Tamen se converteu en santa, do mesmo xeito que os seus pais.
O reino de Edwin foi dividido despois da sua morte. O seu sucesor foi
Osric
, fillo do tio paterno de Edwin Aelfric, en
Deira
, e por
Eanfrith
, fillo de Aethelfrith e a irma de Edwin Acha, en
Bernicia
. Os dous converteronse ao
paganismo
, e os dous foron asasinados por
Cadwallon.
Posteriormente, o irman de Eanfrith,
Oswald
derrotou e deu morte a
Cadwallon
e uniu a
Northumbria
unha vez mais. Desde ese momento, con excepcion de
Oswine
fillo de Osric, o poder de
Northumbria
estivo en mans dos
idaneses
, os descendentes de
Ida de Bernicia
, ate mediados do
seculo XIII
.
Despois da sua morte, Edwin foi venerado como
santo
por alguns, ainda que o seu culto foi substituido en gran medida polo mais popular culto a
Oswald
, quen foi asasinado en
642
. Ambos morreron en batalla a mans de inimigos comuns, os
britanos
e os pagans de
Mercia
, o que fixo que ambos fosen vistos como
martires
polos anglos; Con todo, o trato que
Beda
da a Oswald demostra que o percibia como un santo indiscutibel, un
status
que non lle conferiu a Edwin.
O reconecemento de Edwin de Northumbria procede en gran parte das referencias de
Beda
, escritas desde o punto de vista
ingles
e
cristian
, e basease principalmente na sua traballosa conversion ao
cristianismo
. O seu reino unido do norte non sobreviviu a sua morte, nin tampouco o proselitismo ao cristianismo do seu reino, xa que os seus sucesores renunciaron ao
cristianismo
e reconverteronse a sua primitiva relixion
paga.
Cando se compara o reinado de Edwin co do seu cunado pagan Aethelfrith, ou co dos fillos de Aethelfrith, ou co do pagan
Penda de Mercia
, ponse de manifesto que a sua figura non era tan importante na primeira metade do
seculo
VII. Poida que os feitos mais significantes do reinado de Edwin fosen as suas derrotas, o apoxeo de
Penda
e
Mercia
, e o retorno do exilo
irlandes
dos fillos de Aetrhelfrith, quen uniron o reino de
Northumbria
coas provincias maritimas
irlandesas
por varias xeracions.