?Jose Augusto Trinidad Martinez Ruiz
, nado en
Monover
o
8 de xuno
de
1873
e finado en
Madrid
o
2 de marzo
de
1967
, foi un
escritor
espanol
, mais conecido polo seu
pseudonimo
de
Azorin
. Ademais de
novelista
e
ensaista
, foi o critico literario espanol mais importante do seu tempo. En 1945 nomeouselle membro de honra da
Real Academia Galega
.
[
1
]
?A sua producion literaria dividese fundamentalmente en dous grandes apartados: ensaio e novela. Tamen escribiu algunhas obras teatrais, experimentais e de escaso exito.
A producion literaria de Azorin ten tamen un grande valor estilistico. A sua forma de escribir, moi peculiar, caracterizase polo impresionismo descritivo, polo uso dunha frase curta e de sintaxe simple, polo emprego dun lexico castizo e polas series de dous adxectivos unidos por unha coma. Entre as suas tecnicas literarias mais innovadoras esta o uso, ao xeito de
Virginia Woolf
, de personaxes que viven ao mesmo tempo en varias epocas da historia, como Don Xoan ou Ines, fundindo a vez mito e eterno retorno.
?As novelas de Azorin podense dividir en catro etapas:
A primeira etapa mostra predominio dos elementos autobiograficos e de impresions suscitadas pola paisaxe. O protagonista e Antonio Azorin (do cal tomara o seu pseudonimo), personaxe de ficcion que se converte na conciencia do seu creador. Estas novelas son un pretexto para desenvolver as experiencias vitais e culturais do autor. A ela pertencen
La voluntad
(
1902
),
Antonio Azorin
(1903) e
Las confesiones de un pequeno filosofo
(1904).
Na segunda etapa, Azorin abandona os elementos autobiograficos, se ben continua reflectindo as suas propias inquietudes nos personaxes: a fatalidade, a obsesion polo tempo, o destino etc. Unha mostra diso e
Dona Ines
(1925). A esta mesma etapa pertence
Don Juan
(1922), baseada na conversion cristia do mito.
A terceira etapa pertencen
Felix Vargas
(1928),
Superrealismo
(1929) e
Pueblo
(1939), marcadas polo vangardismo e polo drama persoal e cosmoloxico inspirado no grande poeta austroaleman
Rainer Maria Rilke
.
Na cuarta etapa, tras un periodo de relativo silencio profundamente marcado pola
contenda civil
, Azorin volve a narrativa con
El escritor
(1941), a novela rosa
Maria Fontan
(1943) e
La isla sin aurora
(
1944
).