Skelet
fan it minsklik
bekken
, foaroansjoch.
1=
krusbonke
, 2=
termbonke
, 3=
sitbonke
, 4=
skambonke
(
4a=
corpus
, 4b=
ramus superior
, 4c=
ramus inferior
, 4d=
tuberculum pubicum
), 5=
symfyse
(of skambonkefoech), 6=
heuppotsje
(
acetabulum
), 7=
foramen obturatum
, 8=
sturtbonke
(
os coccygis
), reade stippelline=
linea terminalis
De
heup
of
heupbonke
(ek bekend under de
Latynske
oantsjutting
os coxae
, letterlik: "heupbonke", fan
os
, "bonke" en
coxa
, "heup") is by
wringedieren
in diel fan it
skelet
dat de
skonk
(by
minsken
) of de
efterpoat
(by
bisten
) mei de
romp
fan it
lichem
ferbynt.
De heup of heupbonke bestiet by minsken ut trije
bonken
, dy't yn 'e
puberteit
oaninoar groeie. Dat binne:
De heupbonke makket op syn beurt wer underdiel ut fan it
bekken
.
In wichtich part fan 'e heupbonke is it
heuppotsje
, der't it
heupgewricht
yn draait dat oan 'e
bilbonke
festsit. It
kreakbien
op dat
gewricht
stiet geandewei it minsklik libben bleat oan slitaazje. As dy slitaazje slimme foarmen oannimt, liedt dat ta swiere
pine
. It is mooglik om yn sokke gefallen it gewrichtsoerflak te ferfangen troch in
proteze
, dy't in
keunstheup
neamd wurdt. Dat is lykwols in needoplossing, dy't inkeld fan stal helle wurdt as it echt net oars mear kin.
By beskate
hunerassen
komt in
genetyske
oandwaning
foar dy't
heupdysplasy
hjit. Derby wurde ek de heupgewrichten oantaast.
By minsken is de heup in utstekkend en dertroch gans sichtber diel fan it lichem. Yn 'e
Westerske kultuer
wurde
froulju
mei grutte
boarsten
, in smelle
mul
en brede heupen faak
oantreklik
fun. Om mear oandacht op 'e heupen (en de
stuten
) te festigjen, rinne froulju soms op in manear dy't
heupwidzjend
neamd wurdt, werby't under it
rinnen
(unnedich) sterk mei de heupen draaid wurdt.