La blanka kaj nigra flago de anarki-pacismo (kaj foje de
kristana anarkiismo
).
Anarki-pacismo
(anka?
pacisma anarkiismo
a?
anarkiisma pacismo
) estas
pacisma
formo de
anarkiismo
, kiu tute malakceptas ?ian
perforton
por iu ajn kialo.
Anarki-pacismo aperis mallonge anta? la
Dua Mondmilito
en
Nederlando
,
Britio
, kaj
Usono
, kaj estis granda forto en la sekvaj kampanjoj por
nuklea senarmi?o
. Anta?e mankis pacismo en anarkiismo, kiam dum la
19-a jarcento
propagando pro agado
estis ofta formo de anarkiista agado, kaj tiom malfrue kiom
1881
, anarkiistoj preska? ?iuj konsentis, ke perforto neeviteblis.
Lev Tolstoj
, kvankam li kontra?is la etikedon "anarkiismo," forte influis al anarki-pacistoj, kaj al
Mohandas Gandhi
,
barata
estro por sendependeco, kaj pacisto kiu sinidentigis kiel anarkiisto. Tamen, Tolstoj kaj siaj sekvantoj neniam tute ali?is al la organizita anarkiisma movado, kaj iom malamikis kontra? ?i. Estis Ferdinand Domela Nieuwenhuis, kiu enanarkiismigis la pacisman skolon.
Inter anarki-pacistoj de la malfrua
20-a jarcento
estis la a?tarkisto Robert LeFevre, kiu bazis pacismon sur sia kredo je la nerompebleco de poseda?rajtoj. LeFevre anka? parolis la?te kontra? milito, kiun li konsideris produkto de la ?tato, kaj konvinki?is pri la potenco de senperforta rezistado.
Sveda
anarkiista verkisto Per Bylund anka? esprimis anarki-pacismajn tendencojn.
Anta? la
Unua Mondmilito
jam estis tre kutima lapropagando en la anarkiismaj medioj kontra? la militoj kaj la armeo. Oni proponis metodojn kiel la objekto, dizerto kaj malobeo. Kiam eksplodis la milito, tamen, nur malmultaj homoj el la laborista klaso kura?is kaj kapablis eligi el la ?tataj militagadoj. Tiuj kiuj objektis, ekzilii?is al aliaj landoj, ekzemple el
Francio
al
Hispanio
, kaj jam anta?e el Hispanio al
Latinameriko
, kio utilis por plifortigi la personajn kaj organizajn rilatojn inter anarkiistoj. Tamen la plej multo el la lo?antaro mala?kultis la kontra?militan propagandon kaj ali?is al la ?tataj armeoj. Post la milito renovi?is la kritiko kontra? militoj kaj armeoj, ?efe pro rakonto de la ekscesoj de la ?usa militagado.
Kiam dum la 1930-aj jaroj disvasti?is la fa?ismo kaj la naziismo kaj oni anta?vidis kaj anta?parolis pri nova mondmilito, renovi?is la porpacaj agadoj inter anarkiistoj. La rumano
E?geno Relgis
estis konsiderata grava anarkiisto kiu klopodis diversajn aktiva?ojn cele la pacon kaj la rilaton inter pacismo kaj anarkiismo, kien li alportis la idearon de la franca pacisto kaj
verkisto
Romain Rolland
. La? Relgis, kiu multe kontaktis tutlandajn gravulojn cele atingi deklarojn kontra?militajn, kiel
Tagore
,
Einstein
a?
Zweig
, resumis kvarpunkte la bazon por atingi pacon:
- frata sento de homa aparteno al la sama specio,
- respekto al la diverseco kaj multeco de opinioj kaj kulturoj,
- civiliza evoluo anstata? perforta revolucio kaj
- kontrasto inter teknika progreso kaj morala malprogreso.
Aliaj notindaj anarki-pacistoj inkluzivas je Ammon Hennacy kaj
Jean-Paul Sartre
(dum mallonga epoketo de
1939
-
1940
).
Ursula K. Le Guin
identigis anarki-pacismon kiel la ?efan utopian temon en sia romano
The Dispossessed
.
Dum anarki-pacismo estas ofte ligita kun religia anarkiismo, ekzemple kun la tolstoja
kristana anarkiismo
kaj kun
budhisma anarkiismo
, nereligiaj kaj e? kontra?religiaj tendencoj nun aperis. La anarki-punka grupo Crass polemikigis malsaman formon de anarki-pacismo, kaj samptempe malakceptis ?iujn religiojn, precipe la simbolojn de kristana mitologio, kaj e? estis minacata de le?a persekuto en Britio pro krima blasfemo dum la kompona?o "Reality Asylum." Kontra?eco al perforto ne malpermesis al anarki-pacistoj akcepton de rezistadon a? e? revolucian agadon, se ?i ne rezultas je perforto; fakte, estis ilia aprobo de rezistoformoj, kiuj konvinkis la anarki-pacistojn akcepti la
anarki-sindikatisman
ideon de ?enerala striko kiel la granda revolucia armilo.
Kroma debato okazis kiam eksplodis la
Hispana Enlanda Milito
(
1936
-
1939
), kie rekte partoprenis ampleksa amasorganizo kiel la tiama
CNT
. Multaj anarkiistoj kaj anarkopacistoj atentigis la hispanajn kamaradojn pri la pacisma kaj kontra?milita tradicio de la anarkiismo, dum kontra?antoj defendis sian agadon per la aserto, ke temas pri escepta okaza?o, ke oni devas defendi kaj la revolucian eblon kaj la demokratan liberecon per la armiloj.