Humanismus
est
philosophia
renascentiae
quae in primis ad hominem singularem spectat, ad eius valores et
dignitatem
spectat. Principia huius philosophiae sunt
tolerantia
,
libertas sentiendi
qui valores societatem hominum temperent. Qui humanismum sequuntur humanistae appellantur.
Humanistae
antiquitatem
magni aestimabant. Eius
mores
,
leges
, et cetera usurpare volebant. Multi humanistae
Latine
scribebant et loquebantur.
Latinitatem
classicam
restituebant. Nomina seu personarum seu
geographica
ex linguis vulgaribus in
Latinum
vel
Graecum
convertebant. Populorum et terrarum origines antiquos invenire conabantur.
[1]
Humanismus etiam origo facta est
humanitariarismi
et
humanitarii belli iuris
.
Nexus interni
- ↑
Tomasz Kamusella,
The Dynamics of the Policies of Ethnic Cleansing in Silesia in the Nineteenth and Twentieth Centuries
(Budapest: Open Society Institute, Center for Publishing Development, Electronic Publishing Program, 1999.
(
Anglice
)
- ↑
"Horum dictorum rationem cogitanti mihi non satis illa faciebant, quae multa de humanae naturae praestantia afferuntur a multis: esse hominem creaturarum internuntium, superis familiarem, regem inferiorum; sensuum perspicacia, rationis indagine, intelligentiae lumine, naturae interpretem; stabilis [a]evi et fluxi temporis interstitium, et (quod Persae dicunt) mundi copulam, immo hymeneum, ab angelis, teste Davide, paulo deminutum" (2,3)
- Celenza, Christopher S., et Kenneth Gouvens, eds.
2006
.
Humanism and Creativity in the Renaissance.
Lugduni Batavorum.
ISBN 90-04-14907-4
.
- Davies, Tony.
1997
.
Humanism The New Critical Idiom.
Series a John Drakakis edita. Routledge.
ISBN 0-415-11052-1
.