Wikipedia, Entziklopedia askea
Fermioa
|
---|
|
100
Einstenioa
←
Fermioa
→
Mendelevioa
|
|
|
Izena
,
ikurra
,
zenbakia
| Fermioa, Fm, 100
|
---|
Serie kimikoa
| aktinidoak
|
---|
Taldea
,
periodoa
,
orbitala
| [[. taldeko elementu|]],
7
,
f
|
---|
Masa atomikoa
| (257) g/mol
|
---|
Konfigurazio elektronikoa
| [
Rn
] 5f
12
7s
2
|
---|
Elektroiak
orbitaleko
| 2, 8, 18, 32, 30, 8, 2
|
---|
|
Egoera
| solidoa
|
---|
Urtze-puntua
| 1.800
K
(1.527
°C
, 2.781
°F
)
|
---|
Lurrun-presioa
P
/
Pa
|
1
|
10
|
100
|
1 k
|
10 k
|
100 k
|
T
/
K
|
|
|
|
|
|
| |
|
Oxidazio-zenbakia(k)
| 2,
3
|
---|
Elektronegatibotasuna
| 1,3 (Paulingen eskala)
|
---|
Ionizazio-potentziala
| 1.a: 627
kJ/mol
|
---|
|
Fermioaren isotopoak
|
Fermioa
elementu kimiko sintetiko
bat da,
Fm
ikurra
eta 100
zenbaki atomikoa
dituena.
Aktinidoen
serieko elementu
transuranido
metaliko
oso
erradioaktiboa
da.
Plutonioa
neutroiz
bonbardatu ostean sortzen da. Izena
Enrico Fermiri
zor dio.
Orain arte fermio-kantitate urria ekoiztu ahal izan da. Bere propietate kimikoak gutxi ezagutzen dira. (III)
oxidazio-egoera
da
ur
-
disoluzioetan
existi daitekeen bakarra.
254
Fm
isotopoa
eta hura baino astunagoak
sintetizatzeko
, elementu arinagoak (batez ere
uranioa
eta
plutonioa
) neutroiz biziki bonbardatu behar dira.
Leherketa termonuklearretan
baldintza horiek existitzen dira, eta laboratorioan ere errepikatu ahal izan dira, esaterako Estatu Batuetako Oak Ridge National Laboratory-ko fluxu handiko isotopo erreaktorean.
Nobelioaren
sintesia ere
250
Fm kimikoki identifikatu zenean lortu zen. Fermioak ez dauka inolako erabilerarik, oinarrizko ikerketa ez bada.