Bildigo de la
Deklaracio pri Homaj kaj Civitanaj Rajtoj
de
1789
, kiu mencias interalie religian liberecon.
Religia libereco
, anka? nomita
kulta libereco
a?
konscienca libereco
, estas la
libereco
, kiu permesu al ?iu homo, kultobservi iun ajn
religion
, kondi?e ke tio a) ne kreas socian tumulton kaj b) ne malrespektas la rajtojn de aliaj homoj. Religia libereco estas kerna parto de la
Universala Deklaracio de Homaj Rajtoj
de la
10-a de decembro
1948
. ?i estas unu el la
civilaj liberecoj
.
Religia libereco garantias, ke ?iu homo rajtu, praktiki sian propran religion, sed anka?, ke li/?i rajtu ne havi religion: tia libereco do anka? rilatas al
ateismo
kaj
agnostikismo
. Ekzistas ?is hodia? atencoj kontra? religia libereco tra la tuta mondo, ekzemple en kelkaj ateistaj ?tatoj (
?inio
,
Nord-Koreio
) a? en kelkaj
islamaj
?tatoj.
Religia libereco rilatas al dev(ig)o,
respekti
kaj lerni respekti la esencajn rajtojn de aliaj homoj de sia ?irka?a?o - finfine anka? pli vaste - de la tuta mondo, tio signifas, lerni la limojn kaj barojn koncerne la proprajn agojn kaj farojn. Do necesas, trovi ta?gan, pragmatikan
interkonsenton
respektive akordi?on.
Ene de UNO jam eksitas ekde dek jaroj Monda Konsilio de la Religiaj Lideroj, kiu havas ?uste la celon lokigi la religiojn je servo de la paco kaj globala evoluo. La religioj ?i-kaze estas alvokataj kontribui al la religia lobereco.
Inter la multaj movadoj por la paco, menciendas tiu de Asizo (Italio) kien, iniciate de papo Johano Pa?lo la 2-a, la
27an de oktobro
1986
kunvenis la lideroj de kristanaj konfesioj kaj de monda religioj kun la temo “La Religioj kaj la paco”
[1]
?u religia libereco el homaj rajtoj kaj el homa malfermi?o al la vero?
[
redakti
|
redakti fonton
]
Guste la dokumentoj de la Asiza konveno emer?as alia koncepto pri la origino de la rajto de la religia libereco.
Kutime pensuloj deduktas la religian liberecon al la digneco de la persono kaj do ?i fari?as homa rajto kies observo krom respekti la homon starigas kondi?on por la socia paco, sed trovi?as anka? pensuloj kiuj descendigas la religian liberecon el la kunnaska emo kaj rajto malfermi?i, kaj do ?in ser?i, al la vero kaj bono. Pro tio la religia libereco taksendas kiel kapablo “ordigi siajn elektojn la? la vero”. Estas, do, la? tiuj pensuloj, natura le?o enskribita en la homa koro kiu altiras, en ?iu tempo kaj ?iu kulturo, ser?i la veron, la signifon de la mondo kaj de sia ekzisto. Estas, tia emo esplori pri la vero, la bono plej alta de la homo, kiun la ?tato ? ?iu ?tato kaj do anka? Unui?intaj Nacioj - devas garantii por konstrui la pacon.
“La religia libereco stari?as, tial, anta? la stari?o kaj funkcii?o de la ?tato, kaj kronologie kaj
ontologie
. Kaj ne post, kiel katalizilo de konsentoj avanta?e de potenculoj de?orantaj. Okazas, do, renverso de la logiko kiu originis la “Mondan Konsilion de la religiaj lideroj, kiu bazi?as sur la iluzio ke la paco venas de morala relativismo”.
[2]
- ↑
La?programe tiu kunveno ripeti?os de 2011, iniciate de papo
Benedikto la 16-a
[1]
- ↑
En tiu kunveno la katolika delegitaro insistis, por eviti la altiron al religia relativismo kaj sinkretismo kvankam eblas kune “orienti la sociojn al universalaj etikaj principoj”. sur la rajto ser?i la veron kaj bonon, el kio pli facile dedukteblas la libero ?an?i religion.