Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
A
Asemblea Lexislativa
, en funcionamento dende o
1 de outubro
de
1791
ate o
21 de setembro
de
1792
, foi creada pola
Constitucion de 1791
e sucedeu a
Asemblea Constituinte
. Ao decidir esta que ningun dos seus membros poderia ser elixido, quedou formada por homes novos e representaba maioritariamente a
burguesia
, ao ser o
sufraxio censitario
.
Dentro da Asemblea Lexislativa habia tres grandes grupos.
- Os mais moderados formaron a dereita, ao redor duns 260 monarquicos constitucionais inscritos no
Club des Feuillants
que defendia a realeza fronte a axitacion popular. Non contaban con ningunha personalidade eminente, ao estar os seus autenticos xefes, Joseph Gilbert Motier
Marques de La Fayette
e
Antoine Barnave
, fora da Asemblea Lexislativa.
- A esquerda, menos numerosa. 136 deputados que formaban parte do
Club dos Xacobinos
ou do dos
Cordeleiros
. A maior parte deles provina da burguesia culta, e eran seguidores das ideas das Luces. O seu xefe era
Jacques Pierre Brissot
(de ai o seu nome de Brissotinos, que logo pasou a ser
Xirondinos
) e estaba rodeado de filosofos como Jean Antoine Nicolas de Caritat,
marques de Condorcet
e varios avogados de
Bordeus
, especialmente o brillante orador Pierre Victurnien Vergniaud. Desconfiados ante
Lois XVI
, tamen eran partidarios de entrar en guerra contra os soberanos europeos para probar a Lois XVI e para estender a idea da liberdade en
Europa
.
- O resto, 345 deputados, formaba o centro. Decididos a defender a obra da
Revolucion
votaron xeralmente coa esquerda.
A Asemblea Lexislativa tivo que enfrontarse as dificultades economicas e financeiras e a axitacion relixiosa e
contrarrevolucionaria
encirrada polo
clero
refractario.
As suas principais actividades foron:
- 8 de novembro
de
1791
: Declaranse os emigrados culpables de conspiracion, ordenase que sexan perseguidos como tales e condenados a morte se non regresaban antes do
1 de xaneiro
de
1792
.
- 20 de abril
de
1792
: Declaracion de guerra ao emperador
Francisco II
. A corte apoiou esta medida, xa que esperaba que os fracasos militares permitisen ao rei recuperar o mando. Esta declaracion de guerra foi votada case por unanimidade. So tivo sete votos en contra (entre eles o de
Maximiliano Robespierre
) e iniciou un conflito que con diversas pausas durou 23 anos, ata a
batalla de Waterloo
(
18 de xuno
de
1815
).
- 26 de maio
: deportacion dos eclesiasticos que rexeitaran someterse a
constitucion civil do clero
.
- 11 de xullo
: Declarase perigo para a Patria. A partir dese momento, as sesions da Asemblea deben ser permanentes, todos os concellos e todos os consellos de distrito e de departamento deben reunirse sen interrupcion, todos os gardas nacionais deben mobilizarse.
- 10 de agosto
: o rei e suspendido nas suas funcions, e convocase unha nova asemblea, elixida por
sufraxio universal
, que recibira o nome de
Convencion Nacional
. Esta resolucion votouse tras as xornadas revolucionarias de
20 de xuno
e sobre todo de
10 de agosto
de
1792
.
