De
siderute
of
sidewei
wie in netwurk fan hannelsrutes oer it
Aziatysk kontinint
, en oer see, dy't East-Aazje, Sud-Aazje en West-Aazje mei it Middellanske Seegebiet ferbun, mar ek noard- en noardeast Afrika en oare parten fan Europa hiene hannelswegen dy't oanslueten op de siderute.
Fan de klassike
aldheid
oant de lette
midsiuwen
, wie de siderute de wichtichste ferbining tuske east en west.
De siderute is neamd nei de
side
dy't oer dy diken ut it easten oanfierd waard; side wie doetiids tige kostber hannelsgoed. De earste persoan dy't de namme "siderute' (
Seidenstraße
) brukte wie de
Dutske
geograaf
en
untdekkingsreizger
Ferdinand von Richthofen
yn 1877
[1]
It
Sintraal Aziatyske
diel fan de rute wie al yn gebruk om
115 f.Kr.
troch de
Han-dynasty
.
[2]
Anno 2011 wurde sawol guon sidewegen oer lan en oer see wer brukt. Faak folgje sy de alde rutes. Yn 1994 waard der in spoartrajekt taheakke oan de siderute, it ynternasjonale spoar tusken
Almaty
yn
Kazakstan
en
Urumqi
yn de Sineeske provinsje
Sinkiang
.
De siderutes (yn 't generaal bekend as "siderute") wiene wichtige paden foar de utwikseling fan kultuer, hannelsgoed en technyk tusken hannelers, keaplju,
pylgers
,
misjonarissen
, soldaten,
nomaden
en de bewenners fan it alde
Sina
, it alde Yndia, it alde
Tibet
, Perzyske en de Mediterrane lannen oer in tiidrek fan benei 3000 jier.
[3]
De namme komt fan de lukrative
Sineeske
sidehannel
, dy't under de
Han Dynasty
(206 f.Kr. ?
220
nei Kr.) begun, neidat Sina en it
Heine Easten
hieltyd tichter by elkoar kaam wiene.
Aleksander de Grutte
wie al djip Aazje yn west, en de Romeinen kamen oant de
Eufraat
ta. Neist dy lju en Sinezen (sjoch under) hawwe joadske hannelslju faaks ek harres dien ta it ta stan kommen fan de rute: nei de earste diaspora en de ferfolgingen untstiene djip yn Aazje joadske mienskippen.
De sa’n 11.500 km diken waarden ‘gewoane’ produkten,
slaven
en luks guod sa as
side
,
satyn
,
hennep
en oare fine weefsels,
musk
, oare parfums, speserijen, medisinen, juwelen, glesguod, porselein, en sels
rabarber
oer ferfierd, mar tsjinnen ek as paad foar de fersprieding fan kennis, ideeen, kultueren, bistesoarten en guon net-lanseigen syktes,
[4]
tusken it Alde Sina, Ald Yndia (Indusfallei, no Pakistan),
Lyts Aazje
en it Middellansk See. De siderutehannel wie in wichtige faktor yn de untjouwing fan de grutte
beskavingen
fan
Sina
, it
Yndia
,
Egypte
,
Perzje
,
Araabje
, en it Alde
Rome
, en holp yn ferskate opsichten mei oan it lizzen fan it funemint fan de moderne wrald. De siderute waard meast net oan ien stik wei bereizge. Meastentiids waard it hannelsgoed ferfierd troch in rige aginten/fertsjintwurdigers oer parten fan it trajekt om dan ferhannele te wurden op de drokke merken fan
oazesteden
.
De al besteande sintraal Aziatyske seksjes fan de hannelsrutes waarden utwreide om 114 f.Kr. hinne fanwege de
Han dynasty
,
[5]
, foaral nei de misjes en untdekkingstochten fan
Zhang Kwian
,
[6]
. Yn de lette Midsiuwen nimt de transkontinintale hannel oer de lanrutes of en makket de hannel oer see opgong.
[7]
Hoewol’t de hannel yn side mei Sina grif tige wichtich wie, waarden der ek in soad oare produkten ferhannele. Ferskate techniken, religys, en filosofyske ideeen, mar ek de
pest
(de saneamde "Swarte Dea") kamen oer de siderutes nei it Westen. It benei tsjin it sintrum fan de rute lizzende Yndia spile in fitale rol yn dy hannel mei syn unike produkten, sa as speserijen, edelstiennen en ambachtsprodukten. Mei de delfal fan de Han dynasty iyn de
3e iuw
belune de hannel tusken east en west. Neidat de Byzantynske histoarikus
Prokopius
ferhelle hie dat twa Nestoariaanke muontsen undutsen hienen hoe't side makke waard, waarden spionnen utstjoerd om de aaien fan de siderup te stellen, dernei waard ek side makke yn it Middellanske Seegebiet en wie it dien mei it monopoalje fan Sina op dat med.
[8]
Doe’t keizer Wu Di (141-87) yn oarloch wie mei de Xiongnu nomaden yn it noarden, dy't de hannel op de siderute geregeldwei behinderen, stjoerde er syn generaal Zhang Kwian op paad om bunsgenoaten te finen en om de ferneamde Iraanske kriichshynders fan Nisaia te keapjen. Alhoewol't Zhang Kwian syn misje net slagge, besocht er wol
Baktria
en utduts er it paad nei it westen. Under it bewald fan Wu Di wie de siderute iepene en it duorre oant likernoch 1400 eardat de siderute net mear brukt waard foar it ferfier fan side. Yn
1492
hie
Christopher Columbus
besocht om in oare siderute nei Sina te finen, mar dat slagge him net en late ta teloarstelling yn de Westerske lannen.
[9]
Steden oan de noardlike siderutes wienen:
Antiochje
,
Damaskus
,
Bagdad
,
Isfahan
,
Merv
,
Konstantinopel
,
Balkh
,
Samarkand
,
Tasjkent
,
Kasjgar
,
Urumqi
,
Xi'an
en
Hotan
.
Boarnen, noaten en/as referinsjes:
|
- ↑
(in)
Waugh, Daniel (2007)
Richthofen "Silk Roads": Toward the Archeology of a Concept - The Silk Road
, diel 5, numer 1
- ↑
(in)
Elisseeff, Vadime (2001)
The Silk Roads: Highways of Culture and Commerce
, UNESCO Publishing / Berghahn Books,
ISBN 978-92-3-103652-1
- ↑
ANCIENT SILK ROAD TRAVELERS [sic
|www.silk-road.com , 2008-07-02]
- ↑
Francis Wood, 2002
The Silk Road: Two Thousand Years in the Heart of Asia
. University of California Press, Berkeley, KA| sd. 9, 13?23
- ↑
Elisseeff, Vadime, The Silk Roads: Highways of Culture and Commerce; UNESCO Publishing / Berghahn Books, 2001
- ↑
Luce Boulnois, 2005 Silk Road: Monks, Warriors & Merchants, Odyssey Books Hong Kong, s.66
- ↑
The Megalithic Portal and Megalith Map: Silk Road, North China [Northern Silk Road, North Silk Road
Ancient Trackway
[www.megalithic.co.uk 2008-07-05 Hogan, C. Michael]
- ↑
“Silk Road.”
LIVIUS Articles of Ancient History. 28 oktober 2010. Sjoen 14 novimber 2010.
- ↑
“Silk Road,”
Metaphysics and Science Website
. 2010. Rieplachte 16 novimber 2010.
|