O
castelo do Castro de Ouro
e un BIC situado no concello de
Alfoz
.
A declaracion legal denominada
Ben de Interese Cultural
(
BIC
) e unha figura de proteccion dos bens culturais en
Espana
, establecida na Lei 16/1985, de 25 de xuno, do
Patrimonio Historico Espanol
.
Posteriormente esta figura de maximo rango foi asumida paulatinamente pola lexislacion das
Comunidades Autonomas
, entidades que participan na incoacion de expedientes e estudos, coa supervision do
Ministerio de Cultura
para a declaracion definitiva.
A competencia para declarar BIC tenena as comunidades autonomas desde
1991
. Nalgunhas como en
Cataluna
ou o
Pais Vasco
o nome varia (
Ben Cultural de Interese Nacional
en Cataluna e
Bens Cualificados
no Pais Vasco), pero o proceso de declaracion ven ser o mesmo.
En
Galicia
os bens mobles poden selo de forma individual ou ben como coleccion. A declaracion dos bens inmobles atende as seguintes clases: monumento, conxunto historico, xardin historico, sitio ou territorio historico, zona arqueoloxica, lugar de interese etnografico e zona paleontoloxica.
[
1
]
A Lei preve as seguintes categorias para a declaracion dun Ben de Interese Cultural:
Son considerados bens inmobles:
os que recolle o artigo 334 do Codigo Civil,
[
2
]
e cantos elementos poidan considerarse consustanciais cos edificios e formen parte dos mesmos ou da sua contorna ou o formaron, ainda que no caso de poder ser separados constituan un todo perfecto de facil aplicacion a outras construcions ou a usos distintos do seu orixinal
(Lei 16/1985, art. 14.1).
Son aqueles bens inmobles que constituen realizacions
arquitectonicas
ou de
enxenaria
, ou obras de
escultura
colosal, sempre que tenan interese historico, artistico, cientifico ou social.
E o espazo delimitado, produto da ordenacion polo home de elementos naturais, as veces complementado con estruturas de fabrica, e estimado de interese en funcion da sua orixe ou pasado historico, ou dos seus valores esteticos, sensoriais ou botanicos.
E a agrupacion de inmobles que forman unha unidade de
asentamento
, continua ou dispersa, condicionada por unha estrutura fisica representativa da evolucion dunha comunidade humana por ser testemuno da sua
cultura
ou constituir un valor de uso e goce para a
colectividade
. Asi mesmo e Conxunto Historico calquera nucleo individualizado de inmobles comprendidos nunha unidade superior de poboacion que reuna esas mesmas caracteristicas e poida ser claramente delimitado.
Denominase sitio historico ao lugar ou paraxe natural, vinculado a acontecementos ou recordos do pasado, a
tradicions populares
, creacions culturais ou da natureza, e a obras do home, que posuen valor historico, etnoloxico, paleontoloxico ou antropoloxico.
E o lugar ou paraxe natural onde existen bens mobles ou inmobles susceptibles de ser estudados con metodoloxia arqueoloxica, fosen ou non extraidos e tanto se se atopan na superficie, no subsolo ou baixo as augas espanolas.
Denominase
lugar de interese etnoloxico
aos bens inmobles, as paraxes, conxuntos arquitectonicos, construcions ou instalacions, e espazos que alberguen ou constituan, alberguen ou constituan, exponentes de formas de vida, actividades, modos de producion, vivenda, sociabilidade e outras manifestacions da cultura do pobo.
Consideranse bens mobles:
[
3
]
os susceptibles de apropiacion que non sexan considerados inmobles, e en xeral todos os que se poidan transportar dun punto a outro sen menoscabo da cousa inmoble a que estean unidos.
(Codigo Civil, artigo 335)
Forman parte do Patrimonio etnografico aqueles bens mobles e inmobles e os conecementos e actividades que son ou foron expresion relevante da cultura tradicional do pobo espanol nos seus aspectos materiais, sociais ou espirituais.
Patrimonio documental e bibliografico
[
editar
|
editar a fonte
]
Integrano os documentos reunidos ou non en arquivos e bibliotecas, asi como estes arquivos e bibliotecas, que cumpran cos requisitos que determina a lei 16/1985 no seu titulo VII.
- ↑
"Relacion de Bens de Interese Cultural de Galicia"
Xunta de Galicia, 1/10/2012.
- ↑
Son bens inmobles:
- As terras, edificios, caminos e construcions de todo xenero adheridas ao chan.
- As arbores e plantas e os froitos pendentes, mentres estiveren unidos a terra ou formaren parte integrante dun inmoble.
- Todo o que estea unido a un inmoble dunha maneira fixa, de xeito que non poida separarse del sen quebrantamento da materia ou deterioracion do obxecto.
- As estatuas, relevos, pinturas ou outros obxectos de uso ou ornamentacion, colocados en edificios ou herdades polo dono do inmoble en tal forma que revele o proposito de unilos dun modo permanente ao fundo.
- As maquinas, vasos, instrumentos ou utensilios destinados polo propietario da leira a industria ou explotacion que se realice nun edificio ou herdade, e que directamente concorran a satisfacer as necesidades da explotacion mesma.
- Os viveiros de animais, pombais, colmeas, estanques de peces ou criadeiros analogos, cando o propietario os colocou ou os conserve co proposito de mantelos unidos a leira, e formando parte dela dun modo permanente.
- Os abonos destinados ao cultivo dunha herdade, que estean nas terras onde haxan de utilizarse.
- As minas, canteiras e escoriais, mentres a sua materia permanece unida ao xacemento e as augas vivas ou estancadas.
- Os diques e construcions que, ainda cando sexan flotantes, estean destinados polo seu obxecto e condicions a permanecer nun punto fixo dun rio, lago ou costa.
- As concesions administrativas de obras publicas e as servidumes e demais dereitos reais sobre bens inmobles.
- ↑
"REAL DECRETO 111/1986, de 10 de xaneiro, de desenvolvemento parcial da Lei 16/1985, de 25 de xuno, do Patrimonio Historico Espanol"
(PDF)
.
Boletin Oficial do Estado
(24): 12534. 28 de xaneiro de 1986.
ISSN
0212-033X
.