Ignaco Lojola
(naski?is en
Azpeitia
, en la
31-a de majo
1491
- mortis en
Romo
, en la
31-a de julio
1556
) li estis fondinto de la
Societo de Jesuo
, religia
ordeno
fondita en la
15-a de a?gusto
1534
de studenta grupo el la
Universitato de Parizo
, agnoskita de la
papo
Pa?lo la 3-a
per lia
buleo
de la
27-a de septembro
1540
. Nuntempe ?i estas konata de ties misia kaj eduka laboro.
Inigo Lopez de Recalde
, nomata
Sankta
Ignaco de Lojolo
(hispane
San
Ignacio de Loyola
) la? la
katolika
Eklezio
, estis
hispana
nobelo, militisto kaj sacerdoto, fondinto de la Ordeno de la
Jezuitoj
.
Li naski?is en Lojolo (
Loyola
a?
Loiola
), nuntempe parto de la
e?ska
urbo de
Azpeitia
, la?dire la
24-an de decembro
de
1491
.
Li ?an?is sian personan nomon al Ignacio (a? Ignaco) kaj la familian al la naski?loko. Li estas anka? konata la? la
latina
versio,
Ignatius de Loyola
. La esperanta nomo estas tre diverse trovebla.
En sia juna?o li estis militisto. La? li mem, post sia vundi?o en
1521
, en la sie?o de
Pamplono
, li
konverti?is
, kaj havis la ideon krei societon de defendo de la katolikismo kun la sama disciplino kiun havas la militistaro.
Li studis en la Universitato de
Parizo
, kaj en tiu urbo li prenis la
votojn de Montmartre
, kun kelkaj kompanoj (ekz.
Diego Lainez
), kun kiuj li fondis la
Kompanion de Jesuo
, konatan kiel la
jezuitoj
.
Li komencas serion de voja?oj, al
Jerusalemo
en
1523
a? al universitatoj de
Alcala de Henares
,
Salamanko
a? Parizo. En
1538
li voja?as en
Romon
, por peti la aprobon de la
Papo
al sia Kompanio, kion li balda? akiras. Fakte, la obeo al la Papo estas unu el la bazaj reguloj de la Ordeno, kaj ?ia disciplinita agado estis unu el la ?efaj pilieroj de la
Kontra?reformacio
.
Li forpasis je la
31-a de julio
de
1556
en Romo.
Ignaco de Lojola estis
kanonizita
je la
12-a de marto
de
1622
, en la sama tago ol
Francisko Ksavero
kaj
Terezo el Avila
.
Lia ?efa verko, skribita en la urbo
Manresa
, estas la
Spiritaj ekzercoj
, baza propagandilo de la jezuitoj. Ilian da?ron mallongigis je ununura semajno la kataluna teologo
Francisco de Paula Vallet
.
- Spiritaj Ekzercadoj
trad. E?ma. Eld. la tradukinto,
Zaragozo
, 1952(?)
|
 | | ?
Kun granda ?ojo mi ricevis la komision recenzi la tradukon de la mondfama verketo de Sankta Ignacio de Loyola. Kion diri pri ?i? Estas sufi?e konata la alloga maniero per kiu la jezuita Sanktulo pritraktas la plej interesajn problemojn de la vivo. La bona plumo de la tradukinto kondukas nin klare, sen ?eno, sen mallumeco, tra la vojo, kiun, signis la fondinto de la kompanio de Jesuo. Mi devas, tamen, konfesi, ke'anta?e ankora? mi ne legis ?i tiun verkon. Mi atendis, do, terurajn informojn pri la morto, pri la infero, pri la
Dia kolero
... Sed ne, mi trovis alion. Mi trovis la manieron esplori, kiel oni povas plenumi la taskon de nia vivo la? la Dia Volo. Deziri vivi plenumante taskon por la
homaro
estas ideo, kiu ne nur apartenas al
religiuloj
, sed al multaj personojn kiuj ja elstaras en la pa?oj de la Historio, kiel efektivaj bonfarantoj. Sankta Ignacio kondukas nin la? tiu direkto. Ege interesa estas la parto pritraktanta la manieron efektigi sin, forpelante la pekojn kaj la difektojn, kreskigante samtempe la
virtojn
.
Ne sufi?as forpeli la pekojn, ?ar por ne reveni al ili estas necese kreski?i la virtojn kontra?ajn. Sed... kiel fari tion? Legu la
verketon
! Kaj certe vi dankos multe.
Post la ekzercadoj por kvar semajnoj, sekvas la misteroj de la vivo de Kristo, kaj
la tiel nomataj reguloj, kio ne estas sensignifa parto, kun trafaj konsiloj por distingi, ?u niaj pensoj kaj deziroj estas bonaj a? malbonaj, ?ar ne ?iam estas klara la distingo, dum la spiritaj statoj de ?ojo kaj
mal?ojo
, konsolo kaj aflikto. La?vice venas la indikoj pri disdonado de almozoj, pri ju?ado de skrupuloj, k. t. p. Jen, do, libreto ne nur rekomendinda, sed rekomendenda, ne nur al katolikoj sed anka? al personoj kun religia sento pri la vivo, konsciaj pri
sia respondeco, kaj al ?iuj personoj dezirantaj esti pli bonaj a? atingi siajn idealojn, en rilato al sia propra perfekteco, al kio multaj deziras, sed ili ne povas. La verketo montras la manieron, kiel agi tiurilate.
La papero estas tre bona. S-ro E?ma, la lerta tradukinto, nur enkondukis tri
novajn vortojn:
kontemplu, kondico
kaj
misterio
. La lingva stilo, ?enerale, estas flua kaj eleganta. Iom malagrabla, tamen, estas la trancado de tro multaj vortoj inter du linioj.
”
| | —
JOSE GUZMAN.
Boletin
n040 (apr 1952)
|
|