Pauline GARCIA-VIARDOT
(la
18-a? de julio
1821
- la
18-an de majo
1910
) estis
franca
mezosoprana
operkantisto
fama, komponistino, pianisto, kaj kantinstruisto de la
19-a jarcento
.
Naskita en
Parizo
, la familio de hispana deveno. ?i estis filino de la fama hispana paro de muzikistoj, la
tenoro
Manuel Garcia kaj la
soprano
Joaquina Sitches.
Pauline havis fortan kaj polemikan personecon; ?i estis diverstalenta, ekstravaganca, vigla kaj energia. ?ia mirinda vo?o, ?ia talento kaj originaleco por komponi salon-
operetojn
kaj piankanzonojn, famigis ?in en preska? la tuta e?ropa kontinento.
En siaj fruaj jaroj ?i lernis muzikon de siaj gepatroj. La familio voja?is al
Usono
por
turneo
kaj eklo?is en
Meksiko
, kie ?i ricevis lecionojn de la fama orgenisto Marco Vega. Post reveno al Parizo Pauline studis pianon sub la juna
Franz Liszt
kaj komponadon sub Antoine Reicha. Je sia 16-jara?o ?i debutis en
koncerto
en
Bruselo
. Post kvar jaroj ?i faris sian unuan publikan prezentadon en
opero
, en
Londono
ludante la rolon de Desdemona en ‘
Otello
’ de
Rossini
. Pauline i?is profesia
kantisto
. ?i posedis eksterordinarajn vo?an kaj draman kapablojn kiuj elstaris en tragediaj kaj komikaj roloj. ?ia kariero kondukis ?in al la plej bonaj
muzikaj teatroj
tra
E?ropo
.
Portreto
de Pauline Viardot (1853), de Eugene Pluchart
Skizo de Pauline Viardot ?e la piano a?skultanta al
Frederic Chopin
.
Salon of Mme Viardot ?. 1853
Pauline Viardot
?i geedzi?is (1841) kun la verkisto kaj teatra produktisto Louis Viardot, dudek unu jarojn pli a?a ol ?i. La paro havis kvar gefilojn. ?ia edzo havis
respublikajn idealojn
de klara liberala karaktero; li estis subtenanto de
malfermaj rilatoj
. Tiel, oni povas kompreni la
amtriangulon
inter Pauline, ?ia edzo kaj
Turgenev
. Pauline konati?is kun la fama rusa klasika verkisto Ivan Turgenev en
Sankt-Peterburgo
(
1843
), kiam ?i estis dungita por interpreti plurajn operojn de la itala
repertuaro
. Ili enami?is kaj havis pasian kaj longan (dumvivan)
am-aferon
. Pauline, ?ia edzo kaj Ivan Turgenev voja?is kaj lo?is kune publike. Ili triope transloki?is al
Germanio
(
1863
) kiam la familio devis ekzili?i pro la politika opozicio de Louis Viardot al imperiestro
Napoleono la 3-a
.
Tiam Pauline retiri?is de la scenejoj kaj pli forte okupi?is pri
komponado
. ?i verkis
kanzonojn
, plurajn operetojn, kaj verkojn por solluda piano kaj piano kaj vo?o. La opereto estis tre populara ?enro en Francio de la
19-a jarcento
kaj Pauline estas ?ia plej alta reprezentanto.
Por la
vo?aj verkoj
?i uzis plurajn lingvojn: la
hispanan
, la
germanan
, la
francan
, la
italan
kaj la
rusan
.
Reveninte al Parizo post sep jaroj, ?i i?is
profesoro
?e la Pariza Konservatorio. Tiel ?i komencis komponi operetojn por esti prezentotaj hejme de siaj propraj
studentoj
kaj de siaj gefiloj. Ili estas verkoj komponitaj por diversaj vo?oj kaj
pianakompano
, inter kiuj elstaras “La lasta sor?isto”, “La fabelo”, (amba? havas
manuskripton
de Ivan Turgenev) kaj “
Cindrulino
”, kiu estas vera ?efverko en la ?enro.
Tiuj operetoj estis prezentitaj plurajn fojojn en
teatroj
kaj
privataj salonoj
kaj havis sufi?an signifon en la muzika vivo de Parizo. Pauline anka? komponis pli ol cent
ariojn
kaj kantojn bazitajn sur tekstoj de
Musset
, Turgenev,
Pu?kin
,
Gautier
,
Morike
a?
Goethe
.
En la kampo de vo?a
pedagogio
, ?i kreis sian propran kantmetodon, titolitan “Unu horo da studado: ekzercoj por virinaj vo?oj” (
1880
). Krome, ?i verkis selektadon de arioj kaj kantoj “Klasika kantlernejo”(
1861
) akompanita de komentoj por ilia interpreto: vortumo,
akcentado
,
spirado
, esprimo, ktp.
?ia lasta laboro, kiam Pauline estis 84-jara, estis “Cindrulino”. ?i tiu opereto, konsiderita malofta?o, estas komponita por sep vo?oj kaj piano. ?i skribis anka? la
libreton
. La versio de Pauline Viardot ne havas
duonpatrinon
sed iom trompan patron kiu neas sian realan filinon. Kun tiu laboro, Pauline levas la operetan ?enron al plejboneco. Tiu ?i opereto havas muzikecon, kreivon kaj senton de
humuro
. La tuta verko estas
metaforo
de ?ia vivo kaj laboro.
Fonto de tiu teksto estas artikolo numero 157 en la artikolserio
Virinoj en muziko
en la
Esperanta Retradio
, verkita de Sonia Risso el Urugvajo.
Busto
de Viardot 2004 fare de Birgit Stauch en
Baden-Baden
Pauline Garcia-Viardo
Pauline Garcia-Viardot kiel Orfeo (Gluck), 1860
Lithografa?o de Pauline Garcia fare de
Bernard-Romain Julien
Operoj
- Trop de femmes
(libreto fare de
Ivan Turgenev
, 1867)
- L'ogre
(Turgenev, 1868)
- Le dernier sorcier
(Turgenev, 1869)
- Le conte de fees
(own libretto, 1879)
- Cendrillon
(own libretto, 1904)
Koralo
- Choeur bohemien
- Choeur des elfes
- Choeur de fileuses
- La Jeune Republique
Kantoj
- Album de Mme Viardot-Garcia
(1843)
- L'Oiseau d'or
(1843)
- 12 Mazurkas por vo?o kaj piano
? bazita sur verka?oj de
Frederic Chopin
(1848)
- Duo
, 2 solo vo?oj kaj piano (1874)
- 100 songs
inkluzive de
5 Gedichte
(1874)
- 4 Lieder
(1880)
- 5 Poesies toscanes-paroles
fare de L. Pomey (1881)
- 6 Melodies
(1884)
- Airs italiens du XVIII siecle
(trans. L. Pomey) (1886)
- 6 chansons du XVe siecle
- Album russe
- Canti popolari toscani
- Vocal arrangements Vo?aj aran?oj al instrumentaj verka?oj fare de
Johannes Brahms
,
Joseph Haydn
kaj
Franz Schubert
Instrumenta
- 2 airs de ballet
por piano (1885)
- Defile bohemien
por piano 4 manoj (1885)
- Introduction et polonaise
por piano 4 manoj (1874)
- Marche militaire
por 2 flutoj kaj piccolo, 2 hobojo, 2 latuna koralo (1868)
- Mazourke
por piano (1868)
- 6 morceaux
por violono kaj piano (1868)
- Second album russe
por piano (1874)
- Sonatine por violono kaj piano (1874)
- Suite armenienne
por piano 4 manoj
Fonto
: Rachel M. Harris,
La Muzika Salono de Pauline Viardot
[1]
- FitzLyon, April (1964).
The Price of Genius: A Life of Pauline Viardot
. London: Calder.
- Harris, Rachel M. (2005).
The Music Salon of Pauline Viardot: Featuring her Salon Opera
Cendrillon. Ph.D. thesis. Baton Rouge: Louisiana State University.
OCLC
60545918
.
Electronic copy
.
- Kendall-Davies, Barbara (2003).
The Life and Work of Pauline Viardot-Garcia. Vol. 1, The Years of Fame, 1836?1863
. Amersham: Cambridge Scholars.
(
ISBN 1-904303-27-7
)
.
- Kendall-Davies, Barbara (2012).
The Life and Work of Pauline Viardot-Garcia. Vol. 2, The Years of Grace, 1863?1910
. Amersham: Cambridge Scholars.
(
ISBN 978-1-4438-4013-2
)
.
- Mouchon, Jean-Pierre (July 2000). "Correspondance de Pauline Viardot avec Eline Biarga, avec photos" ("Etude", n°14, juillet-aout-septembre 2000, Association internationale de chant lyrique TITTA RUFFO, Marseille, France.
Site: titta-ruffo-international.jimdo.com
.
- Steen, Michael (2007).
Enchantress of Nations. Pauline Viardot: Soprano, Muse and Lover
. Thriplow: Icon.
(
ISBN 978-1-84046-843-4
)
.
- Borchard, Beatrix (2016).
Pauline Viardot-Garcia: Fulle des Lebens
. Koln: Bohlau Verlag.
(
ISBN 978-3-412-50143-3
)
.
- Borchard, Beatrix / Wigers, Miriam-Alexandra Wigbers (Ed.) (2021).
Pauline Viardot-Garcia ? Julius Rietz. Der Briefwechsel 1858?1874
. Unter Mitarbeit von Juliette Appold, Regina Back, Martina Bick und Melanie Stier (= Viardot-Garcia-Studien 1). Hildesheim: Olms.
(
ISBN 978-3-487-15981-2
)
.