El Vikipedio, la libera enciklopedio
Sankta
Roberto BELLARMINO
(naski?inta la
4-an de oktobro
1542
en
Montepulciano
, mortinta la
17-an de septembro
1621
en
Romo
) estis
katolika
kardinalo
kaj
Doktoro de eklezio
.
Sankta Roberto Bellarmino
Lia patro Vincenzo Bellarmino estis la ?efa oficisto de la urbo, la patrino Cinzia Cervini la fratino de la posta papo
Marcelo la 2-a
. Kiam Roberto estis 15-jara?ulo la
jezuitoj
malfermis lernejon en la urbo. Li esti?is unu el la unuaj lernantoj tie. Kontra? la volo de la patro li ali?is en la 21.9.1560 al la ordeno de la jezuitoj. Poste li studis en Romo filozofion ?e la
Roma Kolegio
. Poste li de?oris kiel instruisto de retoriko en
Florenco
(1563/64) kaj en
Mondovi
(1564-67). Sekvis la jaroj de studado de teologio en
Padovo
kaj
Loveno
.
Ordinite pastro Bellarmino estis
profesoro
pri Kontroversa
teologio
en
Loveno
(7 jarojn) kaj en
Romo
(11 jarojn: tie li paralele estis predikisto kaj animzorganto de la ordenaj klerikuloj ?e la Roma Kolegio). Lia plej ?atata dis?iplo estis la juna dukido
Luigi Gonzaga
(sanktulo).
En 1588 Roberto emeriti?is. En la 24.11.1594 li nomumitis provincestro de la jezuitoj en
Napolo
. Kelkajn jarojn pli malfrue li i?is papa konsilisto kaj en 1599 kardinalo. Li estis disputema sed ?iam dece argumentanta defendanto de la katolika
kredo
en tempo de ekfloranta
protestantismo
. Lia
Eta katekismo por la popolo
, eldonite en pli ol 60 lingvoj (latina versio de 1603), kaj multaj aliaj verkoj igis lin unu el la plej gravaj ekleziaj verkistoj. Pro diferencoj koncerne la doktrinon pri la Dia
graco
li demisiis en Romo. Sed balda? poste (en la 21.4.1602) li konsekritis
?efepiskopo
de
Capua
.
Karakteriza por li estis, ke la intelektulo en rolo episkopa travoja?is tri fojojn kontrolonte la tutan
diocezon
kaj zorgegis pri la malri?uloj, la senlaboruloj kaj la malalta klerularo. En ?iuj de?oroj li restis humileca kaj animzorgema. Insultojn kaj humiligojn li toleris senproteste.
Post la morto de lia papa mo?to
Klemento la 8-a
kaj de ties posteulo
Leono la 11-a
Bellarmino dumkonklave de majo 1605 preska? mem elektitis papo. Li tiam la?dire pre?is
A Papa tu libera me, Domine! - liberigu min, Sinjoro, de la papa ofico!
La finfine elektita papo
Pa?lo la 5-a
nepre volis havi Bellarmino ?e sia flanko. Tial Bellarmino povis ankora? diversmaniere kunlabori en papaj kongregacioj. Lia tombo trovi?as en la Kirko Sankta Ignaco de Romo, apud la tombo de la fondinto de la ordeno.
La 13-an de majo 1923 respektive la 29-an de junio 1930 faritis la beatigo/la
sanktigo
de li fare de papo
Pio la 11-a
. La sama papo deklaris Bellarmino doktoro de eklezio en la 17.9.1931.
Dottrina cristiana breve
, 1752
- Iudicium de libro, quem Lutherani vocant Concordiae.
1585
- Disputationes de controversiis Christianae fidei adversus hujus temporis haereticos.
Ingolstadt 1586-93
- De translatione imperii Romani a Graecis ad Francos, adversus Matthiam Flaccium Illyricum.
1589
- Christianae doctrinae explicatio.
1603
- Tractatus de potestate summi Pontificis in rebus temporalibus.
1610
- Institutiones linguae Hebraicae.
Genf 1616
- Explanatio in Psalmos
. - Dusseldorf 1761-1765.
Surrete.
- De gemitu columbae sive de bono lacrymarum
- Franz Xaver Arnold:
Die Staatslehre des Kardinals Bellarmin: Ein Beitrag zur Rechts- und Staatsphilosophie des konfessionellen Zeitalters
, Munchen 1934
- Ludwig Sedelaar:
Die Lehre von der Mittlerschaft Christi nach dem heiligen Bellarmin
, Wurzburg 1937
- Manfred Biersack:
Initia Bellarminiana: die Pradestinationslehre bei Robert Bellarmin bis zu seinen Lowener Vorlesungen 1570-1576
, Wiesbaden 1989
- Thomas Dietrich:
Die Theologie der Kirche bei Robert Bellarmin (1542-1621): Systematische Voraussetzungen des Kontroverstheologen
, Paderborn 1999
