한국   대만   중국   일본 
Paul Dukas - Biquipedia, a enciclopedia libre Ir al contenido

Paul Dukas

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografia oficial de Biquipedia (la Ortografia de l'aragones de l' Academia Aragonesa d'a Luenga ). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpues ista plantilla.
Ista pachina ha menester d'una revision por un corrector ta amillorar a suya ortografia, a suya gramatica u o suyo vocabulario.
Paul Dukas
Paul Dukas
Paul Dukas
Informacion personal
Nombre Paul Abraham Dukas
Embotada
Naixio 1 d'octubre de 1865
Murio 17 de mayo de 1935
Informacion musical
Orichen Bandera de Francia Paris (Francia)
Estilo Impresionista
Ocupancia Compositor
Instrumentos Piano
Tiempo
Discograficas
Relacionau con Joaquin Rodrigo - Claude Debussy
Pachina web

Paul Abraham Dukas (Paris, 1 d'octubre , 1865 - ibidem, 17 de mayo de 1935), estio un compositor frances d'a escuela impresionista. Una d'as suyas obras mas importants ye "Lo Aprendiz de Bruixon".

Se matriculo en o Conservatorio estando muito choven y tenio como profesors a Theodore Dubois y Georges Mathias en harmonia y piano . Antes d'asistir con o suyo amigo Debussy a clase de composicion de Ernest Guiraud (de 1885 a 1888). Dukas ya habia escrito dos oberturas orquestals, O rei Lear (1883) y a dedicada a Goetz von Berlichingen (1884), obras que han remaniu ineditas, pero que ya aclariban o comienzo cultural d'o choven musico, orientau feba as trobadas con a gran literatura de Shakespeare y Goethe .

Esta dependencia continaria con a cantata escenica Velleda (que en 1888 le valio lo segundo <<Grand Prix de Rome>>, inspirada en <<Les Martyrs>> de Chateaubriand y con a obertura Polyeucte (1891), inspirada en una trachedia de Corneille , que le aseguro o primer exito publico en estar executada en os <<Concerts Lamoureux>>. En cambio, no tenio amplia acullida en 1895 a reelaboracion, realizada de conchunta con Saint-Saens d'a opera inacabada Fredegonde , d'o suyo mayestro Giraud, como tampoco a suya primera composicion d'amplio alcance c, a Simfonia en do mayor , cuan estio executada o 3 de chinero de 1897 en os conciertos d'a Opera por Paul Vidal (1863-1931) (nomas cinco anyos mas tarde, o critico Pierre Lalo elogiaria a obra por a solidez d'estructura y por a suya gran anergia interior). Manimenos, aconsigue o suyo esquite o 18 de mayo , cuan endrezo trunfalment en a Societe Nationale a suya scherzo sinfonico L'aprendiz de bruixon (inspirau en una belada de Goethe), obra brillant que le sirvio pa estar considerau como o baluarte d'a choven mosica francesa, asegurandole tamien fama mundial. En 1901 amaneixio unatra d'as suyas obras mayestras, a gran Sonata en o mio bemol menor pa piano, i dedicada a lo suyo amigo Saint-Saens, que provoco l'entusiasmo de Debussy sobre tot por a suya lochica constructiva, a mesma que se troba en Variations, Interlude et Final sur un theme de Rameau (1903), sin duda una d'as piedras angulars d'a literatura francesa pa piano.

Entremistanto, Dukas, dotau d'una amplia cultura, heba principiau tamien una intensa actividat de critico mundial, colaborando con ensayos y articlos en cualques periodicos y revistas parisinas: en prencipio lo fazio en a <<Revue Hebdomadaire>> (1892-1901) y dimpues en a <<Gazette des Beaux-Arts>> (1894-1902) y en a suya suplemento <<Chronique des Arts et d'a Curiosite>> (1894-1905): entre 1923 y 1932 colaboro en a <<Revue Musicale>>. << Le Figaro >> y o <<Courier Musical>>, con escritos que dimpues se replegoron, dimpues d'a suya muerte, en o libro Ecrits sur a musique , publicau en Paris en 1948. Tienen particular interes os suyos articulos sobre Bach , Gluck , Haydn , Mozart , Beethoven i sobre os romanticos mas representativos, des de Schubert (d'o cual lamentaba o poco conoixencia que se tenia en Francia), Berlioz y Wagner dica Strauss , entendiu como nuevo chenio d'a orquestacion.

Pero tamien emparo a moderna mosica francesa, de Debussy en adeban. Como compositor, endrezo a suya atencion tamien enta lo teatro. Admirador entusiasta d'a obra de Wagner y Debussy, preferia manimenos una <<creacion espontania, libre>>, basada en <<un drama que sia un drama y una mosica que sia una mosica>>. Dimpues d'a experiencia chuvenil d'a tragedia Hon et Rimenhild , que en 1892 heba interrumpiu dimpues d'o primer acto, en 1899 eba dixau una leyenda india, L'arbre de science , pa concentrar-se en Ariane et Barbie-Bleu , sobre texto de Maurice Maeterlinck . Iste conto, pleno de <<moralite a la facon des contes de Perrault>>, intreso decamin a lo musico por o suyo amagau simbolismo de luz y de verdat, an o personache femenin encarna a lo espiritu liberador en luita contra as tenebras exteriors, contra o servilismo y a mediocridad: