Wikipedia, Entziklopedia askea
Polikarbonato
|
---|
|
Aurkitze data
| 1953
|
---|
Mota
| polimero
,
Poliester
,
carbonate ester
(en)
,
organic polymer
(en)
eta
Termoplastiko
|
---|
|
Dentsitatea
| |
---|
Soinuaren abiadura
| 2.270 m/s (20 °C,
solido
)
|
---|
Errefrakzio indiziea
| 1,6432 (ezezaguna, 365 nm)
1,5672 (ezezaguna, 1.014 nm)
1,585 (20 °C, 150 nm)
|
---|
Eroankortasun termikoa
| 0,2 W/(m K)
|
---|
Bero ahalmena
| 1.250 J/(kg K)
|
---|
|
NFPA 704
| |
---|
|
CAS zenbakia
| 25766-59-0
|
---|
Reaxys
| 8192504
|
---|
Gmelin
| 53201
|
---|
Polikarbonatoa
[1]
termoplastikoen
multzo bat da, lan egiteko, moldatzeko eta termoformatzeko erraza, eta manufaktura modernoan asko erabiltzen dutena. Kate molekular luze batean,
karbonato
taldeez elkartutako
talde funtzionalak
aurkezten dituen
polimero
bat delako du polikarbonato izena.
Karbono monoxidoa
karbonato industrialak sintetizatzeko eta karbonato difenila sortzeko ere erabili zuten, ondoren karbonato poliaromatikoak lortzeko deribatu difenoliko batekin
esterifikatzen
dena.