|
Ista pachina ha menester d'una revision por un
corrector
ta amillorar a suya ortografia, a suya gramatica u o suyo vocabulario.
|
Paul Dukas
|
Paul Dukas
|
Informacion personal
|
Nombre
|
Paul Abraham Dukas
|
Embotada
|
|
Naixio
|
1 d'octubre
de
1865
|
Murio
|
17 de mayo
de
1935
|
Informacion musical
|
Orichen
|
Paris
(Francia)
|
Estilo
|
Impresionista
|
Ocupancia
|
Compositor
|
Instrumentos
|
Piano
|
Tiempo
|
|
Discograficas
|
|
Relacionau con
|
Joaquin Rodrigo
-
Claude Debussy
|
Pachina web
|
|
Paul Abraham Dukas
(Paris,
1 d'octubre
, 1865 - ibidem,
17 de mayo
de 1935), estio un
compositor
frances
d'a escuela impresionista. Una d'as suyas obras mas importants ye "Lo Aprendiz de Bruixon".
Se matriculo en o Conservatorio estando muito choven y tenio como profesors a
Theodore Dubois
y
Georges Mathias
en harmonia y
piano
. Antes d'asistir con o suyo amigo
Debussy
a clase de composicion de
Ernest Guiraud
(de 1885 a 1888). Dukas ya habia escrito dos oberturas orquestals,
O rei Lear
(1883) y a dedicada a
Goetz von Berlichingen
(1884), obras que han remaniu ineditas, pero que ya aclariban o comienzo cultural d'o choven musico, orientau feba as trobadas con a gran literatura de
Shakespeare
y
Goethe
.
Esta dependencia continaria con a cantata escenica
Velleda
(que en 1888 le valio lo segundo <<Grand Prix de Rome>>, inspirada en <<Les Martyrs>> de
Chateaubriand
y con a obertura
Polyeucte
(1891), inspirada en una trachedia de
Corneille
, que le aseguro o primer exito publico en estar executada en os <<Concerts Lamoureux>>. En cambio, no tenio amplia acullida en 1895 a reelaboracion, realizada de conchunta con
Saint-Saens
d'a
opera
inacabada
Fredegonde
, d'o suyo mayestro Giraud, como tampoco a suya primera composicion d'amplio alcance c, a
Simfonia en do mayor
, cuan estio executada o
3 de chinero
de 1897 en os conciertos d'a Opera por
Paul Vidal
(1863-1931) (nomas cinco anyos mas tarde, o critico Pierre Lalo elogiaria a obra por a solidez d'estructura y por a suya gran anergia interior). Manimenos, aconsigue o suyo esquite o
18 de mayo
, cuan endrezo trunfalment en a Societe Nationale a suya
scherzo
sinfonico
L'aprendiz de bruixon
(inspirau en una belada de Goethe), obra brillant que le sirvio pa estar considerau como o baluarte d'a choven mosica francesa, asegurandole tamien fama mundial. En 1901 amaneixio unatra d'as suyas obras mayestras, a gran
Sonata en o mio bemol menor
pa piano, i dedicada a lo suyo amigo Saint-Saens, que provoco l'entusiasmo de Debussy sobre tot por a suya lochica constructiva, a mesma que se troba en
Variations, Interlude et Final sur un theme de Rameau
(1903), sin duda una d'as piedras angulars d'a literatura francesa pa piano.
Entremistanto, Dukas, dotau d'una amplia cultura, heba principiau tamien una intensa actividat de critico mundial, colaborando con ensayos y articlos en cualques periodicos y revistas parisinas: en prencipio lo fazio en a <<Revue Hebdomadaire>> (1892-1901) y dimpues en a <<Gazette des Beaux-Arts>> (1894-1902) y en a suya suplemento <<Chronique des Arts et d'a Curiosite>> (1894-1905): entre 1923 y 1932 colaboro en a <<Revue Musicale>>. <<
Le Figaro
>> y o <<Courier Musical>>, con escritos que dimpues se replegoron, dimpues d'a suya muerte, en o libro
Ecrits sur a musique
, publicau en Paris en 1948. Tienen particular interes os suyos articulos sobre
Bach
,
Gluck
,
Haydn
,
Mozart
,
Beethoven
i sobre os romanticos mas representativos, des de
Schubert
(d'o cual lamentaba o poco conoixencia que se tenia en Francia),
Berlioz
y
Wagner
dica
Strauss
, entendiu como nuevo chenio d'a orquestacion.
Pero tamien emparo a moderna mosica francesa, de Debussy en adeban. Como compositor, endrezo a suya atencion tamien enta lo teatro. Admirador entusiasta d'a obra de Wagner y Debussy, preferia manimenos una <<creacion espontania, libre>>, basada en <<un drama que sia un drama y una mosica que sia una mosica>>. Dimpues d'a experiencia chuvenil d'a tragedia
Hon et Rimenhild
, que en 1892 heba interrumpiu dimpues d'o primer acto, en 1899 eba dixau una leyenda india,
L'arbre de science
, pa concentrar-se en
Ariane et Barbie-Bleu
, sobre texto de
Maurice Maeterlinck
. Iste conto, pleno de <<moralite a la facon des contes de Perrault>>, intreso decamin a lo musico por o suyo amagau simbolismo de luz y de verdat, an o personache femenin encarna a lo espiritu liberador en luita contra as tenebras exteriors, contra o servilismo y a mediocridad: