Molekularni oblak je hladan oblak koji se sastoji od gustog interstelarnog materijala. Sastoje se uglavnom od ioniziranog hidrogena s manjom koli?inom (oko 1%) interstelarne pra?ine. Njihova masa mo?e da bude 100 puta ve?a od na?eg Sunca. Najve?i se nazivaju Veliki molekularni oblaci, GMC ( eng. Giant Molecular Clouds ) ?ija masa je 1000.000 ve?a od Sun?eve . U na?oj galaksiji je do sada otkriveno 400-500 GMC-a. Tu se rađaju i nove zvijezde . Najpoznatiji se nalazi u Orionovoj maglini ( NGC 1976 ) udaljenoj 1500 sg , ima masu 100.000 Sun?evih masa i najve?e razmjere oko 100 sg. ^[1]

Istra?ivanje i otkri?e [ uredi | uredi izvor ]

Historija koja se odnosi na otkri?e molekularnih oblaka usko je povezana sa razvojem radio astronomije i astrohemije. Tokom Drugog svjetskog rata, na malom nau?nom skupu, Henk van de Hulst je prvi put izvijestio da je izra?unao da neutralni atom vodonika treba da prenosi radio signal koji se mo?e detektovati.[3] Ovo otkri?e je bio va?an korak ka istra?ivanju koje ?e na kraju dovesti do otkrivanja molekularnih oblaka.

Kada se rat zavr?io, holandski astronomi, svjesni pionirskih radioastronomskih opservacija koje su izveli Jansky i Rever u SAD-u, promijenili su namjenu antena u obliku tanjira koje su prolazile du? holandske obale (nekada radarski sistem upozorenja kori?ten od strane Nijemaca). Ove antene su modificirali u radio teleskope, po?inju?i potragu za vodoni?nim potpisom u dubinama svemira ^[2] .

Neutralni atom vodika sastoji se od protona s elektronom u orbiti. I proton i elektron imaju jednu karakteristiku spina (obrtanja oko svoje ose). Kada spin stanje pređe iz paralelnog stanja u antiparalelno, koje sadr?i manje energije, atom se oslobađa vi?ka energije zra?enjem spektralne linije na frekvenciji od 1420,405 MHz.

Ova frekvencija je op?enito poznata kao linija od 21 cm, ?to se odnosi na njenu valnu du?inu u radio opsegu. Linija od 21 cm je potpis HI i ?ini gas vidljivim astronomima na Zemlji. Otkri?e linije od 21 cm bio je prvi korak ka tehnologiji koja bi omogu?ila astronomima da otkriju spojeve i molekule u međuzvjezdanom prostoru ^[3] .

Također pogledajte [ uredi | uredi izvor ]

• Protozvijezda
• Maglina

Reference [ uredi | uredi izvor ]

1. ^ Linda K. Glover , 2005 - DIE GROSSE NATIONAL GEOGRAPHIC ENZYKLOPADIE WELTALL,National Geographic Deutschland, Hamburg ISBN 3-937606-26-2 njem.
2. ^ Beech, Martin (2017). "The Pillars of Creation". SpringerLink. doi:10.1007/978-3-319-48775-5. ISBN 978-3-319-48774-8 .
3. ^ Verschuur, Gerrit L. (2015). The invisible universe: the story of radio astronomy. Astronomers' universe (3 ed.). Cham Heidelberg: Springer. p. 71. ISBN 978-3-319-13421-5 .

Vanjski linkovi [ uredi | uredi izvor ]

• http://www.britannica.com/EBchecked/topic/151690 (en)
• http://loke.as.arizona.edu/~ckulesa/research/overview.html Arhivirano 19. 6. 2012. na Wayback Machine (en)
• http://www.eso.org/public/images/potw1448a/ (en)