El Vikipedio, la libera enciklopedio
La
Sengoku-epoko
(
japane
: ??時代,
sengoku-jidai
, la?vorte
a?o de la militantaj provincoj
) estis epoko de sociaj movi?oj, politikaj intrigoj kaj de da?raj militoj inter la mezo de la
15-a jarcento
?is la komenco de la
17-a jarcento
, t.e. de la
Onin-milito
en
1477
?is la fino de la
A?ikaga
-?ogunoj. En
1573
la Sengoku-epoko transiris al la
Azu?i-Momojama-epoko
.
Kvankam la
A?ikaga
-?ogunoj da?re uzis la
bakufu
-strukturon de
Kamakura
kaj fondis militistan registaron la? la samaj ekonomiaj kaj sociaj rajtoj kiel faris la
Hojo
-
?ogunoj
en
1232
, ?i ne sukcesis konvinki la multnombrajn
daimiojn
, ?efe tiujn, kies bienoj estis for de
Kioto
.
Komerco kun
?inio
pligrandi?is kaj uzo de mono disvasti?is kun apero de bazaroj kaj komercaj urboj. ?io ?i aldone al la evoluo de la
agrikulturo
kaj
metioj
kreis emon al pli granda a?tonomio je ?iuj tavoloj de la socia hierarkio.
Ekde la komenco de la
15-a jarcento
doloroj kaj mizero provokitaj de naturaj katastrofoj kiel
tertremoj
kaj malsatego ka?zis batalon de la kamparanoj pro troaj ?uldoj kaj impostoj.