Petar II. Karađorđevi?
(
Beograd
,
6. rujna
1923
. -
Denver
,
Colorado
,
3. studenog
1970
.), posljednji
jugoslavenski
kralj.
Najstariji sin kralja
Aleksandra Karađorđevi?a
. Kraljem postaje
9. listopada
1934
., nakon atentata na njegovog oca, kralja Aleksandra u
Francuskoj
. Do
27. o?ujka
1941
. u njegovo ime Jugoslavijom je vladao knez
Pavle Karađorđevi?
(1893.-1976.), kada poslije o?ujskog pu?a preuzima i prakti?no vlast. Poslije sloma Jugoslavije u travanjskom ratu emigrira s vladom u
Atenu
, potom u
Kairo
, pa u
Palestinu
, da bi od rujna
1941
. pa sve do kraja rata s vladom boravio u
Londonu
. S vlasti je zba?en
29. studenog
1945
. nakon referenduma odr?anog pod neregularnim uvjetima u Jugoslaviji. Slu?beno nikada nije
abdicirao
.
Poslije
II. svjetskog rata
?ivio u Francuskoj i
SAD
-u. Politi?ki aktivan do smrti, surađivao sa srpskom pravoslavnom crkvom (
SPC
) i srpskom emigracijom. Umro je poslije duge i te?ke bolesti u Denveru (SAD) 3. studenog 1970., a sahranjen u manastiru SPC Sv. Save u
Libertyville
,
Illinois
. Time je postao jedini europski vladar koji je sahranjen na teritoriji SAD-a.
Iz braka s
gr?kom
princezom Aleksandrom (1921.-1993.) ima sina jedinca prestolonasljednika
Aleksandra
(1945.), koji od
2000
. godine ?ivi u Beogradu.
Specijalni nema?ki izaslanik za Balkan
Herman Nojbaher
svedo?i o neobi?noj praksi jugoslovenskog kralja koji nagrađuje ?etnike zbog borbi protiv okupatora dok oni piju sa okupatorom i bore se protiv partizana:
Jedan ?etni?ki vođa upravo je primio vest da je dobio odlikovanje za hrabrost od kralja i to zbog zasluga u borbi protiv okupatora. Kada je primio tu vest, ba? je boravio kao gost kod italijanskog komandanta sa kojim je u to vreme saradivao u borbi protiv crvenih partizana. ?etnici su međutim, bili prijatelji sa Saveznicima, a formalno su bili pod komandom kralja Petra II. Kada je italijanski komandant doznao da je ?etni?ki vojvoda primio visoko priznanje od kralja, nije propustio da mu ?estita, a ?ljivovica, koja je uvek prisutna na jugoslovenskom tlu, pobrinula se za dobro i sve?ano raspolo?enje.
[1]
Raskid kralja Petra sa ?etnicima
[
uredi
|
uredi kod
]
13. aprila
1944. ?er?il je informisao kralja Petra da ?e, ukoliko ne ukloni Dra?u Mihailovi?a iz emigrantske vlade, Velika Britanija po?eti da tretira jugoslovenskog kralja i njegovu vladu kao saradnike Osovine.
[2]
29. avgusta
1944. godine kralj Petar je doneo ukaz O. Br. 881 kojim se general
Dragoljub Mihailovi?
razre?ava du?nusti na?elnika ?taba Vrhovne komande u okupiranoj Jugoslaviji i stavlja na raspolaganje ministru vojske, mornarice i vazduhoplovstva.
[3]
U jeku
bitke za Srbiju
, 12. septembra 1944. godine, kralj Petar II Karađorđevi? je javno pozvao ?etnike da pristupe
Narodnooslobodila?koj vojsci Jugoslavije
, a one koji to odbiju osudio kao izdajnike koji "zloupotrebljavaju ime kralja i autoritet krune" radi pravdanja saradnje sa neprijateljem:
U ovom sudbonosnim i za Jugoslaviju velikim danima, kada pobedonosne armije Sovjetskog Saveza stoje na na?oj granici s jedne strane, a ameri?ke i britanske s druge strane, kada je dan na?e slobode u punom svanu?u, pozivam sve Srbe, Hrvate i Slovence da se ujedinite i pristupite Narodnooslobodila?koj vojsci pod mar?alom Titom. (...) tom na?om narodnom vojskom, koja je jednodu?no priznata, podr?avana i pomagana od na?ih velikih saveznika, Velike Britanije, Sovjetskog Saveza i Sjedinjenih Dr?ava Amerike.
Svi oni, koji se oslanjaju na neprijatelja protiv interesa svog vlastitog naroda i njegove budu?nosti, i koji se ne bi odazvali ovom pozivu, ne?e uspeti da se oslobode izdajni?kog ?iga, ni pred narodom ni pred istorijom. Ovom mojom porukom vama, odlu?no osuđujem zloupotrebu imena kralja i autoriteta krune, kojom se poku?avalo opravdati saradnja sa neprijateljem i izazvati razdor među borbenim narodom u najte?im ?asovima njegove istorije, koriste?i time samo neprijatelju.
[4]
?
Poziv kralja Petra II na pristupanje Narodnooslobodila?koj vojsci Jugoslavije (12. septembra 1944.)
Sav presti? koji su ?etnici do tada u?ivali zbog savezni?ke pomo?i, prenet je na partizane. Efekat je pove?an i ve??u da je Tito postigao sporazum sa kraljem Petrom, i kraljevom proklamacijom kojom je pozvao svoje podanike da pru?e partizanima podr?ku, ?to je razbilo tvrdnju generala Mihailovi?a da se on bori za kralja.
[5]
Uprkos pozivu jugoslovenskog kralja,
Dragoljub Mihailovi?
i tzv. "
Jugoslovenska vojska u otad?bini
" u
bici za Srbiju
su ostali verni kruni, iako je velikih broj samih boraca pre?ao u redove
NOVJ
.