Antonio DE SALVO
(naski?is la
8-an de junio
1942
en
Romo
- mortis la
21-an de marto
2021
en
Romo
) estis doktoro pri
juro
,
ju?isto
de la itala Kortumo pri kontoj; dum pluraj jaroj estrarano kaj vicprezidanto de
Itala Esperanto-Federacio
, iama prezidanto kaj poste kasisto de
Internacia Katolika Unui?o Esperantista
(IKUE), kies estrarano li restis ?is
februaro
2012
.
En
1962
li eklaboris kiel
fervoja
oficisto (kaj kunlaboris por la enigo de Esperantaj klarigoj en la fervojan horarlibron). En
1969
li doktori?is pri
juro
. En la sama jaro li estis aprobita kiel profesoro pri juro kaj
ekonomiko
, kaj ekde?oris kiel funkciulo ?e Ministerio pri Publika Instruado. En
1972
li ekde?oris kiel funkciulo ?e Ministerio pri Transportoj. De
1976
li estis ju?isto ?e la itala Kortumo pri Kontoj, komence en
Venecio
kaj poste en Romo, kie de
1977
li kontrolis la agadon kaj reviziis la kontojn de la Ministerio pri Internaj Aferoj, ?is
2009
kiam li estis levita al rango de ?efkonsilisto, kun la tasko gvidi la kontroladon de 5 italaj ministerioj (?efministrejo, enlando, eksterlando, justico, defendo). En
2011
li estis levita al rango de sekcia prezidanto de la sidejo de itala Kortumo pri Kontoj en
Triesto
, por la fako kiu revizias kaj kontrolas la kontojn de regiono
Friulo-Venecio Julia
kaj de la lokaj komunumoj. En
marto
2013
li forlasis tiun oficon en Triesto, kaj fari?is Prezidanto de la Kontrola Sekcio de la Konto-Kortumo en
Bolonjo
(regiono
Emilio-Romanjo
). Krome, en
1976
li estis ju?isto ?e la Regiona Administracia Tribunalo en
Florenco
, kaj li estis sekcia prezidanto de la Regiona Imposta Tribunalo kaj ju?isto de la Tutlanda supera Imposta Tribunalo. Li estis oficiale registrita kiel
?urnalisto
kaj kiel tia akreditita interalie ?e la itala kaj vatikana po?t-administracioj.
De Salvo eklernis Esperanton en decembro
1956
kaj partoprenis sian unuan kongreson en
1958
en
Palermo
, kie li trapasis triagradan ekzamenon pri Esperanto. Jam kiel junulo li aktivis en
IKUE
kaj ?ia tiama junulara asocio
La Alta Flugo
, ekz. kiel kunorganizanto de la
IKUE-Kongreso
en
1962
en
Rocca di Papa
. Li tenis kontaktojn kun la Kongregacio pri Sakramentoj kaj Dia Kulto, kiuj rezultigis la agnoskon de IKUE ?e la Pontifika Konsilio por Laikoj. Li estis redaktoro de revuo
Espero Katolika
de
1978
?is
1992
, kiam profesiaj devoj ne plu ebligis al li plenumi ?i tiun taskon, kvankam restante unu el ?iaj ?efaj kunlaborantoj kaj ?ia respondeca direktoro la? la itala le?o. Krome de
1971
?is ilia ?esigo en
2007
li redaktis la esperantlingvajn programojn de
Itala Radio Internacia
, alinomata
Radio Romo
a? (RAI), posteulo de la fama redaktoro
Luigi Minnaja
. Li estis vicprezidanto de la
Itala Esperanto-Federacio
. En
1995
li elekti?is prezidanto de
IKUE
. En
2003
li retiri?is de tiu posteno, sed restis en la estraro, unue kiel kasisto kaj direktoro de la Centra Oficejo de IKUE, poste kiel estrarano, konservante la taskon de direktoro de la Centra Oficejo ?is
2011
. Li estis vicprezidanto de la
LKK
de la 91a
Universala Kongreso de Esperanto
en Florenco, Italio. Pri temoj de
filatelio
li interalie redaktis specialan bro?uron pri po?tmarkoj kaj stampoj en kiuj aperas mencio de Esperanto a? esperantlingvaj frazoj, surbaze de sia filatelia kolekto. Li prilaboris, kun internacia grupo de volontuloj, la di?itigon kaj enretigon
[1]
de la paperaj tekstoj de la E-elsendoj de Radio Romo.
[2]
Li kunlaboris en la traduko kaj revizio de la tradukoj en
Esperanto
de la romkatolika "
Meslibro
kaj lega?aro" kaj de romano
La Gefian?oj
de
Alessandro Manzoni
. Li reviziis la vortaron Esperanto-itala de
Umberto Broccatelli
, kiu aperis en
1984
. De la 80-aj jaroj de la 20a
jarcento
li prizorgis la redaktadon kaj la enkomputiligon de kolosa "Enciklopedia vortaro itala-Esperanto", kiu estas la?grade publikigita en
Interreto
. El tiu verko ?erpis prof-ro
Carlo Minnaja
por la realigo de sia itala-Esperanto vortaro. Li anka? kolektis kaj enkomputiligis dekmilojn da proverboj en itala lingvo kaj en ?iaj dialektoj, la?eble kun traduko al Esperanto.