Interior d'a seu
A
seu de Santa Maria de l'Asumpcion de Balbastro
ye una
seu
situada en a ciudat de
Balbastro
(
Uesca
) y construyida en estilo
gotico
entre os anyos
1517
y
1533
.
Ye de tipo salon, con tres
naus
de igual altaria con
vueltas
de cruceria estrelada sustentadas por seis esveltas
columnas
fasciculadas. O
retablo
mayor ye feito d'
alabastro
y madera policromada, treballando en parti d'o suyo basamento
Damian Forment
, o millor mayestro escultor d'o suyo tiempo en a
Corona d'Aragon
.
L'actual seu de
Balbastro
se construyio entre os anyos
1517
y
1533
y fue financiada por o Consello d'a Ciudat con o obchetivo d'edificar un magnifico edificio que contribuyera a recuperar pa la ciudad a categoria de
seu bispal
que heba perdiu en
1149
. Ista condicion la recupero en
1573
.
D'antis mas existio en o mesmo puesto atro edificio consagrau en l'anyo
1101
por o primer bispe de Balbastro, Sant Poncio, dimpues d'a conquiesta d'a ciudat por o rei d'Aragon
Pero I
, construyiu a la vegada en o bago que d'antis mas heba ocupau a
mezquita
mayor musulmana.
En una inscripcion que recorre os muros d'a ilesia, a l'altaria d'o prencipio d'as
vueltas
, se puet leyer:
toda polida yes, amiga mia, y en ti no bi ha defecto (···) Sinyor, a tuya casa ye perfectament construyida sobre roca firme
.
Encara que os elementos formals son
goticos
, a concepcion d'o espacio interior ye muito mas amanau a la nueva estetica d'o
renaiximiento
. As seis polidas columnas que sustentan a suyas tres naus, con bels 15 metros d'altaria, continan en arcos y niervols formando vueltas de cruceria estrelada sin
cupula
ni
crucero
. Intervinioron os arquitectos
Chuan de Segura
y
Chuan de Sarinyena
.
O
retablo
mayor adedicau a la
Asumpcion de Santa Maria
ye realizau en
alabastro
, material abundant en
Aragon
, y madera policromada. Parti d'o basamento ye obra de
Damian Forment
, o millor mayestro escultor que bi habio en a
Corona d'Aragon
en o sieglo XVI, y que estio qui fico en istas tierras as nuevas formas renaixentistas. O suyo disciplo
Chuan de Liceyre
remato o conchunto con escenas adedicadas a la
Pasion
y Muerte de
Cristo
: a Oracion en o huerto, Prendimiento,
Ecce Homo
, Cristo camin d'o Calvario y a Piedat. En 1560 se remataria ista parti d'o retablo, que quedaria incompleto dica que, entre 1600 y 1602, se ferian os cuerpos superiors. Un equipo integrau por
Chuan Miguel Orliens
,
Pero Martinez de Calatayu
, y
Pero d'Aramendia
remataria a obra, ya en un estilo prou distinto, y moderau, que responde a la nueva estetica romanista. A os dos cantos de l'altar mayor se devantan atros dos retablos, uno d'o sieglo XVII, adedicau a
Sant Remon
, bispe de Balbastro, y atro realizau en o sieglo XVIII por o escultor balbastrense
Antonio Malo
adedicau a
Sant Pero Apostol
.
-
Vuelta de de cruceria estrelada y columnas fasciculadas
-
Portalada barroca d'a capiella de Sant Carlos Borromeu
-
Portalada barroca d'a capiella d'o Santo Cristo d'os miraglos
-
Torre campanario exenta.
Entre os sieglos XVII y XVIII, familias nobles d'a ciudat, bispes, personaches relevants d'a curia y cuantas cofadrias, enamplarian as capiellas d'a Seo dando-les polidas portaladas. De todas ellas destacan as dos ubiertas a os piez: a d'o Santo Cristo d'os Miraglos y l'antiga
capiella
de
Sant Carlos Borromeu
, as dos construyidas en a primera metat d'o sieglo XVIII en estilo
barroco
. En ista zaguera chace o
cuerpo incorrupto
d'o
bispe
Florentino Asensio Barroso
, asasinau mientres a
Guerra Civil Espanyola
.
[1]
A
silleria d'o coro
, obra renaixentista d'os escultors
Jorge Comon
y
Juan Jubero
, se troba actualment repartida entre o
presbiterio
y a capiella d'a
Dormicion
.
En l'exterior, chunto a la
puerta
oriental se troba a
torre campanal
, exenta de planta poligonal y posiblement devantada sobre os alazez de l'antiguo
alminar
. Ye una
talaya
dende a que s'alufra toda a poblacion y ye l'autentico simbolo d'a ciudat. Presenta tres fases constructivas: a obra medieval, formada por os dos cuerpos inferiors; a reforma d'o
sieglo XVII
feita por
Pero de Ruesta
y a reforma d'o capitel, ya en o
sieglo XVIII
.
En a torre s'ha manteniu a o largo d'os sieglos un sistema de reloch mecanico que en l'actualidad ha estau definitivament desinstalau. O zaguer
reloch
, operativo dende
1908
dica
1994
, poliu una vegada esviellau, se puet veyer, a o menos provisionalment, en o Museu Diocesano.
Dito Museu Diocesano reune, antimas, importants obras d'arte medieval.
- ↑
(
es
)
"Los primeros 479 santos y beatos martires del siglo XX en Espana. Quienes son y de donde vienen" Conferencia Episcopal Espanola. Oficina para las Causas de los Santos. 2008. Gonzalez Rodriguez, Maria Encarnacion. Editorial EDICE, Madrid.
ISBN 978-84-7141-635-3
. Pach. 273-274