|
Da Artikel beschribt de biblisch Jesus (Jesus vo Nazareth). For anderi Bedutige lueg under
Jesus (Begriffsklarig)
.
|
De
Jesus Christus
(
hebr
. ????? Y?ho??a‘ ≫
Jahwe
helft≪;
altgriech
.
Ιησο?? Χριστ??
/ ???s?s xr?s?t?s / Jesus Christos) isch di zentrali Person vom
Christetum
, wobi
Christus
en zusatzliche Titel zum ursprungliche
Name
Jesus
isch. Im allgemaine gilt Jesus (Jesus vo Nazaret) as historischi Person; si Chruzigung wird au in es baar nitchristligi Schrifte erwahnt.
Jesus isch vermuetlich zwusche 7 v. Chr. und 4 v. Chr. z
Bethlehem
, emene Dorf sudoschdlich vo
Jerusalem
,
[1]
oder z
Nazareth
[2]
uf d Welt cho, as Soo vom Zimmermaa Joseph und vo de
Maria
. Sini Familie sind Nochkome vom judische Konig
David
gsi. Ufgwachse isch er i de Nochi vo Nazareth und drum werd er au Jesus de Nazoraner oder
Jesus vo Nazareth
gnennt. Er isch judisch ufgwachse und het sicher
Hebraisch
glernt, wo di hailigi Sprooch vo de
Jude
isch, d Umgangssprooch isch aber dozmol
Aramaisch
, d Sproch vo de
Aramaer
, gsii. I sinere Juged isch de Jesus is Umfeld vom
Johannes em Toifer
cho. Er het vonem nod nu d Taufi im Fluss
Jordan
obercho, sondern isch vonem au religios pragt wore. Nochem Martyrium vom Johannes het de Jesus afange offetlich predige und het sini erste Schueler um sich versammlet. Er het aber vor alem as Hailer und Exorzist gwurkt und isch mit ere angere Gruppe vo zwolf Schueler oder
Apostle
bezihigswys 70 Mane oder Junger im Land umezoge.
Gegenober de ofizielle Vertreter vom Judetum, de
Sadduzaer
, het de Jesus e kritischi Iistelig ghaa, will die numme gseit hann, ass si Gott diene, es aber numme gmacht hann zuem d Lutt z beiidrugge. Gegenober Fraue, Sunder und au gege Finde hed er e offeni, posidivi Schdellig vertrete. Dur da isch im aber au d Findschaft vo gwussne Chraise erwachse. Woner sich irgedwenn um 30 n. Chr. uf
Jerusalem
begee het, um dai s
Pessach-Fest
zfiire, isch er festgnoo wore und vor s Gricht choo, und isch vom
romische
Statthalter
Pontius Pilatus
(27?34 n. Chr.) as Uufstandische verurtailt wore; me het em au vorgworfe, er soll sich ≫Konig vo de Jude≪ gnennt ha. Er isch denn am Fritig vor em Pessah-Fest gchruzigt worde.
Es git keini archaologischi Entdeckige, wo d Historizitet vom Jesus wurde bewiise odr d Gschicht vom Jesus, wie si in de
Evangelie
verzelt wird, wurde understutze.
De Jesus het selber kai schriftlichi Zugnis hinderloo. Es git e Stell im Johannes-Evangelium, wos heisst; ≪Jesus aber buckte sich und schrieb mit dem Finger auf die Erde.≫
[3]
Erst noch sim Tod hend e paar vo sinen Aahanger sis Lebe uufgschribe. Die vier wichtigste Quelle sin die vier Evangelie, wo in dr
biblisch
Kanon ufgnoh worde si. Es git no anderi, apokryphi Evangelie us spetere Johrzahnt wie s Judasevangelium und s Thomasevangelium, wo sich inhaltlig und stilistisch sehr vo de andere underscheide.
Dr Jesus wird in a baar nitchristlige Quelle erwahnt, wo aber keini drvo kontemporar, also zytgnossisch isch. Es git Dokumant wie im
Sueton
sis
Labe vom gottlige Claudius
(25.4), wo druf hiwiise, ass d Romer a baar Johr noch em Dod vom Jesus uf obber ufmerksam gsi si, wo z Jerusalem under de Jude Ufruehr verursacht und wo Chrestus gheisse haig.
[4]
Noch em
Tacitus
, won a Generation spoter d
Annale
gschriibe het, si d Ahanger vom Christus, wo vom
Pontius Pilatus
hiigrichdet wore sige, in dr Zit vom Kaiser
Nero
scho gnueg bekannt gsi, ass ma sa het afo verfolge.
[5]
Die Quelle galte aber nit as unabhangig, wil si sich uf die christligi Uberliiferig stutze. Em judische Historiker
Flavius Josephus
sis Kapitel uber a Jesus in de
Alterdumer vo de Jude
si vo christlige Kopierer so stark abganderet worde, as ma sini eigene Betrachtige num cha underscheide vo dam, wo drzuegschriibe worden isch.
[6]
Jesus bezeichnet sech i de
Evangelie
mangmol als
Monschesohn
oder als
Sohn vom Monsch
(
Mt
8,20
ELB
). Da Begriff isch allerdings nid vo Jesus erfunde worde; er chunnt nammlig scho es paarmol im
Buech Hesekiel
vor. Jesus het da Begriff ufgriffe, wil da politisch nid so extem isch vorbelaschtet gsi.
Di christliche Fest im
Chirchejoor
, wo a die entsprechende Eraignis erinneret, sind eng mi de Hailsgschicht verbunde.
De hailsgschichtlichi Jesus isch vo sinere Muetter Maria vom Hailige Gaist empfange und i Parthenogenese (Jungfrauegeburt) uf d Walt brocht worde (
Wienachte
) und somit Gottes Soo. Bi sinere Taufi dur de Johannes dr Taufer (
Draichungetaag
) hett Gottes Gaist as e Tuube ihn erfullt und e Stimm vom Himmel het verchundet: ≫Da isch min gliebte Soo≪. Drufabe isch er draimol vom
Tuufel
i Versuechig brocht worde. Wared sinere Wanderschaft vollbringt er 33 Wunder und weckt au drai Toti zum Lebe uuf. Vor sinnere Festnahm z Jerusalem hat er mit sine Apostl s
Pessach
als s
letschti Obigmool
gfyred, wa hut de
Gruen oder Hochi Donnstig
isch. Noch sinere Chruzigung (
Charfritig
) stigt er is Tooteriich abe, stood aber noch drai Tag (
Oostere
) vom Dood uff, besigt de demit fur immer, und erschiint immer wider sinene Junger ober e Duur vo vierzg Tag (
Uferstehig vo Jesus Christus
). Denn fart er endgultig in Himmel (
Uuffert
) und sitzt zu de Rechte vo sim Vatter, em Herrgott. Zame mit imm und em Hailige Gaist, wo mit em 40 Tag spoter d Apostl erfullt worde sinn (
Pfingste
) bildet er d
Trinitas
, d Draifaltigkait oder d Draiainigkait.
Des Warg het er als e stellvodraddendes Starbe fur d Mansche erklard, zue Vogebig vo de Sunde. War des fur sich aanimmd, muess selber numme fur d Schdroof vom Laabe an Gott vobii (also Sund) - des war dr eewig Dod un d Drennig vo Gott - harhalde. Un er hett Zuegang in dr Himmel un zuem ewige Laabe bi Gott. Wage damm hett de Jesus vo sich gseit: "Ich bi dr Waag, d Woohret und s Laabe".
- ↑
Matthaus-Evangelium, Kapitel 13, Vers 55 (
Mt
13,55
EU
)
- ↑
Okumenische Kirchengeschichte 1, Alte Kirche und Ostkirche, S. 7
- ↑
Johannes-Evangelium, Kapitel 8, Vers 6 und 8
- ↑
Sueton,
Labe vom gottlige Claudius
, 25.4
- ↑
Tacitus,
Annale
, 15.44
- ↑
Dr Artikel "Jesus Christ" in
Encyclopædia Britannica. Ultimate Reference Suite
. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2008.