Mapo de la
Maro de Sargasoj
, kun indiko de la ?irka?aj marfluoj.
La
Maro de Sargasoj
a?
Sargasa Maro
estas regiono de la
norda Atlantiko
kiu etendi?as inter la meridianoj 70º kaj 40º Okcidente kaj la paraleloj 25º al 35º Norde, kun totala surfaco ?kvankam varia? de 3.500.000 km
2
, kiu karakteri?as pro ofta malesto de
ventoj
, marfluoj kaj abundo de
planktono
kaj
algoj
, tiuj lastaj formante surfacajn marajn
≪arbarojn≫
kiuj povas etendi?i el horizonto al horizonto kaj konsistigis kune kun la ≪plenaj
kalmoj
≫
[1]
enorman malhelpon por la navigado ekde la epoko de la
Malkovro de Ameriko
.
La areo, ovalforma, havas neprecizajn limojn ?ar ?i ne tu?as teron ?kun la unika escepto de la insuloj
Bermudoj
? , kaj ties limoj konsistas el gravaj
marfluoj
: Okcidente la
Golfa Marfluo
, norde tiu de la
Nordatlantika marfluo
kaj sude unu el la ekvatoraj marfluoj.
La ?irka?aj marfluoj komponas sistemon de surfacaj akvoj relative varmaj kiu movi?as malrapide la? la direkto de la montriloj en horlo?o, super la plej profondaj akvoj de la oceano, multe pli malvarmaj kaj densaj. Tiu tavoleco de la akvo la? densecoj, ka?zita de la diferenco de temperaturo, ka?zas gravajn ekologiajn konsekvencojn. En la surfacaj akvoj, kien alvenas lumo, abundas la vegetala
planktono
, kiu konsumas salojn kiel la
fosfatoj
kaj
nitratoj
. Pro la diferenco de denseco, la surfaca akvo apena? miksi?as kun la akvo malvarma kaj ri?a je mineraloj en la malsupraj tavoloj, kiuj povus remeti la konsumitajn slaojn. Pro tio, en la supraj regionoj de la maro de Sargasoj apena? ekzistas animala vivo, kaj la regiono mem malhavus biologian intereson se ne estus pro la algo kiu nomigas la maron, nome
sargaso
(
genro
Sargassum
), kiu formas grandajn kampojn, plenegajn de maraj organismoj.
La Sargasa Maro estis unu el la malkovroj de
Kristoforo Kolumbo
en lia unua veturo al
Ameriko
.
Estis la portugalaj maristoj kiuj nomigis kaj la
algon
kaj la
maron
. La
sargaso
estas algo kiu formas grandajn implikitajn arojn, kiuj flosi?as pere de vezikoj plenaj de gaso, kaj kiuj etendi?as ?is la horizonto. Ofte, la portugalaj ?ipoj bremsi?is pro la algoj, kaj e? restis blokitaj en ilil, kio permesis la ?ipanarojn sufi?e trankvile studi la planton. ?ar ili devenis el lando kie abundas la vitoj, la aroj de gasvezikoj ?ajnis al ili kiel grapoloj de varianto nomita salgazo. Tiele ricevis sian nomon la maro de Sargasoj. La
sargaso
devenas de tipo de algoj kiuj kutime kreski?as alglue al la rokoj proksimaj al la marbordoj, sed adapti?is entute al la tutmara vivo, kaj nun flosas en la supraj tavoloj de la oceano.
Estas la loko elektita de
Angilo
por la ovodemetado la tutan jaron.
La specifaj karakteroj de la maro de Sargasoj, kun amplekso de ?irka? unu triono de la surfaco de
Usono
konsistigis ?iam enorman malhelpon al la
velado
, inspirante sennombrajn
legendojn
kaj
mitojn
pri kiuj poste oni kreis fikciajn verkojn:
- La
≪maro supersargasa≫
estas la dimensio kien iras la perdita?oj, la?
Charles Hoy Fort
, verkisto kaj priser?ito de nenormalaj fenomenoj. La? Fort, la malaperoj povas esti konsiderataj kiel teletransportoj nenormalaj kaj spontaneaj de objekto al alia dimensio. Hipotezo sendube ne tre subteninda, kiun tamen Fort prezentis kiel la
skeptikoj
de la
antikva Grekio
, kiel kontrastebla teorio.
- La libro de
A. Bertram Chandler
≪En la alternativa universo≫
[2]
?ajne inspiri?is en la ideo de Fort, ?ar ?i priskribas
≪supermaron≫
en la spaco, kie la ?efroluloj malkovras multajn perditajn spaco?ipojn kaj mar?ipojn, kelkaj historiaj kaj kelkaj fikciaj, kiuj ≪estis trapasintaj dimensian barilon≫.
- Unu de las legendoj rilataj al la maro de Sargasoj eliris el la erara kredo de maristoj pri la fakto, ke la abundo de algoj estis signalo de rifoj a? sabla?oj, kio helpis ilin lokigi tie la ≪mergitan kontinenton≫ de
Atlantida
. Reale, la zono havas mezavera?an profondecon de pli da 450 metroj.
- La maro de Sargasoj estas la unika maro difinita de fizikaj kaj biologiaj karakteroj kiuj ne inkludas la kontribuon de marbordoj.
- ↑
Plena kalmo: Esprimo amplekse disvastigita inter maristoj, kiu aludas al la kompleta trankvileco de la aero super la maro, malhelpante entute la anta?eniron de la
vel?ipoj
.
- ↑
A. Bertram Chandler
, Into the Alternate Universe, Eld. Ace, Londono, 1964,
ISBN 978-0-441-37109-9