vidu ?enerale la artikolojn pri
migrado (sociologio)
,
azilo
a?
laborista migrado
E?ropaj enmigrintoj alvenantaj al
Argentino
Oni nomas
migrintoj
tiujn homojn, kiuj forlasas sian landon, regionon je relative longa tempo (elmigras, forlasas la landon, regionon; elmigrantoj) por labori, restadi, komenci novan vivon en alia lando, regiono (enmigri en tiujn; enmigrado, enmigrintoj).
Oni kalkulas dismonde nombron de la
enmigrintoj
je ?irka? 190 milionoj (UN-kalkulo, 2005), kio estas ?irka? 3% de la monda lo?antaro. Ka?zoj de la elmigrado povas esti mizero, milito, forpelo, scivolemo, espero je pli bona ekonomia, socia situo. La enmigrintoj akiras ?e la enmigrado nur limigitajn rajtojn. La plenrajta ?tataneco estas akirebla nur post ioma tempo kaj dependas je plenumado de diversaj kondi?oj, anta?skriboj (lingvo-, le?okono ktp.)
Multaj ?tatoj esti?is kiel enmigrintaj landoj (Usono, A?stralio, Kanado, landoj de Sud-Ameriko), ili i?is multikulturaj jam frue. En la 20-a jarcento - post malfondo de la kolonia sistemo -, la iamaj kolonianoj ofte enmigris la iaman koloniigan landon (Britio, Francio), dum ekz. turkoj, aliaj laboristoj el orienta E?ropo amase enmigris en Germanion, ka?zante ofte politikajn problemojn. Anka? Israelo (re)fondi?is kiel enmigrinta lando, tiukaze la enmigradon motivis la komuna judeco, apogo de la israela ?tato. Israelo i?is multikultura je la diversaj kunportitaj kutimoj.
La
migra diferenco
estas la diferenco inter la nombro da homoj, kiuj eniris en geografian regionon difinitan, kaj la nombro da homoj, kiuj foriris dum difinita periodo, do la diferenco inter enmigrado kaj
elmigrado
.
?ar la fre?aj enmigrantoj, ne havas balotrajtojn, politikistoj ofte argumentas kontra? ili, ilia plua enmigrado.
(Kiel enmigrintoj estas inkluditaj
bulgaroj
kaj
rumanoj
kiuj eniris en EU januare de
2007
.)
- Pli ol 15 % (de la lo?antaro) jene:
- El 3,1 % al 7 % jene:
- Germanio
5,075,900
- Francio
2,186,000
- Hispanio
2,300,700
- Britio
1,982,200
- Italio
1,931,300
- Grekio
742,900
- A?strio
553,500
- Danio
197,600
- Luksemburgo
24,500
- El 1 % al 3 % jene:
- Pollando
684,000
- Nederlando
466,000
- Belgio
271,200
- Svedio
269,000
- Nederlando
466,000
- Belgio
271,200
- Portugalio
186,800
- ?e?io
167,000
- Irlando
95,000
- Finnlando
72,100
- Slovenio
42,900
- Kipro
39,200
- Malpli ol 1 % jene:
La? la E?ropa Komisiono estas ?irka? 8,000,000 de senpaperuloj en la EU. La? la landoj oni povas aresti ilin dum diversaj maksimumaj tempoperiodoj jene:
- Senlime en Estonio, Finnlando, Litovio, Danio, Nederlando, Britio kaj Svedio.
- Sen datumoj el Bulgario kaj Rumanio.
- ?is limo de:
- 20 monatoj en Latvio,
- 18 monatoj en Germanio kaj Malto.
- 12 monatoj en Pollando,
- 10 monatoj en A?strio,
- 8 monatoj en Belgio,
- 6 monatoj en Hungario, ?e?io, Slovakio kaj Slovenio,
- 3 monatoj en Grekio kaj Luksemburgo,
- 2 monatoj en Portugalio kaj Irlando,
- 40 tagoj en Hispanio kaj Italio kaj
- 32 tagoj en Kipro kaj Francio.
[1]
La
enmigrado en Brazilon
rilatas kun la transloki?o de homoj anta?e lo?intaj en aliaj mondopartoj, plejparte en E?ropo. Ekde kiam la portugaloj ekposedis Brazilon, ili komencis en la jaro 1500 lo?igi tie kondamnitojn. Proksimume 1550 lo?is pli malpli 30.000 portugaloj en Brazilo. Inter 1500 kaj 1650 envenis proksimume 580.000 portugaloj en Brazilon, kiujn sekvis denove proksimume 600.000 enmingrantoj dum la
orimpetego
en
Minas-?erajso
de 1700 ?is 1760. En la sudo de Brazilo la klimataj kaj geologiaj kondi?oj estis tiaj, kiaj ebligis al e?ropanoj eklo?i tie ?i kaj praktiki terkulturadon per la metodoj kutimaj al ili. Post la sendependi?o de Brazilo en 1822 la politika estraro provis disvolvi la malmulte evoluintajn, mezvarmajn zonojn precipe en la sudo per eklo?igo de e?ropaj kamparaj familioj. Tio samtempe celis militprotekti la sudon de Brazilo kontra? eventuala minacado fare de
Argentino
. Inter 1872 kaj 1940 proksimume 5 milionoj da e?ropanoj eklo?is en Brazilo.
- ↑
El Pais, 8 de majo de 2008, “Fracasa la directiva europea para los ‘sin papeles’”. La? datumoj de la
E?ropa Komisiono
, Katolika Universitato de Loveno.