Gustavo Adolfo Becquer
, jaiotzez
Gustavo Adolfo Claudio Dominguez Bastida
(
Sevilla
,
Andaluzia
,
1836ko
otsailaren 17a
-
Madril
,
1870eko
abenduaren 22a
),
Erromantizismoko
poeta narratzaile espainiarra izan zen. Jose Dominguez Insausti margolari ospetsuaren semea zen. Txikitatik aitaren marrazkiez inguraturik egon zen eta, horren ondorioz, margolanetarako zaletasuna hartu zuen. Haren ustez, margolanek sentimenduak hobeto adierazten dituzte, idatziek baino. Bere barneko mundua islatu egiten du eta bere teknika nabarmendu egiten da. Lan gehienetan bizitzari eta bizitzaren zentzuari buruz hitz egiten du. Lan garrantzitsuenak "Las Rimas" eta "Las Leyendas" dira.
Sevillan
jaio zen
1836an
eta hogeita hamalau urterekin Madrilen hil zen,
1870ean
. Umezurtz geratu zen hamar urterekin. Sevillan igaro zuen haurtzaroa eta gaztaroaren parte bat.
1854an
Madrila aldatu zen. Lehenbiziko urteetan estuasun handiak pairatu zituen Madrilen eta kazetari bezala lan egin behar izan zuen bizitzeko; hainbat egunkari eta aldizkaritan idatzi zuen garai hartan:
El porvenir
egunkarian, eta
La Espana musical y literaria
eta
El correo de la moda
aldizkarietan besteen artean.
Hogeita bat urte zituela, ordea, gaixotu egin zen,
tuberkulosiak
jota. Eri zegoela idatzi zuen bere aurreneko elezaharra:
El caudillo de las manos rojas.
1861 eta 1865 artean elezahar ospetsu gehienak idatzi zituen, baita errima batzuk ere. Hitz lauz ondu zituen lanen artean
Leyendas
liburua aipagarria da, hogeita zortzi kontakizun biltzen dituena. Hala ere, Becquerrek entzute handiagoa du olerkari gisa, hitz lauzko idazle gisa baino. Errealismoa puri-purian zegoen garaian, erromantiko beranta izan zen. Lirikotasun handiko poeta izaki, Becquer hartzen da Espainiako lirika modernoaren aitzindaritzat, eta eragin sakon bezain zabala izan du espainiar olerkariengan.
1871n
, bera hil ondoren, lagun batzuek
Rimas
izeneko liburuan bildu zituzten haren olerkiak. Laurogeita lau poema labur dira guztira, hainbat aldizkaritan han-hemenka argitaratuak. Becquerren poesia formaz laua eta apaindura handirik gabea da, baina zorroztasunez adierazten ditu bere sentimendu sakonak.
27ko belaunaldiko
poetek Becquer eredutzat hartu zuten. Hala, maitasunaren trataera sotil neurtua, haren olerkien erritmoa, musikaltasuna eta iradokizun indarra dira Antonio Machadok, Juan Ramon Jimenezek, Salinasek, Cernudak eta beste hainbatek ikusi zizkioten balioak.